Spis treści:
- Czerwona koniczyna – charakterystyka
- Jakie właściwości ma czerwona koniczyna?
- Kiedy i jak zbierać czerwoną koniczynę?
- Jak suszyć czerwoną koniczynę?
- Co można zrobić z czerwonej koniczyny?
- Czerwona koniczyna – przeciwwskazania
Czerwona koniczyna – charakterystyka
Koniczyna czerwona, nazywana również koniczyną łąkową, to bylina z rodziny bobowatych, która występuje w wielu regionach świata. Najczęściej można ją spotkać na łąkach, a także na pastwiskach, w parkach czy ogrodach. Porasta też nieużytki. Charakteryzuje się szybkim tempem wzrostu i osiąga wysokość około 50 cm.
Czerwona koniczyna ma rozgałęzioną, miękką łodygę. Z kolei jeden liść składa się z trzech mniejszych zaokrąglonych listków. Roślina ta kwitnie od maja do września. Wytwarza wówczas różowo-purpurowe kwiaty o delikatnym zapachu, który przyciąga pszczoły i trzmiele. W wyniku zapylenia zawiązuje się owoc – nieduży, zawierający tylko jedno nasiono strąk.
Jakie właściwości ma czerwona koniczyna?
Nie każdy zdaje sobie sprawę z tego, że czerwona koniczyna kryje w sobie wiele cennych właściwości leczniczych i kosmetycznych. Zawiera fenolowe glikozydy, kwasy mineralne, flawonoidy, salicylany, kumaryny. Jest bogata w aminokwasy, białka, witaminy i sole mineralne, w formie łatwo przyswajalnej dla człowieka. Dodatkowo zawiera małe ilości olejków eterycznych, garbników karotenu oraz witaminy C i E.
Czerwona koniczyna jest wprost stworzona dla kobiet. Wszystko za sprawą izoflawonów, które mają właściwości podobne do żeńskich hormonów płciowych. Bylina ta reguluje menstruację, leczy trądzik androgenny i przeciwdziała łysieniu. Łagodzi również objawy menopauzy (przede wszystkim uderzenia gorąca), korzystnie wpływa na gospodarkę lipidową i przeciwdziała osteoporozie.
Napar z kwiatów koniczyny zaostrza apetyt i łagodzi zaparcia. Dzięki niemu jelita pracują sprawniej, a dyskomfort trawienny znika. Ziele można też stosować zewnętrznie, bo łagodzi swąd i powierzchowne bóle. Ponadto z odwaru przygotowuje się płukankę do ust i gardła.
Czerwona koniczyna ma wiele właściwości zdrowotnych. Fot.123RF.com
Kiedy i jak zbierać czerwoną koniczynę?
Jak już wcześniej wspominaliśmy, kwitnienie czerwonej koniczyny przypada od maja do września, ale najbardziej wartościowe zbiory są z drugiej połowy lipca i sierpnia. Ścinamy kwiaty wraz z szypułkami i górnymi liśćmi. Należy zbierać tylko całkowicie rozwinięte, mocno wybarwione na różowo. Z kolei te suche i brązowawe pomijamy.
Do zbioru czerwonej koniczyny warto wybrać słoneczną i suchą pogodę. Najlepiej to robić w godzinach południowych, aby poranna rosa miała czas na całkowite wyschnięcie. Co więcej, kwiatów czerwonej koniczyny nie należy myć, gdyż zawierają cenny pyłek, a do ich suszenia należy przystąpić jeszcze tego samego dnia.
Przeczytaj również: Harmonogram przycinania tui. Jak i kiedy przycinać tuje - najważniejsze zasady
Jak suszyć czerwoną koniczynę?
Zebrane kwiaty czerwonej koniczyny należy ułożyć w jednej warstwie na płótnie lub papierze do pieczenia, a następnie suszyć je w przewiewnym, zacienionym miejscu przez 4-6 dni (nie narażając ich na bezpośrednie działanie promieni słonecznych). Można je też suszyć w suszarce elektrycznej do warzyw i owoców. W tym celu główki kwiatów wystarczy ułożyć na kratach, równomiernie je rozprowadzając. Następnie na urządzeniu warto ustawić temperaturę ogrzewania 40 stopni Celsjusza. Aby suszenie przebiegało równomiernie, zaleca się od czasu do czasu zamienić tace. Kwiaty czerwonej koniczyny całkowicie wyschną w ciągu 6-7 godzin.
Suszoną koniczynę przechowuje się w zamykanym naczyniu lub szczelnie zamkniętej papierowej torebce. Najważniejsze jest, aby chronić produkt przed światłem słonecznym i wilgotnym powietrzem. Kwiaty czerwonej koniczyny zachowują swoje właściwości lecznicze do roku.
Co można zrobić z czerwonej koniczyny?
Czerwona koniczyna znajduje szerokie zastosowanie. Z jej kwiatów można przygotować napar, który zwalcza nieżyty górnych dróg oddechowych, a także poprawia trawienie. Łyżkę suszonych kwiatów zalewamy wrzątkiem i parzymy pod przykryciem 15 minut. Napar powinno się pić 3 razy dziennie, po 1 szklance.
Z czerwonej koniczyny można też zrobić nalewkę, która działa uspokajająco i tonizująco. 100 g suszonych kwiatów zalewamy pół litrem czystej, 40 proc. wódki, a następnie odstawiamy do ciemnego pomieszczenia na dwa tygodnie. Należy codziennie wstrząsać nalewką. Po upływie tego czasu susz odcedzamy i wyciskamy. Tak przygotowaną nalewkę rozcieńczamy dwoma szklankami przegotowanej wody i przelewamy do ciemnej butelki. Nalewkę należy przechowywać w lodówce.
Czerwona koniczyna znajduje zastosowanie również w kuchni. Można ją dodawać do sałatek, makaronu czy twarożku. Co ciekawe, w Irlandii, w czasach wielkiego głodu, suszone kwiaty koniczyny mielono na mąkę do wypieków chleba. Dzisiaj roślinę można przyrządzać w ten sam sposób, co szpinak. Chociaż jej kwiaty i liście nie mają własnego smaku, są bardzo zdrowe i sycące.
Czerwona koniczyna – przeciwwskazania
Niestety spożywanie czerwonej koniczyny może mieć też skutki uboczne. Nie jest zalecana w okresie ciąży u karmienia piersią, a także dla osób, które mają problemy z gospodarką hormonalną. W takich przypadkach jej spożywanie należy skonsultować z lekarzem. Co więcej, czerwonej koniczyny nie powinny spożywać dzieci.
Autor: Kateryna Kuskova
Przeczytaj również: Bugenwilla – egzotyczne pnącze na słoneczne balkony i tarasy. Jak pielęgnować i uprawiać bugenwillę?
Szałwia lekarska. Pomaga przy anginie, bólu gardła i zębów na INTERIA.TV.