Nasz nowy dom - odcinek 221. Dom w Poniatowie

Pani Kasia samotnie wychowywała syna Patryka, cierpiącego na niezwykle rzadką chorobę spowodowaną mutacją genu. Kilka lat temu kobieta poznała pana Arkadiusza, który pokochał ją i zdecydował się wychowywać Patryka jak własne dziecko. Na świat przyszedł także wspólny synek pary – Franek. Pan Arek jest osobą zaradną, stara się pracować, ale są to głównie prace dorywcze, ponieważ choroba Patryka wymaga częstej obecności ojca w domu. Większość dochodów rodziny pochłania rehabilitacja chłopaka, bo tylko ona może zatrzymać postęp śmiertelnej choroby.

Swój dom, w stanie do remontu, para kupiła sześć lat temu. Budynek był nieocieplony, co generowało ogromne koszty związane z dogrzewaniem, a jego dach pokryty był przeciekającą papą. W środku panowała wilgoć, co skutkowało wykwitami grzyba na ścianach. Franek i Patryk spali w jednym pokoju. Brakowało miejsca, by w spokojnych i bezpiecznych warunkach przeprowadzać zajęcia rehabilitacyjne dla starszego chłopca.

Bardzo problematyczna była łazienka. Małe i wąskie pomieszczenie nie było przystosowane do potrzeb osoby niepełnosprawnej; do środka nie dało się wjechać wózkiem, przez co rodzice musieli myć nastolatka w miskach. Korytarze między pomieszczeniami również były zbyt wąskie, by przejechał nimi wózek czy nosze.

Pan Arkadiusz, wykonujący dorywcze prace wykończeniowe, własnymi siłami starał przeprowadzać się niezbędne prace naprawcze, ale ograniczony budżet rodziny nie pozwalał na zrobienie większego, generalnego remontu. Z ratunkiem dla rodziny przybyła Katarzyna Dowbor na czele niezawodnej ekipy remontowej „Naszego Nowego Domu”.

Prowadząca programu starała dodać się otuchy rodzinie, choć nie kryła obaw względem remontu:

"Jak wiecie oglądam bardzo dużo domów. Z tych domów, które widziałam to nie jest najgorszy dom, ale to nie jest dom dobry dla was. Największym problemem jest dach, brak ocieplenia, ale także brak miejsca. Ta łazienka kompletnie się nie nadaje do potrzeb Patryka. Nie powinno być tak, że wy dorosłego mężczyznę nosicie i we dwójkę wkładacie do wanny. Będziecie coraz starsi, on będzie coraz cięższy. Franiu powinieneś mieć swoje miejsce, w którym będziesz mógł też troszkę odpocząć. To jest bardzo dużo logistycznej pracy. Mamy zimę i cały dach jest do zdjęcia. Nie wiadomo co się tam okaże - jest to ryzykowne"

Architekt Wojciech Strzelczyk wraz z kierownikiem budowy Arturem Witkowskim zrobili wszystko, bo po pięciu dniach rodzina wróciła do odnowionego domu, przystosowanego do potrzeb każdego z domowników. 

„To jest najpiękniejszy dzień w moim życiu” – powiedział 6-letni Franek na wieść o remoncie.

Na pierwszy rzut oka wydawało się, że pracy wcale nie będzie wiele. Oględziny architekta i kierownika budowy szybko zweryfikowały te przypuszczenia. Artur z Wojtkiem naprzemiennie wyliczali piętrzące się problemy. Poza dachem należało zamocować również rynny, okap. Konieczne było wyremontowanie i poszerzenie przejść. Dom, choć sporych rozmiarów, miał bardzo grube mury i ściany nośne, co znacząco utrudniało zorganizowanie dodatkowej przestrzeni dla rodziny. Każdy dodatkowy centymetr był na wagę złota. Remont tradycyjnie zaczął się od wyburzeń.

Przeczytaj: Takie zgłoszenia odrzucamy od razu! Katarzyna Dowborn zdradza nieznane tajemnice produkcji

„Boję się tego, co wymyśli Wojtek, a na pewno będzie szukał jakichś niestandardowych rozwiązań” – mówił Artur, kierownik budowy.

Jak zmienił się dom rodziny?

Do odnowionego domu prowadzi nowe, szerokie wejście. W przedpokoju umieszczono szafę na okrycia wierzchnie i buty. W każdym pokoju poszerzono otwory drzwiowe, tak by zapewnić Patrykowi, wygodniejsze poruszanie się po mieszkaniu. Dzięki przesunięciu ścianki działowej obok holu Wojtkowi udało się znaleźć miejsce na dodatkowe pomieszczenie – niewielką garderobę, w której rodzina będzie miała sporo miejsca do przechowywania.

Nowa łazienka

Dawna kuchnia po wyburzeniu jednej ze ścian działowych została łazienką. Większą i dostosowaną do potrzeb niepełnosprawnego nastolatka. Ściany i podłogę obłożono funkcjonalnymi płytkami. Zamiast wanny z wysokimi brzegami, w pomieszczeniu zainstalowano obszerną, ale bezprogową, kabinę prysznicową. 

W miejscu dawnej jadalni architekt zaplanował pomieszczenie techniczne, które może spełniać funkcję spiżarni i pralni jednocześnie. W jednej z licznych szafek zabudowy meblowej ukryto pralkę. 

Pokój dzienny

W praktycznym aneksie kuchennym zamontowano ciąg szafek, w których umieszczono wszystkie niezbędne sprzęty gospodarstwa domowego.

Część kuchenna połączona jest z rodziną przestrzenią wypoczynkową. Wygodna, rozkładana sofa w nocy będzie pełnić funkcję łóżka dla małżeństwa.

W strefie dziennej, sprytnie oddzielonej od kuchni regałem, nie mogło zabraknąć również obszernego stołu, przy którym w końcu rodzina będzie mogła wspólnie spożywać posiłki. Kolorowe dodatki sprawiły, że pomieszczenie jest bardzo przytulne.