Dlaczego okna parują? Sposoby na zaparowane okna

Skroplona para wodna pojawia się zwykle na oknach jesienią i zimą, jako efekt zwiększonej wilgotności powietrza oraz różnicą temperatur notowanych wewnątrz i na zewnątrz domu. Nie jest to nic nadzwyczajnego, ot zjawisko fizyczne — ogrzane i wilgotne powietrze w kontakcie z szybą schładza się, kondensuje i osadza się na niej w skroplonej postaci. Taka „rosa” pojawia się najczęściej w dolnej części szpalty okna, bliżej parapetu i może być powodowana przez niesprawną wentylację w domu. Czasem można ją dostrzec na zewnętrznej części okien zespolonych – to wskazuje na ich bardzo wysoką „szczelność” (wysoki współczynnik izolacyjności termicznej).

Co do zasady pojawienie się skroplonej pary wodnej na oknach nie świadczy o wadzie stolarki okiennej czy nieprawidłowym ich montażu, z jednym wyjątkiem — miejscowym roszeniem szyb lub skraplaniem się wody na jej wewnętrznych częściach, w środku pakietu okiennego. Wilgoć widoczna między szybami okien zespolonych sygnalizuje  rozszczelnienie skrzydeł pakietu, czyli obniżenie ich możliwości termoizolacyjnych. W najbliższym możliwym terminie takie okna powinny zostać wymienione na nowe.

Szyby parujące wewnątrz budynku są oznaką wysokiej wilgotności powietrza (powietrze w mieszkaniu nie może być ani zbyt suche, ani zbyt wilgotne), co może być następstwem zaburzonej pracy wentylacji. Codzienne czynności – gotowanie, pranie, suszenie prania czy nawet oddychanie – zwiększają zawartość pary wodnej w powietrzu, która w kontakcie z powierzchniami o niższej temperaturze, osadza się na nich w postaci kropelek wody.

Pojawiająca się na szybach mgiełka jest sygnałem, że mieszkanie jest zbyt szczelne, nie dostaje się do niego powietrze z zewnątrz lub wilgoć nie jest dostatecznie dobrze odprowadzana. Często wiąże się to z zaburzoną pracą wentylacji grawitacyjnej. Działa ona na podstawie konwekcji, czyli ruchów powietrza na skutek różnic jego ciśnienia i gęstości — napływające z zewnątrz powietrze o niższej temperaturze, wypycha ku górze i ujściom na zewnątrz lżejsze, cieplejsze, powietrze „domowe”.

Zdarza się, że problemy z jej funkcjonowaniem nie wynikają bezpośrednio z konstrukcji naturalnego systemu wentylacyjnego, lecz niewłaściwego zachowania mieszkańców domów, którzy chcąc zapewnić sobie ciepło w pomieszczeniach, nadmiernie uszczelniają okna, zatykają nawiewniki powietrza i kratki wentylacyjne. Sprawne nawiewniki i system wentylacyjny (szczelne, drożne i ocieplone kanały wentylacyjne, wychodzące ponad dach) są gwarancją ciągłego i prawidłowego odprowadzania wilgoci i domowych zanieczyszczeń na zewnątrz.