madziasza

Magdo, przesyłam weekendowe serdeczności:) Spotkałam Cię w galerii yero. Jaka szkoda, że tak mało tu takich wnętrz, ogląda się je z wielką przyjemnością. Jak ja lubię takie mieszanie stylów i kolorów...

Magdo, kocisko w upały przesypia większość dnia właśnie za donicami. Kot na metry:) Mam jeszcze zdjęcia, gdzie łapy widać z obu stron donicy, tak rozciągnięty. W to gorąco dobrze byłoby się wymiksować z działalności wszelkiej i przespać środek dnia. Marzenie...na szczęście mam chłodno w domu. Portal też wpadł w jakiś letarg, mało nowości i to takich wnętrzarskich. Czeka na mnie robota w podziemiach i zastanawiam się co zrobić ze ścianami po zerwaniu tapety. Mam wielką ochotę poszaleć. I z kolorem i z formą. Oczywiście żadne zakupy poza farbą nie wchodzą w grę. Bawimy się tym co mamy i przerobimy. Miło, że zajrzałaś, Zawsze jesteś ulubionym gościem:) Dziękuję. Ps. Masz rację... czasem ludzie robią fajne rzeczy.

Dziękuję za odwiedziny. Całusy zostawiam i życzenia pięknego lata :)

Dziękuję za odwiedziny, zapraszam znów kiedyś na wege sałatkę

Dziękuję za wyjątkowy komentarz, osobisty i ważny dla mnie. Pozdrawiam.

Jak mi miło czytać takie komentarze:) Dziękuję za wspólny spacer!Pozdrawiam serdecznie.

Ha, tak myślałam, kto jak kto, ale Ty Magdo na pewno wyłapiesz te ptaszki:) A wiesz, że dzieli je szmat czasu, tak około ćwierć wieku. Miałam taki komplet, obrus i zazdrostkę. Co to czas robi z człowieka:))) Galeryjka dla relaksu, na posłodzenie codzienności. Słodko-majowo też pozdrawiam:) Ps. Ależ z Ciebie skowronek. Nie pamiętam kiedy nastawiałam budzik na taką godzinę.

Dziękuję za odwiedziny. Miło mi, że Ci się podobało :) Kot to faktycznie obowiązkowy członek rodziny, szczególnie przy braku małych dzieci. Ktoś w końcu musi demolować... ;)

Dziękuję za miłe słowa :)

Dziękuję Madziaszko za super komentarz, miłe słowa dopieszczają i dają motywację "na zaś". Pozdrawiam Cię ciepło... :)

Pokażesz kufry? Kocham wszystkie, jak leci... Zawsze chciałam taki ludowy, ale jakoś nigdy mi się nie trafił... Ten czerwony stał w sypialni już dekadę, zrobił się męczący. I tak go M nie dał w świat wyekspediować, teraz stoi w salonie...podobno do dywanu pasuje :( Skrobanie jest fajne, a jak się już oskrobie, to i upchnie się jakoś. Może też coś jeszcze odskrobię, ale muszę popertraktować...

Magdo, po pierwsze dziękuję za komentarze. Twoje zawsze są takie "z wyższej półki" i sprawiają mi naprawdę przyjemność. Po drugie, osiadłabym nawet na piaskach, byle by było właśnie sielsko, spokojnie, by obserwować naturę. Przy zabudowie szeregowej trudno tego wymagać. Cóż, tak mam i już. Ja też jestem samotną ogrodniczką, wyjątkowo proszę o coś męża. Sama wycięłam na raty cztery iglaki, mąż pomógł na końcu z pniem na dole. Teraz mam do zagospodarowania dziury po nich. Staram się by o każdej porze coś kwitło, by było kolorowo, nawet z liści. Dziś w pełni zakwitła azalia, druga za moment, otwarły się różowe tulipany. Najbardziej wymagające są byliny. Po południu zaliczyłam koronkową robotę z wycinaniem tych malutkich przekwitłych kwiatków ze skalniaka. Godzina pracy. Pracując zawodowo nie sposób wszystkiego ogarnąć. Nie raz sadziłam rośliny z latarką. Najważniejsze, że ma się to swoje miejsce, gdzie rano można z kawą usiąść na schodkach i patrzeć co też dziś nowego. O ciepłych wieczorach na tarasie nie wspomnę... i w tym miejscu kończę. Miłej majówki:) Ściskam:) Ps. Ptaszysko, to oczywiście pomysł i zakup mojej córki.

Dziękuję. U nas już nawet nie wiosna tylko lato :) Pozdrawiam :)

Prywatnej wiewiórki, to Ci zazdroszczę Magdo, podejrzewam że ogrodu też bym pozazdrościła... Ja swoje maleństwo zaczęłam przerabiać, wycinam to, co się zestarzało bądź przeszkadza. Wiosna oczywiście też robi swoje i już nawet nie pamiętam co przekwitło. Tempo narzuciła niesamowite. W zagajnikach i na miedzach za moment zakwitną głogi, śliwy tarniny opadły zupełnie. Wczoraj na skraju lasu odkryłam całe poletko kwitnących już poziomek. Też obrazek z dzieciństwa. Bardzo miły. Pozdrawiam wiosennie:)

Twój komentarz bardzo mnie uradował- niebanalny :) dziękuję i pozdrawiam cieplutko...

No właśnie dla mnie to też ma działanie terapeutyczne...gdybym nie miała tej pasji latania po lasach i polach ...za bocianami,motylami......i innymi to życie zadeptałoby mnie na śmierć. Też jestem zalataną osobą...praca na zmiany i różne dodatkowe zajęcia ...no i rodzina pięcioosobowa...jest co robić...ale to jest życie! Dzięki kochana za miłe słowa....wychodź na wieś i patrz,podziwiaj ,obserwuj....Buziaki :)

Dziękuję bardzo i pozdrawiam :)

Magdo, miałam małe problemy z logowaniem, tekst uleciał gdzieś w kosmos. Dziękuję za owe " och" i całą bardzo miłą resztę komentarza. Serdeczności.

Dziękuję za miłe powitanie :), pozdrawiam wiosennie!

Cieszę się, że zainspirowałam. Pozdrawiam niedzielnie...