Spis treści:
Jak wygląda pustynnik (Eremurus)?
Pustynnik (Eremurus) to jedna z najwyższych bylin w ogrodzie. Wyróżnia się kwiatostanem przybierającym różne barwy. Będzie niewątpliwą ozdobą nasłonecznionych rabat.
Pod względem pochodzenia należy do rodziny złotogłowowatych. Wiele potocznych nazw – takich jak lilia, lisia kita, lilia stepowa, świeca Kleopatry czy pustynna świeca – zawdzięcza swojemu wyjątkowemu wyglądowi. Bylinę wyróżnia kształt kwiatostanów i oryginalny pokrój. W naturze występuje na terenach pustynnych, półpustynnych, a także stepach i wydmach Azji Środkowej.
Jak wygląda pustynnik (Eremurus)? To bulwiasta bylina, która rozrasta się za pomocą podziemnych kłączy, z których wyrastają równowąskie i liczne liście. Są one zaostrzone na szczycie. Jej główną ozdobę stanowią oryginalne kwiatostany, które tworzą grona o długości nawet 60–80 centymetrów usiane drobnymi kwiatkami. Kwiatostany występują w barwach: żółtej, białej, różowej, pomarańczowej lub brązowej.
Czym charakteryzuje się kwitnienie pustynnika? Roślina kwitnie od czerwca do końca sierpnia. Po przekwitnięciu również liście zamierają, bylina wówczas przechodzi w stan spoczynku zimowego. W naturalnych warunkach pustynniki osiągają nawet 3 metry wysokości, uprawiane w ogrodzie zazwyczaj około 100–150 centymetrów.
Najpiękniejsze odmiany pustynnika
Pustynnik ma wiele ciekawych gatunków uprawianych w ogrodach. Wśród tych, które zasługują na uwagę, jest na przykład pustynnik olbrzymi (E. Rubustus), czyli pustynnik osiągający największe rozmiary. Bylina kwitnie już w maju, prezentując różowe kwiaty.
Sporych rozmiarów jest także pustynnik Elwesa (E. Elwesii), który dorasta do 2 metrów. Także kwitnie na różowo, ale kwitnienia należy się spodziewać nieco później, bo zazwyczaj na przełomie maja i czerwca.
Ich „mniejszym kolegą” jest z kolei pustynnik wąskolistny (E. Stenophyllus). Osiąga metr wysokości i zachwyca gęstymi kwiatami o różnej barwie. Od białej, przez żółtą, aż po różową.
Najpóźniej kwitnie pustynnik Olgi (E. Olgae) – okres jego kwitnienia przypada na lipiec–sierpień. Wytwarza pędy kwiatostanowe, które dorastają do 2 metrów. Kwiaty są różowe z ciekawym bordowym paskiem.
Wśród najpiękniejszych odmian pustynnika znajduje się także pustynnik himalajski (Eremcuras himalaicus). Ten najpopularniejszy pustynnik ze wszystkich wymienionych wyróżnia się bujnym kwiatostanem, silnym wzrostem oraz odpornością na bardzo niskie temperatury dochodzące nawet do -30°C.
Pustynnik himalajski ma wiele interesujących odmian. „Pinokkio” charakteryzuje się pomarańczowymi kwiatami, wzrasta na wysokość 60–120 cm i kwitnie od maja do czerwca. „Cleopatra” zachwyca dekoracyjnym kwiatostanem w odcieniu pomarańczowo-czerwonym i rośnie na wysokość około 150 cm. „White” swoją nazwę zawdzięcza białym delikatnym kwiatostanom, ta odmiana kwitnie od maja do czerwca. Ciekawą odmianą jest również „Romance”, czyli pustynnik o smukłych kwiatostanach w kolorze różowo-łososiowym kwitnący od lipca do sierpnia. Wart rozważanie jest także pustynnik himalajski „White Beauty Favourite”, wyróżniający się białymi kwiatami z pomarańczowymi pręcikami. Rośnie do wysokości 120–150 centymetrów.
Przeczytaj również: Najpiękniejsze krzewy do ogrodu. Zobacz, jakie krzewy uczynią ogród bajkowym
Uprawa pustynnika
Pustynniki to byliny o charakterystycznych wymaganiach. Uprawa pustynnika nie jest trudna, ale należy pamiętać o cechach i wymogach tej dekoracyjnej rośliny.
Pustynnik preferuje wilgotne podłoże, ale tylko podczas krótkiego okresu kwitnienia, czyli zwykle około dwóch miesięcy. Przez resztę roku woli suszę, z tego powodu w naturze występuje na terenach pustynnych. Posadzony w niewłaściwym miejscu może szybko obumierać – korzenie rośliny zgniją i pustynnik nie podejmie wegetacji. Dlatego też idealnymi warunkami dla pustynnika okaże się ciepłe i słoneczne stanowisko z żyzną oraz próchniczą ziemią. Gleba powinna być dość sucha, lekka oraz dobrze przepuszczalna. Świetnym miejscem dla tej byliny jest podwyższony teren, z którego nadmiar wody może bez trudu spłynąć. Podlewanie pustynnika powinno się ograniczyć do okresów suszy i upałów.
Pustynnik to roślina, która z pewnością nie odnajdzie się na zacienionym stanowisku, w którym otrzyma nadmiernie dużo wody. Woda zalegająca w glebie szczególnie szkodzi bylinie w czasie zimy. To właśnie wtedy jest najbardziej narażona na gnicie, przemakanie, a w efekcie zamieranie.
Pamiętaj także, że kłącza tej rośliny są bardzo delikatnie, więc w czasie wiosennych porządków nietrudno je uszkodzić. Dlatego też obszar, w którym znajdują się pustynniki najlepiej dokładnie oznaczyć i uważać podczas prac ogrodowych.
W uprawie pustynnika cenna okaże się także wskazówka dotycząca nawożenia. W okresie wegetacji roślina potrzebuje nawozu wieloskładnikowego, nie należy go oszczędzać, bo bylina pobiera go chętnie w dużych ilościach. Choć pustynnik zniesie temperaturę nawet do -30°C, to warto wykonać osłonę przed zimą, na przykład pod postacią kopczyka z kory.
Pustynniki należy sadzić na słonecznych stanowiskach. Fot. 123RF.com
Pustynnik – sadzenie, rozmnażanie, zastosowanie
Pustynnik sprawdzi się jako roślina rabatowa oraz kwiat cięty – długo będzie stanowił ozdobę wazonu. W ogrodzie można go umieszczać w centralnym miejscu rabaty lub też jako tło dla niższych roślin. Szczególnie pięknie komponuje się wraz z makami, czosnkiem ozdobnym oraz piwonią. Warto posadzić pustynnik obok roślin, które szybko się rozrastają. Wśród nich na uwagę zasługują trawy ozdobne lub róże okrywowe.
Kiedy najlepiej sadzić pustynniki? Idealną porą na sadzenie byliny jest wrzesień. Najpierw należy wysypać pod nim kilkunastocentymetrową warstwę grubego piasku, co pomoże uchronić go przed nadmiarem wody. Karpy roślin powinno się umieścić w dołku na głębokość 10–15 cm, a dno wyłożyć warstwą drenującego piasku. Po posadzeniu rośliny stanowisko należy ściółkować kompostem, co ochroni ją przez zimowym chłodem.
Jak rozmnażać pustynnik? Najprostszym sposobem jest podział kłącza. W tym celu należy podzielić starsze, 4–5-letnie rośliny wymagające przesadzenia. Kłącza nie powinny być przechowywane, ponieważ szybko usychają.
Drugim sposobem jest rozmnażanie byliny z nasion. Siewki zakwitną jednak dopiero po 4–5 latach. W ten sposób można rozmnażać tylko gatunki, a nie odmiany pustynnika. Nasiona muszą zostać poddane stratyfikacji, czyli działaniu niskiej temperatury. Sposobem na to jest na przykład przechowywanie nasion w zamrażalniku i wysianie ich wiosną przy temperaturze od 13°C do 15°C.
Przeczytaj również: Floksy – kwiaty, których pozazdroszczą ci sąsiedzi. Kiedy sadzić i jak pielęgnować ogniki?
Wiosna na balkonie i w ogrodzie. Ostatni moment na sadzenie tych roślin na INTERIA.TV.