Spis treści:
- Śliwa z 500-letnia tradycją
- Jak uprawiać śliwę renklodę zieloną?
- Do czego nadaje się zielona renkloda?
Śliwa z 500-letnia tradycją
Renkloda zielona to bardzo stara i ceniona odmiana śliwy, znana również pod nazwą renkloda Złota, Green Gage lub Reine Claude Verte. Najprawdopodobniej pochodzi z Włoch, a jej historia sięga co najmniej XVI wieku – odmiana została później rozprzestrzeniona na terenie Francji i całej Europy. Charakteryzuje się średniej wielkości owocami (ok. 35 g) o kulistym kształcie i zielonej skórce z białym nalotem – niekiedy również z czerwonawymi cętkami.
Miąższ renklody jest żółto-zielony i bardzo słodki z lekką nutą kwaskowości. Śliwki tej odmiany są soczyste oraz niezwykle aromatyczne, dzięki czemu mają wszechstronne zastosowanie. Mogą być jedzone na surowo, ale doskonale nadają się również do wykorzystania w kuchni – można z nich robić dżemy, kompoty, soki oraz dodatek do ciast i deserów.
Miąższ dobrze odchodzi od pestki, ale bywa nierówno dojrzały, co wydłuża okres zbioru. W latach obfitego plonowania owoce renklody mogą być nieco mniejsze i mniej słodkie. Śliwa jest stosunkowo odporna, ale przy niesprzyjających warunkach (np. bardzo wilgotna wiosna) może zostać porażona przez brunatną zgniliznę drzew pestkowych. Renkloda zielona nadaje się praktycznie do każdego rodzaju ogrodu, dzięki czemu jest ceniona zarówno przez sadowników, jak i ogrodników amatorów.
Przeczytaj również: Jak wyhodować śliwę z pestki? Poznaj metodę, która nie zawodzi
Jak uprawiać śliwę renklodę zieloną?
Renkloda zielona jest łatwa i wdzięczna w uprawie. Dobrze rośnie w małych, przydomowych ogrodach oraz przeciętnych warunkach. Jednak, aby uzyskać jak najlepsze plony i zdrowe drzewo, warto pamiętać o kilku podstawowych zasadach jej uprawy:
1. Stanowisko
Najlepiej rośnie na stanowisku słonecznym, gdzie otrzymuje dużo światła przez większość dnia. Słońce sprzyja uzyskaniu słodkich i soczystych owoców, a także ogranicza rozwój chorób grzybowych. Warto wybrać miejsce osłonięte od silnych wiatrów, co pozwala zminimalizować ryzyko przemarzania pędów podczas wiosennych przymrozków.
2. Gleba
Renkloda zielona preferuje żyzne, gliniasto-piaszczyste i dobrze przepuszczalne gleby o umiarkowanej wilgotności, których odczyn powinien być zbliżony do obojętnego (pH 6,7-7,2). Regularnie ściółkowanie gleby korą drzew liściastych lub kompostem zabezpiecza płytki system korzeniowy przed przesuszeniem i przemarznięciem.
Miąższ śliwek odmiany renkloda zielona jest niezwykle aromatyczny, soczysty i orzeźwiająco słodko-kwaśny w smaku. Fot. tpzijl/CanvaPro
3. Nawożenie
Młode drzewka wymagają nawożenia azotowego 2 razy w sezonie (początek maja i koniec czerwca). U starszych egzemplarzy wystarczy przeprowadzić je raz na wiosnę. Renkloda zielona bardzo dobrze reaguje na nawożenie organiczne jesienią (kompost lub obornik), które pomaga budować próchnicę i poprawia dostępność wody oraz składników pokarmowych dla korzeni.
4. Przycinanie
Przycinanie śliwy renklody zielonej wykonuje się corocznie – najlepiej od końca stycznia do początku marca (przed ruszeniem soków), co minimalizuje ryzyko przemarzania. Pierwsze cięcie (w pierwszym roku po posadzeniu) polega na wycięciu pędów rosnących poniżej wysokości planowanej korony, której należy nadać wrzecionowaty lub szpalerowy kształt. W kolejnych latach kontynuuje się cięcie formujące, prześwietlające i sanitarne – usuwając gałęzie zagęszczające koronę, chore lub uszkodzone.
Źródło: deccoria.pl
Przeczytaj również:
Jesienią wymagają większej troski. Jak przygotować oleandry do nadchodzącej zimy?
Nazbieraj na zapas i rozsypuj wokół rododendronów. To najlepszy jesienny nawóz i ochrona
Jesienny wysiew nawozów zielonych. Lekarstwo na słabą i chorą glebę