Spis treści:
- Aloes wielkolistny — charakterystyka
- Aloes wielkolistny — stanowisko
- Przesadzanie aloesu wielkolistnego
- Choroby aloesu wielkolistnego
Aloes wielkolistny — charakterystyka
Aloes wielkolistny (z łac. Aloe poluphylla) naturalnie występuje w zachodniej części Lesotho w Górach Smoczych. Można go spotkać na stromych zboczach położnych 2000-25000 m n.p.m. Jest jedną z najbardziej niezwykłych odmian aloesu uprawianą w domowym zaciszu.
Okaz jest rzadko spotykany, ponieważ jego pielęgnacja wymaga cierpliwości oraz wielu lat starań o rozrost liści. Rozbudowaną rozetę, która tak ciekawie się prezentuje, możesz osiągnąć po kilkunastu latach uprawy. Liście mają kształt trójkąta, są mięsiste i grube. Układają się w ciekawy pokrój, który przypomina spiralę, złudzenie optyczne. Liście są zabarwione na jasnozielony kolory, a na ich końcach są widoczne purpurowe bądź fioletowe plamy.
Roślina wytwarza także kolce, które są rozmieszczone regularnie na krańcach liści. Mimo że są niewielkie, potrafią rozciąć skórę. W domowej uprawie aloes właściwie nie kwitnie. W naturze możliwe jest podziwianie jego ogromnego (różowego bądź czerwonego) kwiatu. Sukulent jest także ceniony z uwagi na jego właściwości: pomaga łagodzić stany zapalne, reakcje alergiczne oraz wspiera kojenie skóry po oparzeniach.
Wyświetl ten post na Instagramie
Aloes wielkolistny — stanowisko
Roślina nie nadaje się do uprawy ogrodowej, ponieważ na zewnątrz jest dla niej za zimno. Dobrze będzie czuła się na zachodnim lub wschodnim parapecie. Stanowisko aloesu wielkolistnego powinno być słonecznie, ale nie na tyle, by doszło do poparzenia liści. Jeśli zauważysz na nich brązowe plamy, od razu ogranicz dostęp promieni słońca do rośliny.
Temperatura wokół okazu powinna wynosić 20-25°C. Zimą stanowisko aloesu zwyczajnego powinno zostać zmienione na nieco chłodniejsze. Wówczas optymalna temperatura ma wynosić około 10°C. Jeśli będzie chłodniej, okaz może zacząć obumierać. Jeśli jednak będzie cieplej, nie zapewnisz roślinie, niezbędnego do prawidłowego rozwoju, okresu spoczynku.
Aloes wielkolistny — ziemia
Ziemia dla aloesu wielkolistnego powinna być odżywiona i przepuszczalna. Możesz sięgnąć po podłoże uniwersalne i połączyć je z perlitem, drobnym żwirem oraz odrobiną torfu. Zamiast tego możliwe jest także sięgnięcie od razu po mieszankę dedykowaną sukulentom oraz kaktusom.
Pamiętaj, by na dnie doniczki znalazły się wypustki oraz warstwa drenażowa złożona z drobnych kamyczków, keramzytu czy żwirku. Dzięki temu ochronisz roślinę przed nadmiarem wody, który jest wyjątkowo niesprzyjający dla sukulentów.
Aloes wielkolistny — pielęgnacja
Pielęgnacja aloesu wielkolistnego zasadniczo nie jest bardzo odmienna od pielęgnacji kuzynów tej rośliny z gatunku aloesów. Różnica jest jedna taka, że aloes zwyczajny czy uzbrojony znacznie szybciej się rozmnażają i z niewielkiej sadzonki po roku możesz mieć już imponujący okaz. W przypadku omawianej odmiany na spektakularne efekty trzeba będzie czekać latami.
Najważniejsze są więc cierpliwość oraz sumienność. Nauczenie się czerpania radości z samego procesu uprawy sprawi, że nawet nie zorientujesz się, kiedy drobna sadzonka przerodzi się w imponującą rozetę.
Podlewanie aloesu wielkolistnego powinno mieć umiarkowanych charakter, ponieważ nadmierna ilość dostarczanej wody może prowadzić do gnicia bryły korzeniowej. Pamiętaj, że aloesy to sukulenty, więc mają zdolność magazynowania płynów. Lepiej nieco je przesuszyć niż przelać.
Latem podlewaj roślinę raz w tygodniu, niewielkimi porcjami wody. Zimą tę czynność należy jeszcze bardziej ograniczyć. Podlewanie raz na 2-3 tygodnie powinno wystarczyć. Jeśli zaobserwujesz brązowienie liści, sprawdź, czy w doniczce nie znajduje się za dużo wody, ponieważ mogą to być objawy gnicia. Z kolei zasychanie liści to oznaka, że wody jest za mało.
Wyświetl ten post na Instagramie
Sukulenty nie wymagają odżywiania przez cały rok. Zimą nawozy będą im uniemożliwiały wejście w okres spoczynku. Nawożenie aloesu wielkolistnego powinno się odbywać od wiosny do jesieni, gdy ma miejsce okres wegetacji i roślina intensywnie się rozwija. Używaj nawozów wieloskładnikowych, wolnodziałających, które są przeznaczone dla kaktusów i sukulentów. Pamiętaj, że jeśli chcesz korzystać z leczniczych właściwości soku z aloesu, musisz zrezygnować z chemicznych odżywek i sięgnąć po te ekologiczne.
Przesadzanie aloesu wielkolistnego
Ze względu na to, że roślina bardzo powoli się rozwija, coroczne przesadzanie aloesu wielkolistnego nie jest wymagane. Nie oznacza to jednak, że przez wiele lat okaz może pozostawać w tej samej doniczce. Z biegiem czasu podłoże się wyjaławia, składników odżywczych jest coraz mniej.
Aby aloes wciąż się rozwijał, należy go przesadzać raz na 2-3 lata. Nie ma jednak konieczności wymieniania doniczki na znacznie większą. Najlepiej sięgnąć po osłonkę szerszą o zaledwie 2 cm. Pamiętaj również, że dla aloesu nie są wskazane wysokie doniczki, a raczej te szersze, ponieważ rozrasta się na boki, a nie do góry.
Samą roślinę najlepiej przesadzać na wiosnę, pamiętając, aby bardzo delikatnie obchodzić się z bryłą korzeniową. Podczas zmiany podłoża należy dokładnie przyjrzeć się kondycji korzeni i pozbyć się tych, które są przesuszone lub mają objawy gnicia. W ten sposób uchronisz roślinę przed dalszym postępem choroby.
Aloes wielkolistny — rozmnażanie
Przede wszystkim pamiętaj, że chcąc rozmnożyć ten rodzaj sukulentu, musisz uzbroić się w ogromne pokłady cierpliwości, ponieważ choć roślina stosunkowo szybko się ukorzeni, jej rozwój będzie raczej powolny i stopniowy. Rozmnażanie aloesu wielkolistnego może się odbyć na dwa sposoby:
- poprzez rozsadę liści,
- poprzez rozsadę bryły korzeniowej.
Są to standardowe metody rozmnażania aloesów. Odcięte liście należy odstawić na co najmniej 24 godziny, by lekko podeschły. Następnie włóż je do ziemi, która będzie lekko wilgotna, aby mogły się ukorzenić. Po około 2 tygodniach powinny pojawić się drobne korzonki. W okresie ukorzeniania się i przez pierwsze miesiące po nim dbaj szczególnie o to, aby nie doszło do poparzenia rośliny.
Rozmnażanie aloesu wielkolistnego poprzez bryłę korzeniową najlepiej wykonać podczas przesadzania aloesu. Wówczas należy delikatnie rozplątać korzenie i odseparować kilka tych, które chcesz rozsadzić. Pozyskane sadzonki włóż do ziemi dla kaktusów i sukulentów, która ma być luźna i przepuszczalna. Zatroszcz się o odpowiednie nasłonecznienie stanowiska i umiarkowane podlewanie.
Wyświetl ten post na Instagramie
Choroby aloesu wielkolistnego
Aloes to roślina odporna na choroby, która jednak trudno znosi błędy pielęgnacyjne polegające na nadmiernym podlewaniu. Wówczas pojawia się gubienie liści u aloesu wielkolistnego, które wskazuje na objawy gnicia. Jeśli jednak liście zasychają, oznacza to, że sukulent ma za mało wody.
Szkodnikami, które najczęściej powodują choroby aloesu wielkolistnego są:
- przędziorki (pojawiają się szczególnie wtedy, gdy roślina i powietrze wokół niej są przesuszone);
- mszyce (naturalnie wrogowie roślin, którzy dostają się do domów przez wentylację czy okna).
Aby uporać się ze szkodnikami, sięgnij po środki owadobójcze dedykowane roślinom. Pamiętaj jednak, że chemiczny oprysk uniemożliwia późniejsze korzystanie z walorów zdrowotnych rośliny.
Aloes wielkolistny wymaga cierpliwości ze strony ogrodnika. Uprawiając go, możesz jednak nauczyć się czerpać przyjemność z samego procesu obserwowania rozwoju rośliny, a nie jedynie ostatecznego wyglądu okazu. Po wielu latach sukulent odwdzięczy się rzadko spotykaną i niezwykłą rozetą.