Z artykułu dowiesz się:
- Co warto wiedzieć o berberysie Julianny
- Jak dbać o berberys Julianny
- Na jakie choroby i szkodniki narażony jest berberys Julianny
Berberys Julianny — charakterystyka
Berberys Julianny (berberis julianae) obejmuje krzewy liściaste z rodziny berberysowatych. Jako gatunek zimozielony jest rośliną dobrze rosnącą na stanowiskach osłoniętych od wiatru, na glebach żyznych i przepuszczalnych. Docelowo może dorastać do 2,5 m wysokości, w naszym klimacie osiąga około 1,5 m. W cieplejszych regionach Polski wykorzystywany bywa na żywopłot.
Krzewy tego gatunku charakteryzują się wyprostowanym jajowatym pokrojem. Na długich, gęsto ułożonych ciernistych pędach, znajdują się soczyście zielone liście, 6-10-centymetrowej długości, piłkowane na obrzeżach, grube i błyszczące, o gładkiej powierzchni. Spodnia część ma seledynowy odcień. Jesienią liście przebarwiają się na czerwono. W maju i czerwcu pojawiają się żółte pachnące kwiaty. Ozdobą berberysu Julianny są granatowe owoce, z woskowym nalotem, zdobiące krzewy od jesieni do wiosny.
Przeczytaj również: Ten krzew ceniony jest na całym świecie. Pięknie wygląda o każdej porze roku
Berberys Julianny latem zdobią granatowe owoce. Fot. 123RF/PICSEL
Berberys Julianny — uprawa
Berberys Julianny to roślina wieloletnia, która nie przysparza większych trudności w uprawie. Poniżej przedstawiamy jej podstawowe wymagania:
- Stanowisko
Berberys Julianny sadzimy na osłoniętych od wiatru słonecznych lub półcienistych stanowiskach. Chociaż jest gatunkiem mrozoodpornym, w czasie szczególnie ostrych zim może przemarzać – krzewy liściaste Julianny wytrzymują do -20,5 stopni Celsjusza. Zabezpieczenie młodych roślin, poprzez okrycie stroiszem, może uchronić je przed uszkodzeniem. Na wiosnę pędy berberysu szybko się regenerują.
- Podłoże
Krzew najlepiej rośnie na glebach ciepłych i żyznych, o odczynie obojętnym lub lekko kwaśnym. Ale tak naprawdę przyjmie się w każdej ziemi. Pod tym względem nie jest to wymagająca roślina.
- Podlewanie i nawożenie
Berberys Julianny preferuje gleby wilgotne, dlatego warto sprawdzać stan nawodnienia ziemi, w której posadzony jest, a w razie konieczności go podlać. Nie ma jednak konieczności częstego i regularnego podlewania rośliny, ponieważ wilgoć pobiera on z ziemi, w której rośnie. Nie jest wymagane nawożenie tego krzewu, ale jeśli chcemy pobudzić jego wzrost, to wiosną, na przełomie kwietnia i maja, warto zasilić go wieloskładnikowym nawozem do krzewów kwitnących.
- Przycinanie i formowanie na żywopłot
Przycięcie pędów pobudzi berberys do rozkrzewienia się. Cięcie wykonujemy na około ¼ wysokości, kiedy roślina zakończy kwitnienie. Berberys Julianny nadaje się na żywopłot, który formujemy raz w roku. Dzięki ostrym cierniom i sporym rozmiarom zimozielony żywopłot z berberysu będzie skutecznie pełnił funkcję ochronną, jednocześnie dekorując otoczenie i chroniąc prywatność właścicieli przez cały rok.
Przeczytaj również: Z tych roślin stworzysz szybkorosnący żywopłot. Gatunki do słońca i cienia
Jesienią berberys Julianny przebarwia się na czerwono. Fot. 123RF/PICSEL
Berberys Julianny — choroby i szkodniki
Przycinany żywopłot z berberysu wymaga ostrożności i zabezpieczenia przyciętych pędów, by nie doszło do ich zakażenia. Roślina narażona jest na chorobę grzybową wywoływaną przez grzyb Coniothyrium fuckelii, który powoduje zamieranie pędów.
Na chorobę mogą również być podatne pędy przemarznięte lub zaatakowane przez szkodniki. Objawem choroby są brązowe plamy, pojawiające się na pędach, świadczące o postępującej zgniliźnie. Liście również stopniowo zamierają.
Jak zwalczyć chorobę grzybową berberysu Julianny? Uszkodzone pędy należy wyciąć, a roślinę opryskać odpowiednim środkiem grzybobójczym. Przy podlewaniu berberysów zwrócić uwagę, by strumień wody trafiał wprost do podłoża, a nie na liście.
Uciążliwą dolegliwością jest także plamistość liści, wywołana przez grzyby Gloeosporium berberidis oraz Phyllosticta berberidis. Na liściach pojawiają się brązowe i czerwonobrązowe plamy. Wokół chorobowych zmian liście zaczynają gnić, ponieważ trakcie podlewania, wraz z kroplami wody, zarodniki grzybów przenoszą się na sąsiednie liście. Aby temu zaradzić zakażone i opadłe liście należy spalić, a roślinę spryskać odpowiednim środkiem grzybobójczym.
Berberys Julianny nadaje się na ozdobny żywopłot. Fot. 123RF/PICSEL
Niebezpiecznymi chorobami berberysów są również:
- mączniak prawdziwy – na skutek choroby na liściach pojawia się mączysty nalot. Chory berberys przestaje rosnąć i stopniowo zamiera. Zmienione chorobowo liście i pędy należy usunąć i spalić. Roślinę spryskujemy preparatami grzybobójczymi,
- rdza – to choroba, na której skutek na liściach występują czerwonobrązowe plamy. Wyczuwalne są zgrubienia, w których znajdują się skupiska zarodników. Porażone liście więdną i opadają. Wszystkie części, zaatakowane przez grzyby, palimy, a roślinę pryskamy środkami grzybobójczymi.
