Spis treści:
- Kwiecień to sezon na smardze
- Kwietniowa dzika pieczarka – czernidłak kołpakowaty
- Grzyby w maju – pieczarka łąkowa
- Majowy borowik ceglastopory
- Smaczny, ale mało popularny – łuskwiak zmienny
Koniec zimy oznacza roztopy i wzrost temperatur. Każdy zaprawiony grzybiarz wie, że grzyby uwielbiają takie warunki. Kiedy robi się ciepło i mokro możemy liczyć na pojawienie się wielu gatunków nawet w marcu. Kwiecień i maj również mogą zachwycić bogactwem w lasach. Sprawdź, jakie gatunki grzybów możesz spotkać i nie pomyl ich z trujakami.
Kwiecień to sezon na smardze
Już w marcu można spotkać się z pierwszymi grzybami. W kwietniu mamy ich o wiele więcej. Jednym z najbardziej popularnych grzybów w tym miesiącu jest smardz zwyczajny. Słynie z ekstrawaganckiego wyglądu oraz wykwintnego smaku i aromatu. Wyróżnia się specyficznym kapeluszem, który jest nierozpostarty i leje się po trzonie. Jest pofałdowany i pełen drobnych zagłębień. Najczęściej jest w kolorze jasnobrązowym oraz żółtawym. W latach 1983–2014 podlegał ochronie ścisłej, a od 2014 roku objęty jest ochroną częściową.
Z gatunku smardzowatych można także znaleźć mitrówkę półwolną. Różni się od smardza wyglądem kapelusza, który w tym przypadku jest tylko w połowie przyrośnięty do trzonu. Jej okazy mogą się od siebie mocno różnić rozmiarami. Kapelusz ma powierzchnię żeberkowaną. Może występować w różnych barwach – żółtobrązowej, jasnobrązowej do zielono i ciemnobrązowej. Jej trzon jest białawy lub żółtawy.
Przeczytaj również: Gdzie jest najwięcej zakażonych kleszczy? Cztery województwa najbardziej zagrożone
Należy uważać, aby nie pomylić smarzda z piestrzenicą kasztanową, która jest trującym gatunkiem. Jej kapelusz przypomina wyglądem obranego ze skorupki orzecha włoskiego. Wiosną można ją równie łatwo spotkać, co smardze. Główną różnicą, dzięki której można rozpoznać, który gatunek jest jadalny, a który nie jest sposób pofałdowania kapelusza. Smardze mają żeberka, które są pofałdowane na kształt plastra miodu. W przypadku piestrzenic pofałdowanie jest nieregularne.
Zarówno mitrówka, jak i smardz są gatunkami częściowo chronionymi w Polsce. To oznacza, że można je zbierać jedynie na terenach zielonych, na terenie szkółek leśnych, upraw ogrodniczych oraz na prywatnych posesjach. Grzyby te można także zbierać na terenie Czech i Słowacji, ponieważ w tych krajach nie są objęte ochroną. W pozostałych przypadkach za ich zbieranie może grozić nam mandat.
Kwietniowa dzika pieczarka – czernidłak kołpakowaty
W lesie w kwietniu możemy także spotkać czernidłaka kołpakowatego. To popularny gatunek, który występuje także w przydomowych ogrodach, w parkach oraz na łąkach. To grzyb z rodziny pieczarkowatych. Charakteryzuje się białym kapeluszem, który z czasem czernieje. Młode okazy mają kapelusz w kształcie jajowatym oraz białe blaszki. Ma delikatny zapach oraz smak. Należy uważać, aby nie pomylić go z czernidłakiem pospolitym, który nie nadaje się do jedzenia. Trująca odmiana ma szarobiały lub brązowawy kapelusz oraz łuski, które łatwo schodzą z kapelusza.
Czernidłaka kołpakowatego można pomylić z czernidłakiem pospolitym. Fot.123RF.com
Grzyby w maju – pieczarka łąkowa
W maju możemy liczyć na jeszcze większe bogactwo grzybów. Do najsmaczniejszych grzybów, które się wtedy pojawiają, należy pieczarka łąkowa. To dzika odmiana grzybów, które zwykle możemy kupić w sklepie. Są do nich bardzo podobne – ich kapelusz jest biały, a im starszy okaz, tym bardziej szarzeje. Mają kulisty kapelusz, który z czasem się rozpościera. W okresie suszy mają tendencję do pękania i oddzielania się łusek. Mają delikatny zapach i przyjemny smak.
Majowy borowik ceglastopory
W maju zaczyna się także pojawiać borowik ceglastopory. To grzyb, który żyje w symbiozie z korzeniami drzew. Można go zwykle spotkać na terenach górskich pod świerkami i jodłami. Na nizinach występuje dużo rzadziej. Można go dostrzec w okolicy dębów i buków. Charakteryzuje się matową, zamszową skórką, którą pokryty jest kapelusz. Po zgnieceniu robi się czarna, trudna do zdjęcia. Można go spotkać w barwie oliwkowobrązowej, ciemnobrązowej lub jasnobrązowej. Pod kapeluszem ma drobne rurki, które po uszkodzeniu sinieją. Należy uważać, aby nie pomylić go z borowikiem szatańskim, który jest silnie trujący. Różnica, dzięki której możemy wiedzieć, czy grzyb jest trujący, czy nie, to trzon, który w przypadku borowika szatańskiego jest intensywniej czerwony oraz kapelusz, który jest jaśniejszy. W smaku borowik szatański jest intensywnie gorzki.
Smaczny, ale mało popularny – łuskwiak zmienny
Majowym okazem, który nie jest zbyt znany, jest łuskwiak zmienny. Wyróżnia się wyglądem i smakiem. Jego kapelusz jest początkowo półkulisty, a potem rozkłada się i jest prawie całkiem płaski. Środek kapelusza jest odrobinę jaśniejszy i można zaobserwować na nim lekki garb. Przy jego brzegu można zauważyć prążki, które są spowodowane przez prześwitujące delikatnie blaszki. Jego powierzchnia jest gładka, a po deszczu robi się lepka i śliska. Grzyb mocno chłonie wodę. W przypadku suszy przybiera miodowożółty odcień. Często występują w grupach oraz w pobliżu drzew i powalonych pni. Bardzo rzadko można je spotkać w okolicy drzew iglastych.
Grzybem łudząco podobnym do łuszczaka jest trująca hełmówka jadowita. Można ją poznać po trzonie pozbawionym łusek z podłużnymi włóknami. Zwykle rośnie w okolicy drzew iglastych, co może być drugą istotną do rozpoznania jej cechą.
Przeczytaj również: Jakie rośliny pylą w kwietniu? Kalendarz pylenia na kwiecień 2023
Szałwia lekarska. Pomaga przy anginie, bólu gardła i zębów na INTERIA.TV.