Charakterystyka sosny wejmutki
Sosna wejmutka to drzewo rosnące w szybkim tempie. Ma stożkowaty pokrój, w początkowych latach regularny, później rozluźniający się — ogólnie jest to typ szerokostożkowy.
Osiąga wysokość 15 metrów po około 30 latach, w Europie jest w stanie dorosnąć do wysokości ponad 40 metrów i szerokości pnia niemal 2 metrów. Igły sosny wejmutki są w kolorze sinozielonym, cienkie, delikatne, długie i zgrupowane po 5 na krótkopędzie, nie są kłujące. Szyszki okazałe, wiszące, w kształcie walca, wygięte na końcach.
Polskie nazewnictwo sosna wejmutka zawdzięcza pewnemu siedemnastowiecznemu odkrywcy, lordowi Weymuthowi.
Wymagania i stanowisko
Dość tolerancyjna wobec warunków glebowych i wilgotnościowych oraz atmosferycznych. Zalecana jednak stanowisko z niskim odczynem pH i dobrze oświetlone.
Sosna wejmutka wykazuje sporą odporność na zanieczyszczenia oraz okresowe przesuszenia.
Uprawa i sadzenie sosny wejmutki
Sosna wejmutka naturalnie porasta Amerykę Północną (część Kanady i USA), w Polsce spotykana jest w lasach, parkach i sporadycznie w pasmach górskich.
Polecana do ogrodów o dużej powierzchni, parków i zieleni publicznej.
Pielęgnacja
Sosna wejmutka podatna jest na rdzę wejmutkowo-porzeczkową (choroba grzybowa atakująca szczególnie pięcioigielne sosny, a także krzewy porzeczek i agrestu). Pierwsze objawy rdzy pojawiają się na igłach w postaci żółtych przebarwień, wczesną wiosną zmiany chorobowe widoczne są na pniu drzewa. Wymagane jest stosowanie oprysków w walce z rdzą wejmutkowo-porzeczkową.
Stanowisko: Słoneczne
Wilgotność: Podłoże umiarkowanie wilgotne
Roślina ozdobna z: Igły
Podlewanie: średnie
Wysokość: Powyżej 20m
Pokrój: Wzniesiony, kolumnowy
Termin kwitnienia: -
Zimozielone: tak