Właściwości gatunku i ciekawe odmiany
Nazwa olszy czarnej związana jest z wyglądem kory tego drzewa oraz zastosowań drewna z niego uzyskanego w przemyśle meblarskim. Drewno z olszy najczęściej malowano na czarno. Choć roślina należy do rodziny brzozowatych, to niewiele ma wspólnego z brzozami. Jej kora jest ciemnoszara, a samo drzewo osiąga od 10 do 30, a czasem nawet i 40 m wysokości.
Olszę charakteryzują okrągławe liście z tępymi blaszkami i falistym, grubo piłkowanym brzegiem. Przyjmują one barwę intensywnej zieleni i mają błyszczącą powierzchnię. Olsza czarna kwitnie od marca do kwietnia. Jej kwiaty zebrane są w tzw. kotki. Po przekwitnięciu wytwarzane są z nich owocostany zbliżone wyglądem do szyszki. Drzewo to jest długowieczne. Rośnie od 100 do 150 lat.
Liście olszy czarnej mają pofalowane brzegi. Fot.123RF.com
Wymagania: stanowisko i ziemia dla olszy czarnej
Olsza czarna preferuje stanowiska półcieniste. W środowisku naturalnym występuje na terenach podmokłych – na bagnach i blisko akwenów. Można ją też z powodzeniem uprawiać na stanowisku nasłonecznionym, ale wymaga wówczas bardzo wilgotnej ziemi. Olsza czarna preferuje glebę gliniastą, żyzną, o lekko kwaśnym odczynie i z dostępem do wód gruntowych. Słabo rozwija się na podłożach wapiennych, suchych i piaszczystych.
Uprawa i pielęgnacja olszy czarnej
Drewno olszy czarnej jest miękkie, lekkie i łupliwe. Jest też odporne na przebywanie w wodzie i gnicie. Po wysuszeniu przybiera barwę pomarańczową. Ma jednak tendencję do pękania i przez to może mieć problemy ze szkodnikami czy chorobami. Jest też dość wymagająca w uprawie. Olsza czarna bardzo źle znosi suszę, lecz jest całkowicie odporna na mróz.
Sposoby na rozmnażanie olszy czarnej
Olszę czarną rozmnaża się przez szczepienie, wysiew nasion lub za pomocą odrostów korzeniowych.
Stanowisko: Półcieniste
Wilgotność: Podłoże wilgotne
Roślina ozdobna z: Kora, liście
Podlewanie: średnie
Wysokość: Powyżej 20m
Pokrój: Wyprostowany, stożkowy, luźny
Termin kwitnienia: Marzec, kwiecień
Zimozielone: nie