Rachunek za prąd — składowe
Każda faktura za energię składa się z dwóch rodzajów kosztów:
- koszty związane ze sprzedażą
- koszty związane z dystrybucją (dostarczeniem energii do naszego licznika)
Na każdej fakturze znajduje się Grupa taryfowa, zgodnie z którą rozliczany jest klient. Grupa taryfowa uzależniona jest od mocy zamówionej i planu taryfowego. W Polsce funkcjonują grupy taryfowe dla klientów indywidualnych G oraz klientów biznesowych A, B, C.
Plan taryfowy to najczęściej taryfa narzucana przez Dystrybutora, na podstawie zamówionej Mocy. Odpowiednia analiza zużycia jest w stanie pomóc właściwie personalizować taryfę. Właściwe dobranie taryf jest jednym ze skutecznych sposobów na obniżenia rachunków za prąd. Bez znaczenia czy mówimy o fakturach dla klienta biznesowego, czy indywidualnego podział na grupy taryfowe wygląda bardzo podobnie.
Wyróżniamy taryfy:
- G11, C11, C21, B11, B21 - to taryfa płaska gdzie przez cały dzień płacimy tyle samo za energię.
- G12, G12e, G12w, C12a, C12b, C22a, C22b, B22 - w tej grupie tarf doba jest podzielona na dwie strefy, w których płacimy dwie określone ceny w zależności od godzin, w których pobieramy energię.
- Najpopularniejszą grupą taryf i najczęściej występujących jest G13, C13, C23, B23 - w tym wypadku doba podzielona jest na trzy strefy godzinowe i zgodnie z nimi rozliczony jest prąd.
- Istnieją też różne inne taryfy, ale stanowią one promil tych powyżej wymienionych.
Rachunek za prąd — jak czytać?
Wysokie rachunki za prąd — jak sprawdzić koszty? Pozycje związane ze sprzedażą na fakturze to:
- Licznik energii czynnej – ta pozycja pokazuje, ile energii pobraliśmy i ile należy za nią zapłacić. Funkcjonują dwa rodzaje odczytów licznika: prognozowy i rzeczywisty. Prognozowy najczęściej to okres obejmujący okres 6 miesięcy i tutaj sprzedawca zakłada pewne średnie wartości zużycia, na które opiewa faktura. W kolejnym okresie mamy nadpłatę, jeśli zużyjemy mniej niż zaprognozowano, albo dopłatę, jeśli zużyjemy więcej prądu. Następna prognoza jest już oparta na tej poprzedniej. Główną zaletą jest odroczona płatność, wadą — brak wiedzy ile prądu faktycznie zużywamy, przynajmniej przez okres pierwszego roku. Przy pozycji Licznik energii czynnej widnieje jeszcze numer naszego licznika, zgodnie z odczytami, którego wystawiane są faktury.
- Opłata handlowa – opłata pobierana przez zakład energetyczny za obsługę odbiorców, czyli prowadzenie rozliczeń, odczytów licznika, wystawianie faktur. Każdy sprzedawca ma inną wysokość opłaty handlowej, w zależności od grupy taryfowej.
Powyższe pozycje znajdujące się na fakturze za prąd są tymi związanymi ze sprzedażą energii. Bez znaczenia, z którym przedsiębiorstwem mamy umowę — nie mogą one naliczać innych kosztów związanych ze sprzedażą. Urząd Regulacji Energetyki wnikliwie weryfikuje sytuację związaną z uwolnieniem rynku energii w Polsce, więc wszelkie przejawy nieuczciwości piętnowane są milionowymi karami.
W dalszej części artykułu omówimy koszty związane z dystrybucją energii. Sprzedawcę energii można zmienić i tutaj głównym bodźcem do zmiany będzie cena, długość kontraktu, dodatkowe benefity. Dystrybutor ma monopol na świadczenie swoich usług, gdyż jest właścicielem całej infrastruktury — np. najbardziej rozpoznawalnych słupów energetycznych. Spółki Dystrybucyjne są Spółkami należącymi na Państwa, to wynika ze stosownych przepisów, głównym ich celem jest zabezpieczenie Polakom ciągłości dostaw energii.
Koszty związane z dystrybucją na fakturze to:
- Moc umowna – określa ilość kilowatów mocy zakupionych w zakładzie energetycznym. Każde urządzenie wymaga określonej mocy, takimi urządzeniami są np. płyta indukcyjna, klimatyzacja, rekuperacja. Moc określana jest w chwili podpisywania umowy przyłączeniowej, ale w późniejszym etapie istnieje możliwość dokupienia brakujących kilowatów. Tej mocy nie powinno się przekraczać, ponieważ skutkuje to naliczeniem kar. Zbyt duża moc umowna w stosunku do rzeczywistego zapotrzebowania, generuje zbędne koszty energii. Opłata za moc nie jest naliczana u klienta indywidualnego w taryfie G, a dotyczy klientów z taryfy A, B, C.
- Opłata dystrybucyjna zmienna — w tej pozycji rozliczane są opłaty za dystrybucję energii elektrycznej zależne od ilości pobranej energii. W oparciu o taryfę i stawkę z nią powiązaną.
- Opłata OZE – opłata mająca wspierać producentów odnawialnych źródeł Energii, czyli OZE.
- Opłata kogeneracyjna – wspiera wytwarzanie energii elektrycznej z „wysokosprawnej kogeneracji”. Kogeneracja jest procesem gdzie w elektrociepłowniach wytwarza się energię i ciepło jednocześnie.
- Opłata dystrybucyjna stała — nieuzależniona jest od ilości pobranej energii. Rozliczane są tu opłaty za utrzymanie gotowości sprzedawcy do dostarczenia mocy określonej w umowie. Istotne jest, aby parametry zadeklarowane przez odbiorcę w tym dziale, były dobrane z jak największą dokładnością, gdyż wpływa to na koszty energii. Przykładowo, źle dobrana moc umowna będzie skutkować ponoszeniem dodatkowych opłat za jej przekroczenie lub generować zbędne koszty, w przypadku gdy jest ona dobrana na wyrost. Wspominałem o tym koszcie w pierwszej części artykułu.
- Opłata przejściowa — wyrażona w złotych w skali miesiąca, czyli należnych dostawcy prądu za dostarczenie nam energii elektrycznej. Jest uzależniona od naszych dokładnych rachunków za energię w konkretnym miesiącu, czyli zużycia.
- Opłata abonamentowa — jest to kwota naliczana za obsługę klientów, wystawianie i naliczanie faktur oraz różne inne koszty administracyjne.
Fot. Taryfę wg. której rozliczamy się za prąd można zmienić raz w roku /ARKADIUSZ ZIOLEK/East News
Jak widać, faktury za energię nie muszą być wcale zawiłe. Ważne jest, aby dobrze dobrać parametry dla własnego licznika. Taryfę możemy zmienić raz do roku, wiec, jeśli ta, na którą zmienimy nie spełni naszych oczekiwań, w kolejnym roku znów można ją zmienić. Moc zamówioną możemy zwiększać w każdej chwili o brakujące kilowaty, aż wreszcie będzie ona odpowiednia.
Ekspert serwisu Deccoria.pl