Spis treści:
- Jak wybrać dobre drewno opałowe?
- Drewno do kominka – liściaste czy iglaste i dlaczego to ma znaczenie?
- Jakie drewno do kominka? Ranking gatunków według kaloryczności
- Sezonowanie i przechowywanie drewna – klucz do wysokiej jakości opału
Jak wybrać dobre drewno opałowe?
Wilgotność drewna to najważniejszy parametr, który określa jakość opału. Dobre drewno opałowe powinno mieć wilgotność poniżej 20% a najlepsze – około 15%. Świeże, niesezonowane drewno zawiera nawet 50–60% wody, co sprawia, że większość energii zostaje zużyta na odparowanie wody zamiast na produkcję ciepła.
Wilgotność możesz sprawdzić za pomocą wilgotnościomierza lub obserwując charakterystyczne cechy suchego drewna. Dobrze wysezonowane polana wydają głuchy dźwięk podczas uderzania o siebie, mają widoczne pęknięcia promieniście rozchodzące się od środka na końcach oraz jaśniejszy kolor od strony przekroju. Kora łatwo się oddziela, a drewno ma przyjemny, świeży zapach.
Podczas kupowania zwróć uwagę na pochodzenie drewna i certyfikaty jakości. Najlepiej wybierać lokalne dostawy od sprawdzonych przedsiębiorców, którzy gwarantują właściwe sezonowanie. Unikaj drewna ze śladami grzybów, pleśni, owadów lub mechanicznych uszkodzeń, które mogą świadczyć o niewłaściwym przechowywaniu.
Przeczytaj również: Za palenie tym drewnem można dostać 500 zł mandatu. Jak przygotować drewno do palenia, żeby nie dostać grzywny
Drewno do kominka – liściaste czy iglaste i dlaczego to ma znaczenie?
Drewno liściaste zdecydowanie przewyższa iglaste pod względem właściwości opałowych. Gatunki liściaste charakteryzują się większą gęstością i kalorycznością – pojedyncze polano dębu o średnicy 10 cm może palić się nawet 2–3 razy dłużej niż sosna o podobnych rozmiarach. Kaloryczność drewna liściastego wynosi średnio 3,8–4,2 kWh/kg, podczas gdy iglaste osiąga jedynie 2,8–3,2 kWh/kg.
Drewno iglaste ma jednak swoje zastosowanie jako doskonała podpałka. Żywica zawarta w drewnie sosnowym czy świerkowym ułatwia rozpalanie i zapewnia szybkie osiągnięcie wysokiej temperatury. Regularne używanie drewna iglastego powoduje jednak iskrzenie, większą emisję dymu oraz szybsze odkładanie się sadzy w przewodzie kominowym.
Idealne rozwiązanie to połączenie obu rodzajów drewna w odpowiednich proporcjach. Rozpal kominek kilkoma polanami drewna iglastego, a gdy ogień się ustabilizuje, doładuj drewnem liściastym dla długotrwałego i równomiernego ogrzewania. Takie podejście zapewni optymalne wykorzystanie właściwości każdego typu drewna i maksymalną efektywność grzewczą.
Drewno liściaste najbardziej nadaje się na opał. Fot. Tonelson/Canva Pro
Jakie drewno do kominka? Ranking gatunków według kaloryczności
Dąb — należy do najbardziej cenionych gatunków drewna opałowego. Charakteryzuje się najwyższą kalorycznością – około 4,2 kWh na kilogram suchej masy – oraz najdłuższym czasem spalania. Polana dębowe mogą płonąć nawet przez 3–4 godziny, utrzymując stałą temperaturę i wydzielając minimalne ilości dymu. Wadą jest wysoka cena i długi czas sezonowania, który wynosi 24–36 miesięcy.
Buk — oferuje niemal identyczne właściwości opałowe przy nieco przystępniejszej cenie. Kaloryczność bukowa wynosi 4,0 kWh/kg, a drewno charakteryzuje się równomiernym spalaniem bez iskrzenia i przyjemnym, słodkawym zapachem. Proces sezonowania trwa krócej niż w przypadku dębu – wystarczy 18–24 miesiące. Polana bukowe pozostawiają niewielkie ilości popiołu, co ułatwia czyszczenie kominka.
Grab i brzoza — to doskonałe gatunki o dobrej dostępności i przystępnej cenie. Grab ma kaloryczność 4,1 kWh/kg i pali się bardzo czysto, tworząc długo utrzymujące się żarzące węgle. Brzoza (3,8 kWh/kg) wydziela charakterystyczny, przyjemny aromat i zapala się łatwo nawet przy wyższej wilgotności.
Istnieją też gatunki, których lepiej unikać. Drewno topolowe, wierzbowe i lipowe charakteryzuje się niską gęstością i kalorycznością poniżej 3,0 kWh/kg. Te gatunki palą się bardzo szybko, wytwarzając dużo dymu i pozostawiając znaczne ilości popiołu. Nie nadają się do efektywnego ogrzewania, choć mogą służyć jako tania podpałka.
Przechowywanie drewna ma ogromne znaczenie, by później dobrze się spalało i dawało dużo ciepła. Fot. Nikolett Emmert/Canva Pro
Sezonowanie i przechowywanie drewna – klucz do wysokiej jakości opału
Właściwe sezonowanie to proces, który może potrwać od 12 miesięcy dla miękkiego drewna do 36 miesięcy dla twardych gatunków liściastych. Drewno powinno być rąbane na polana o średnicy 8–15 cm – mniejsze wysychają szybciej, ale palą się krócej, większe trudniej się rozpalają.
Miejsce składowania musi zapewniać przewiew powietrza i ochronę przed opadami. Idealne są wiaty otwarte z trzech stron lub zadaszenia umożliwiające cyrkulację powietrza. Polana układaj w stosy o wysokości nieprzekraczającej 1,5 metra, z przekładkami między warstwami. Dolną warstwę umieść na paletach lub legarach, aby odizolować drewno od wilgoci gruntowej.
Nie przechowuj drewna w szczelnie zamkniętych pomieszczeniach ani nie przykrywaj całkowicie plandeką – może to prowadzić do zagrzybienia. Sprawdzaj stan drewna co kilka miesięcy i usuwaj polana ze śladami pleśni lub grzybów.
Źródło: deccoria.pl
Przeczytaj również:
Wypróbuj, gdy okap kuchenny lepi się od tłuszczu. Wystarczą 3 składniki
Dokarmiasz jeże w ogrodzie? Sprawdź, czego nie wolno im dawać
Ostatnie dni na dosiewanie trawy. Uzupełnij ubytki teraz, a wiosną trawnik się odwdzięczy