Spis treści:
Ranniki – zimowe baletnice
Jednymi z najbardziej znanych zwiastunów wiosny są przebiśniegi i krokusy. Okazuje się jednak, że istnieje pewna roślina, która budzi się z zimowego snu wcześniej. Mowa tu o ranniku. Jest to bylina z rodziny jaskrowatych, która w środowisku naturalnym występuje w lasach Europy, Azji Mniejszej i Japonii. Ranniki to najwcześniej zakwitające rośliny cebulowe – podczas ciepłej zimy mogą kwitnąć już w styczniu czy lutym. Łacińska nazwa rośliny (Eranthis hiemalis) pochodzi od greckich słów: er (wiosna) i anthos (kwiaty). Z kolei nazwa gatunkowa pochodzi od łacińskiego hiems, co znaczy zima.
Jak wyglądają ranniki? Rośliny te osiągają około 10-15 cm wysokości. Łodygi wyrastają z niewielkich bulw podziemnych, są proste, pojedyncze i nagie. W okresie kwitnienia na ich szczycie pojawiają się żółte kwiaty, które rzucają się w oczy na tle śniegu czy szarawej trawy. Składają się one z 6 płatków zewnętrznych, które otwierają się jedynie w słoneczne dni, zamykają się zaś w pochmurne, a także na noc. Jeśli chodzi o płatki wewnętrzne, są one przekształcone w rurkowate miodniki, ponad którymi wyrastają dłuższe od nich pręciki. To sprawia, że ranniki są roślinami miododajnymi – zapraszają pszczoły do nektaru i pyłku. Oprócz tego każdy kwiat jest otulony kryzą podsadek, które chronią przed przemarznięciem. Piękny wygląd kwiatów rannika sprawia, że zwyczajowy nazywane są „zimowymi baletnicami”.
Co ciekawe, liście rannika pojawiają się po przekwitnięciu kwiatów. Są szerokie, ciemnnozielone, mają długie ogonki i okrągły kształt. Liście rośliny zasychają w maju. Warto też wiedzieć, że ranniki są wrażliwe na wysoką temperaturę – gdy wzrasta ona powyżej 10 st. C, kwiaty zaczynają przekwitać. Co więcej, należą do roślin trujących.
Ranniki zimowe mają żółte kwiaty, które przypominają tańczące baletnice. Fot.123RF.com
Gatunki ranników
Ranniki występują w różnych gatunkach i odmianach. Najpopularniejszym i najbardziej znanym jest rannik zimowy. Innym gatunkiem, który kwitnie nieco później, jest rannik cylicyjski (nazywany także wiosennym). Jest nieco niższy od rannika zimowego, ma ciemnożółte kwiaty. Warto też wyróżnić rannika białokwiatowego, który – jak sugeruje nazwa – tworzy białe kwiaty. Na biało kwitnie też Eranthis stellata, który zakwita niedługo po przebiśniegach.
Jak uprawiać ranniki zimowe?
Dobrą wiadomością dla wszystkich miłośników ogrodnictwa jest fakt, że ranniki zimowe są roślinami mało wymagającymi. Mimo to warto zapewnić im odpowiednie warunki do wzrostu i rozwoju, dzięki czemu zdobią twój ogród żółtymi kwiatami w okresie, kiedy inne rośliny jeszcze śpią. Ranniki lubią mieć spokój. W czasie kwitnienia nie wolno je przesadzać (robimy to jedynie po przekwitnięciu). Ponadto nie warto usuwać przekwitłych kwiatów, inaczej rośliny nie będą mogły zawiązać nasion i swobodnie się rozsiewać. Należy też zostawić liście, które pozwolą rannikom zgromadzić substancje zapasowe, potrzebne im do kwitnienia w przyszłym roku. O czym jeszcze należy pamiętać?
- Sadzenie
Ranniki można uprawiać z nasion, które bez problemu można dostać w każdym sklepie ogrodniczym. Wysiewamy je w okresie od maja do czerwca. Jeśli chodzi o cebule, warto kupować je w miejscach specjalizujących się w sprzedaży roślin ogrodowych lub u sprawdzonych hodowców, dzięki czemu będziemy mieli pewność, że zostały one pozyskane ze zdrowych roślin. Wybieramy tylko takie, które nie mają oznak chorób, śladów pleśni, plam i innych uszkodzeń. Nie mogą też być przesuszone.
Cebulki ranników sadzimy jesienią, najlepiej we wrześniu lub październiku. Przed umieszczeniem do gruntu warto je namoczyć przez około dobę. Ranniki zimowe najbardziej efektownie wyglądają posadzone w grupach (wówczas tworzą kwitnące kobierce) lub w towarzystwie innych roślin, które zakwitają wcześnie (np. przebiśniegi, krokusy). Cebulki sadzimy w odstępach 5-7 cm i na podobnej głębokości. Posadzone zbyt głęboko mogą nie zakwitnąć, jeśli jednak umieścimy je za płytko – mogą wyschnąć w czasie letnich upałów.
- Stanowisko
Jak już wspominano wcześniej, w środowisku naturalnym ranniki zimowe występuję w lasach i zaroślach. To oznacza, że najlepiej poradzą sobie w miejscach półcienistych lub cienistych. Dobrze się czują pod drzewami lub krzewami liściastymi. Ponadto będą doskonałą ozdobą ogrodu skalnego na stanowisku lekko zacienionym. Chociaż ranniki nie boją się śniegu ani mrozu, warto je ochronić przed silnymi wiatrami. Nie znoszą też nadmiernego nasłonecznienia.
Kwiaty rannika zimowego zamykają się na noc i w pochmurne dni. Fot.123RF.com
- Ziemia
Ranniki zimowe nie są wymagające pod względem podłoża, gdyż zadowolą się zwykłą ziemią. Najlepiej, aby była żyzna, próchnicza, o odczynie obojętnym do zasadowego. Ważne jest jednak, aby zadbać o odpowiednią wilgotność gleby – nie może ona być zbyt sucha, ani zbyt mokra.
Przeczytaj również: Uznawany jest za symbol szczęścia i miłości. Szczawik czterolistny pięknie zdobi ogród, balkon i parapet
- Podlewanie i nawożenie
W zasadzie ranniki zimowe nie wymagają intensywnej pielęgnacji. Ważne jest jednak, aby miały zapewnioną stałą, umiarkowaną wilgotność podłoża, szczególnie w czasie kwitnienia. W związku z tym należy zadbać o właściwe nawadnianie roślin tak, aby gleba była stale wilgotna, ale nie mokra. Aby ranniki kwitły jeszcze bujniej, warto zasilić je nawozem do roślin cebulowych.
- Rozmnażanie
Rannik zimowy dobrze się rozsiewa, gdyż wytwarza dużo nasion, dzięki czemu szybko rozprzestrzenia się w ogrodzie. Owady z kolei roznoszą nasiona rośliny na duże odległości. Oprócz tego ranniki możemy rozmnażać przez podział. Najlepiej to zrobić po zakończeniu kwitnienia.
- Choroby i szkodniki
Dobrą wiadomością jest to, że ranniki zimowe rzadko stają się ofiarami chorób i szkodników. Ewentualne problemy mogą jednak wynikać z przelania lub zbyt obfitych deszczów. W przypadku nadmiernej wilgoci należy uważać na zgniliznę cebul, która może doprowadzić do obumarcia roślin.
Źródło: deccoria.pl
Przeczytaj również: Kwiat bogów rozkwita już wiosną. Kiedy sadzić i jak uprawiać bożykwiat?