Z artykułu dowiesz się:
- Co trzeba wiedzieć o układaniu płytek
- Jak samamu ułożyć płytki - krok po kroku
- Najczęstsze błędy przy układaniu płytek
Układanie płytek – najważniejsze akcesoria
Przed rozpoczęciem układania płytek sprawdź, czy posiadasz wszystkie niezbędne materiały i narzędzia:
- emulsja do gruntowania,
- klej do płytek,
- zaprawa do spoinowania klejowa i wyrównująca,
- domieszki uszlachetniające,
- fuga w pasującym do płytek kolorze,
- maszynka do cięcia płytek,
- paca,
- krzyżyki dystansowe
- ściągacz gumowy,
- szczypce,
- młotek gumowy,
- miara
- sznur pomiarowy,
- poziomica,
- linijka, ołówek.
Przycinając płytki, aby mogły się dopasować do reszty kompozycji, korzystaj z maszynki do cięcia. Fot.123RF.com
Kładzenia kafli ceramicznych - krok po kroku
Krok 1: Przygotuj podłoże
Podłoże betonowe, na które będziesz nakładać płytki musi być idealnie czyste. Pomoże ci w tym: odkurzacz, woda i roztwór alkaliczny. Kiedy powierzchnia będzie już czysta, nałóż na nią 1-2 warstwy emulsji do gruntowania. W przypadku nierównej powierzchni zastosuj wylewkę samopoziomującą.
Krok 2: Dopasuj płytki do podłoża
Zanim zabierzesz się za przyklejanie płytek, zrób to „na sucho”. Rozpoczynamy od ściany znajdującej się najdalej od wyjścia. Płytki układaj według dwóch, biegnących prostopadle do siebie pasów. Przy użyciu sznura pomiarowego wykonaj prostopadłe linie, wzdłuż których ułożysz płytki. Linie powinny się przecinać na środku pomieszczenia.
Pamiętaj, żeby podczas układania kafli „na próbę”, wziąć pod uwagę również szerokość spoin, które potem zostaną wypełnione fugą.
Dzięki planowaniu "na sucho" zminimalizujesz ilość płytek potrzebnych do przycięcia. Fot.123RF.com
Krok 3: Układanie płytek – co trzeba wiedzieć
- Płytki najlepiej jest rozmieszczać partiami, rozpoczynając od ściany umieszczonej najdalej od wyjścia. Pierwszy rząd powinien składać się z pełnych płytek.
- Klej, który mocuje płytki do podłoża nakładaj za pomocą pacy, rozprowadzając go równomiernie. Pomocna w tym będzie specjalna szpachla wyposażona w ząbki.
- Na przygotowaną powierzchnię nałóż kafel. Mocno go dociśnij i obij dodatkowo na całej powierzchni gumowym młotkiem.
- Żeby zachować równe odstępy pomiędzy poszczególnymi płytkami, włóż pomiędzy nie krzyżyki dystansowe.
- Kolejna ważna czynność, to sprawdzenia za pomocą poziomicy, czy położona płytka jest idealnie równa i nie odstaje od pozostałych. Jeżeli odstaje, spróbuj dobić ją do powierzchni gumowym młotkiem.
- Dopasowując płytki ostatniego rzędu pamiętaj o zachowaniu dylatacji (przerwa pomiędzy ścianą i płytkami).
- Zanim klej na dobre przyschnie, spomiędzy szczelin między płytkami należy usunąć nadmiar kleju i krzyżyki dystansowe.
- Pamiętaj, że jeżeli na powierzchni płytek zostaną resztki kleju, należy je jak najszybciej usunąć, wykorzystując do tego specjalny skrobak.
- Całość należy pozostawić na minimum 24 godziny, aby klej mógł zaschnąć.
Autor: MebleTwojegoPomyslu
Krok 4: Nakładanie fugi
Po ułożeniu płytek, przyszedł czas na fugowanie. Przestrzenie między płytkami, w które nałożysz fugę muszą być w pierwszej kolejności dobrze oczyszczone. Pomoże ci w tym zwykła szmatka lub sucha gąbka.
- Zaprawę do fugowania nanoś za pomocą gumowego ściągacza partiami na powierzchni 1m², ukośnie w stosunku do położenia spoin.
- Zaprawę rozprowadzaj dopóki nie wypełni spoin.
- pamiętaj, że fugę nanosi się jedynie na spoiny pomiędzy płytkami, nigdy pomiędzy płytkami a ścianą.
- Na koniec całość przetrzyj mokrą gąbką.
Przeczytaj również: Kładzenie fugi: Jak zrobić to samemu (krok po kroku)
Jak nie układać płytek. Najczęstsze błędy
Błędy w klejeniu płytek wynikają zazwyczaj z braku wiedzy, pośpiechu, niewystarczającego doświadczenia, niechlujności. Co wcale nie jest pocieszające, nawet profesjonalistom zdarza się je popełniać. Jakich praktyk unikać, by poprawnie ułożyć kafelki? Oto kilka często zdarzających się gaf.
- Podłoże
Pierwszym, niemal kardynalnym błędem, jaki można popełnić jeszcze przed pokryciem ściany okleiną, jest brak właściwego przygotowania podłoża. Zaniedbane, nieoczyszczone z kurzu i innych warstw zabrudzeń (tłuszczu, wapna, smarów, żywic) będzie miało zdecydowanie niższą przyczepność. A stąd już prosta droga do odspajających się płytek.
Równie istotną kwestią, co przyczepność podłoża, jest jego stabilność — skuwamy zatem kruszące i łuszczące się warstwy powierzchni, na którą chcemy nałożyć płytki. Ewentualne niewielkie ubytki uzupełniamy zaprawą wyrównawczą lub pokrywamy tynkiem. W przypadku gdy okleinę chcemy nanieść na nową powłokę z tynku lub betonu, nie możemy zapomnieć o sezonowaniu podłoża — okresy wiązania dla tych materiałów powinny trwać kolejno 1 oraz 3 miesiące.
- Mieszanie zaprawy klejowej
Wśród wielu z nas pokutuje przekonanie o własnej nieomylności, co sprawia, że rzadko kiedy kierujemy się precyzyjnymi wskazówkami zamieszczonymi przez producentów na opakowaniach produktów do samodzielnego przygotowania. Dotyczy to także instrukcji na zaprawach. Proporcje często dobieramy na oko, skracając lub modyfikując poszczególne etapy przygotowania masy klejącej wg własnych kaprysów.
To ewidentny błąd, który może mieć dotkliwe konsekwencje i skutkować np. koniecznością skuwania ścian i okładania ich płytkami od nowa. Rozcieńczenie warstwy klejącej zbyt dużą ilością wody nie tylko wydłuża czas jej zawiązywania, ale też zmniejsza przyczepność. Istotne jest także dokładne rozmieszanie produktu z kilkuminutowymi przerwami.
- Klejenie płytek
Sprawdzonym sposobem na klejenie kafelków jest nakładanie warstwy spoiwa zarówno na oklejaną powierzchnię, jak i na spód płytki. Klej, który po dociśnięciu kafelka wychodzi bokami, zapobiegnie pozostawieniu pustych przestrzeni pod okładziną. Warto pamiętać o równomiernym naniesieniu zaprawy na „flizie”. Pokrycie tylko przestrzeni docisku również prowadzi do tworzenia się przerw. Ich wyeliminowanie ma szczególne znaczenie dla podłóg w łazienkach i na balkonach — jeśli pod kafelki będzie dostawać się woda, szybko zaczną odpadać i kruszeć. Jeszcze jedno: metoda układania płytek po wcześniejszym zamoczeniu ich w wodzie jest już przestarzała i raczej odchodzi się od jej stosowania.
- Rozplanowanie
Przed rozpoczęciem prac montażowych, dobrze jest rozplanować układ kafelków. Sprawdźmy, jak prezentuje się wzór w danym ułożeniu, gdzie należy specjalnie przyciąć kafelki (docinki powinny znajdować się w miejscach najmniej eksponowanych), i czy na pewno mamy wystarczającą ilość glazury. Pozwoli nam to uniknąć braków zasobowych już na etapie klejenia okładziny.
- Rozmieszczenie
Płytki zazwyczaj układa się od centralnej części oklejanej powierzchni do ewentualnych granic, nigdy na odwrót, np. od drzwi czy sąsiedniej ściany. Po czym poznać dobrą ekipę glazurniczą? Poproszona o ułożenie kafelek „na sucho” postąpi z tym schematem. Układając płytki, pilnujmy odstępów między nimi, kontrolujmy też piony i poziomy.
- Kiedy kłaść fugi?
Nie można się zabrać za fugowanie, dopóki zaprawa klejąca całkiem nie wyschnie, inaczej spoiny zaczną się przebarwiać. Cierpliwie zatem należy odczekać tyle, ile zaleca producent spoiwa.
Autor: Redakcja Deccoria.pl