Bagno zwyczajne (Ledum palustre): występowanie
Bagno zwyczajne w stanie dzikim można spotkać w północnej i środkowej Europie i w Azji północno-wschodniej. W Polsce jest to gatunek rozpowszechniony głównie na terenach nizinnych, z wyjątkiem Kujaw i Wielkopolski. Występuje głównie na terenach podmokłych i zacienionych. Preferuje lasy sosnowe, bagienne oraz wysokie torfowiska. Często rośnie razem z wrzosem, wrzoścem bagiennym i żurawiną.
Dziś bagno zwyczajne spotyka się rzadko – to ze względu na osuszanie torfowisk. Roślina podlega ścisłej ochronie gatunkowej.
Bagno zwyczajne: wygląd rośliny
Bagno zwyczajne to krzewinka z rodziny wrzosowatych, dorastająca do maksymalnie 1,5 metra wysokości. Roślina wykształca rudawo owłosione pędy, które z czasem stają się nagie. Liście dzikiego rozmarynu są lancetowate, skórzaste i ciemnozielone, a od spodu gęsto pokryte brązowym kutnerem.
Od maja do czerwca na końcach pędów pojawiają się kwiaty, zebrane w baldaszki. Mają pięć płatków, długie, wystające pręciki i białą barwę. Owocem bagna zwyczajnego jest torebka wypełniona nasionami.
Bagno zwyczajne w ogrodzie: stanowisko i uprawa
Bagno zwyczajne nadaje się do ogrodów wiejskich, leśnych i naturalistycznych. Sprawdza się w nasadzeniach z wrzosami i innymi roślinami bagiennymi. Zaleca się jednak sadzić go z daleka od roślin i ziół jadalnych.
Roślina preferuje stanowisko półcieniste lub słoneczne. Najlepiej rozwija się, kiedy znajduje się w stale wilgotnej lub podmokłej ziemi kwaśniej. Nie potrzebuje żyznej ziemi do rozrostu. Preferuje stanowiska umiarkowanie chłodne lub przeciętnie ciepłe.
Bagno zwyczajne: roślina trująca czy lecznicza?
Bagno zwyczajne to silnie trująca roślina, wydzielająca charakterystyczny, nieprzyjemny zapach. Liście i pędy rośliny zawierają olejek eteryczny, który może działać odurzająco i paraliżująco na układ nerwowy. Już samo wdychanie oparów dzikiego rozmarynu powoduje bóle i silne zawroty głowy. Z kolei spożycie surowych pędów i liści bagna zwyczajnego może skutkować poważnym podrażnieniem żołądka, układu pokarmowego oraz uszkodzenia nerek. Opowiadają za to szkodliwe związki, takie jak ledol, arbutyna oraz garbniki.
Co ciekawe, woń dzikiego rozmarynu jest trująca także dla niektórych owadów. Szkodliwy może być także miód zebrany z kwiatów bagna zwyczajnego. Mimo to ziele bagna zwyczajnego do dziś wykorzystuje się w medycynie ludowej.
Bagno zwyczajne jako roślina lecznicza
Bagno zwyczajne w medycynie ludowej stosuje się zewnętrznie, głównie w formie okładów. Jest to remedium na bóle pleców oraz choroby reumatyczne, choć używa się go także na problemy skórne, takie jak świerzb i liszaje. Okłady z dzikiego rozmarynu mają także łagodzić skutki ukąszeń owadów, a nawet bóle zębów.
Niegdyś dzikie bagno stosowano także wewnętrznie, przy zapaleniach górnych dróg oddechowych i astmie. Dziś odradza się korzystania z takich środków, ze względu na właściwości silnie trujące.
Bagno zwyczajne: choroby i szkodniki
Roślina ta jest odporna na choroby i szkodniki.
Stanowisko: Półcieniste, słoneczne
Wilgotność: Podłoże podmokłe (wodne, bagienne, nadwodne)
Roślina ozdobna z: Kwiaty
Podlewanie: Obfite
Wysokość: 1-2m
Pokrój: Wzniesiony
Termin kwitnienia: Maj, czerwiec
Zimozielone: tak