Skąd pochodzi i gdzie występuje kasztanowiec zwyczajny?
Kasztanowiec zwyczajny należy do rodziny mydleńcowatych. Naturalnym środowiskiem występowania jest Europa, Ameryka Północna i wschodnia część Azji. W Polsce najczęściej możemy spotkać kasztanowca zwyczajnego, ale obecnie znanych jest aż 25 gatunków tego drzewa.
Warto wiedzieć, że drzewo pierwotnie wywodzi się z Bałkanów. Stamtąd rozprzestrzenił się na całą Europę, gdzie występuje powszechnie – również w naszym kraju. W parkach możemy zobaczyć też kasztanowce czerwone, a w specjalnych arboretach inne ciekawe odmiany, jak np. kasztanowiec gładki, żółty, krwisty, drobnokwiatowy.
Cechy i wygląd kasztanowca zwyczajnego
Drzewo to rośnie szybko i może osiągnąć około 20-30 metrów wysokości. Średnica jego pnia niekiedy mierzy nawet 120 cm. Korona tych drzew jest rozłożysta, pokrój kopulasty – niemalże cylindrowy. Wiosną pojawiają się na niej duże, lepkie pąki, które rozwijają się w imponujące liście o około 30-40 cm długości. Ich kształt jest dłoniasty – składają się z 5-7 wydłużonych i ząbkowanych na brzegach liści, których kształt jest odwrotnie jajowaty. Liście przyjmują kolor ciemnozielony, a jesienią zmienia się on na żółty lub pomarańczowy.
Jego wygląd jest imponujący szczególnie w czasie kwitnienia, które następuje w maju. Co ciekawe, jego kwiaty są miododajne o kremowej lub białej barwie z czerwonymi albo białymi plamkami. Kwiaty zbierają się w sztywne kwiatostany o wiechowatym kształcie i mogą mieć nawet 30 cm.
Owoce zaczynają dojrzewać po kwitnieniu. Mają kształt kolczastych torebek i średnicę około 6 cm. Wewnątrz owoców znajdują się nasiona, które wypadają dopiero jesienią (zwykle na przełomie września i października). Te nasiona powszechnie nazywamy kasztanami. Są czerwono-brązowe i niesamowicie błyszczące. Stanowią bogaty w skrobię pokarm dla zwierząt leśnych. Lubią je jeść dziki, jelenie czy sarny. Ludzie jednak nie powinni tego robić – dla nas są lekko trujące.
Ciekawostka! Wyciąg z nasion kasztanowca jest szeroko wykorzystywany w przemyśle kosmetycznym i medycznym.
Kasztanowiec zwyczajny: uprawa i pielęgnacja
Drzewa te są łatwe w uprawie i nie wymagają wielu zabiegów pielęgnacyjnych. Dobrze rosną na słonecznych stanowiskach, ale półcień również im nie przeszkadza. Najlepsze podłoże dla kasztanowca to żyzna, świeża gleba, która jest bogata w składniki pokarmowe. Warto wybrać glebę wilgotną i zasobną w wapń, czyli tę o odczynie zasadowym. Wrażliwe na suszę, nie lubią podłoża piaszczystego i przewiewnego.
Warunki miejskie są dla nich bardzo dobre, ponieważ wykazują odporność na zanieczyszczenia powietrza. Dobrze znoszą mrozy – jedynie młode osobniki są na niego bardziej narażone, a także bardziej wrażliwe odmiany.
Kasztanowiec zwyczajny rozmnaża się z nasion, które trzeba wysiewać zaraz po zbiorach. Mają krótką zdolność kiełkowania.
Choroby
Kasztany bardzo często dotyka choroba zwana czekoladową plamistością liści, ale uszkadza je również gruzełek cynobrowy i tarcznik brzozowiec. Największe zagrożenie jednak stanowi dla niego motyl szrotówek kasztanowcowiaczek.
Przed chorobami można oczywiście drzewo chronić. W tym celu grab liście, mocuj lepy i szczep drzewa. Szczepienie drzew polega na wstrzyknięciu do pnia specjalnej substancji — żelu, który ma właściwości pestycydu i jest owadobójczy i grzybobójczy.
Stanowisko: Półcieniste, słoneczne
Wilgotność: Podłoże umiarkowanie wilgotne
Roślina ozdobna z: Kora, owoce, kwiaty, liście
Podlewanie: Skąpe
Wysokość: Powyżej 20m
Pokrój: Przewisający
Termin kwitnienia: Maj, czerwiec
Zimozielone: nie