Charakterystyka laurowiśni wschodniej
Gatunek występuje naturalnie na terenie Azji Mniejszej, Półwyspu Bałkańskiego oraz Kaukazu. Dzięki adaptacji i dekoracyjności laurowiśnia wschodnia rozgościła się na dobre również na naszym kontynencie.
Laurowiśnia wschodnia cechuje się ciemnozielonym, regularnym ulistnieniem. Liście są błyszczące i pięknie prezentują się nawet przy niedużej ilości światła. Wiosną na krzewie pojawiają się pachnące, białe kwiaty o dużych walorach estetycznych. Jednak widniejące wśród liści kwiatostany nie powinny nas zmylić pięknym zapachem — wszystkie części rośliny są trujące!
Laurowiśnia wschodnia: odmiany
Laurowiśnia wschodnia posiada kilkanaście odmian zróżnicowanych pod kątem wzrostu, wyglądu oraz zastosowania. Wśród nich znajduje się m.in.:
- laurowiśnia wschodnia Caucasica,
- laurowiśnia wschodnia Zabeliana,
- laurowiśnia wschodnia Otto Luyken,
- laurowiśnia wschodnia Novita.
Wymagania laurowiśni i dobór stanowiska
Laurowiśnia wschodnia wymaga żyznej, przepuszczalnej gleby oraz dostatecznej wilgotności podłoża. Jest to gatunek tolerancyjny wobec dostępu do światła — laurowiśnia poradzi sobie zarówno w słońcu, jak i w półcieniu. Należy jednak pamiętać, że okazy posadzone na stanowisku o bardzo niewielkiej ilości promieni słonecznych nie będą ani kwitnąć, ani owocować.
Laurowiśnia wschodnia często wykorzystywana jest do nasadzeń w formie żywopłotów. Ze względu na odporność na zanieczyszczenia powietrza nadaje się idealnie do miejskich ogrodów i parków.
Laurowiśnia wschodnia: uprawa i pielęgnacja
Odmiany laurowiśni wschodniej są w większości nieodporne na srogie mrozy i w okresie zimowym wymagają okrycia. Może jednak się zdarzyć, że młode pędy lub całe krzewy laurowiśni przemarzną, jednak nie jest to koniec dla rośliny! W przypadku obumarłych części należy je przyciąć przy ziemi i pozwolić roślinie odbić na wiosnę.
Laurowiśnia wschodnia jest bardzo wdzięcznym i atrakcyjnym krzewem, niestety pada niekiedy ofiarą chorób grzybowych. Jeśli zauważymy na naszych krzewach dziurki, będzie to najprawdopodobniej oznaka występowania grzyba. Należy natychmiast działać — chore pędy usunąć oraz zastosować oprysk.
Krzewy laurowiśni nie wymagają corocznego podcinania, lecz raz na jakiś czas można przeprowadzić cięcie w celu pobudzenia i zagęszczenia korony.
Choroby i szkodniki laurowiśni wschodniej
Laurowiśnia uchodzi za roślinę dość odporną, jednak ją również mogą dotykać rozmaite choroby grzybowe, w tym najpopularniejsza dla tego gatunku dziurkowatość liści. Wywołuje ją głównie jeden niebezpieczny patogen, grzyb Clasterosporium carpophillum kojarzony najczęściej z drzewami pestkowymi, który wymaga natychmiastowego zwalczania. Jeśli zauważysz jego obecność na roślinie, nie czekaj z wykonaniem oprysku, tylko on jest w stanie przywrócić drzewu dobrą kondycję. Laurowiśnie atakują też rozmaite szkodniki, przede wszystkim gąsienice motyla wężowiaczka oraz tak popularne w polskich ogrodach mszyce.
Stanowisko: Półcieniste, słoneczne
Wilgotność: Podłoże umiarkowanie wilgotne, podłoże wilgotne
Roślina ozdobna z: Kwiaty, liście
Podlewanie: średnie
Wysokość: 2-3m
Pokrój: Krzewiasty
Termin kwitnienia: Kwiecień, maj
Zimozielone: tak