Spis treści:
Byliny wieloletnie kwitnące całe lato
Byliny wieloletnie potrafią urozmaicić każdy ogród. Raz posadzone mogą rosnąć i kwitnąć przez wiele sezonów, oferując dekorację, która wymaga minimalnej pielęgnacji. Większość bylin wieloletnich ma małe wymagania uprawowe, dlatego bez problemu poradzą sobie z nimi nawet początkujący amatorzy ogrodnictwa. Ponadto gatunki wieloletnie skutecznie hamują rozwój chwastów, a dodatkowo zapobiegają erozji gleby. Chcesz, aby przez całe lato twój ogród tonął w kwiatach? Wybierz gatunki o długim okresie kwitnienia. Są kolorowe, miododajne (przyciągają różnorodne owady zapylające), a przy tym szybko się rozrastają i doskonale zimują w gruncie.
- Krwawnik pospolity (Achillea millefolium)
To długo kwitnąca bylina, która występuje pospolicie na terenie całego kraju. W okresie kwitnienia osiąga do 80 cm wysokości. Tworzy dość sztywne, rozgałęzione w górnej części, mniej lub więcej owłosione pędy, które są pokryte pierzastymi, lancetowatymi liśćmi. W okresie od czerwca do października na szczytach pędów pojawiają się drobne kwiaty, które są zebrane w płaskie baldachowate kwiatostany. W zależności od odmiany mogą one mieć barwę żółtą, białą, czerwoną, pomarańczową, różową czy łososiowa. Cała roślina wydziela dość intensywny, nieco korzenny zapach. Ponadto krwawnik jest miododajny, dlatego przyciąga pszczoły, motyle i inne owady zapylające. Wymaga minimalnej pielęgnacji, a przy tym dobrze znosi okresowe susze.
- Kłosowiec (Agastache)
To wieloletnia bylina ogrodowa, która jest często nazywana miętą meksykańską, ponieważ jej liście są bardzo aromatyczne (pachną miętą lub anyżem). Kwiaty i liście kłosowca wykorzystywane są w wielu kuchniach świata (można je dodawać do herbat, ciast czy sałatek). Oprócz tego roślina stanowi fantastyczną ozdobę ogrodów – kwitnie od maja do późnej jesieni, a jej kwiaty zebrane są w kłosy. Zazwyczaj są one fioletowo-niebieskie, ale mogą też mieć kolor biały, różowy lub czerwony. Wabią one motyle i inne owady pożyteczne.
Raz posadzone byliny będą cieszyć oko przez wiele sezonów. Fot.maxsheb/123RF.com
- Lawenda wąskolistna (Lavandula angustifolia)
Lawenda znana jest przede wszystkim ze swojego wyjątkowego aromatu, który działa uspokajająco na układ nerwowy, pomaga zwalczać stres oraz poprawia nastrój. Jej atutem są również niebiesko-fioletowe kwiaty, które utrzymują się na roślinie przez całe lato. Choć są one drobne, zebrane w kwiatostany przypominają kłosy. Liście lawendy są wąskie, podłużne i srebrzysto-zielone (pokryte kutnerem). Roślina ma małe wymagania – lubi słoneczne i przewiewne stanowiska i nie przepada za mokrym podłożem (wymaga podlewania w okresach suszy).
- Kocimiętka (Nepeta cataria)
Jak sama nazwa wskazuje, jest szczególnie lubiana przez właścicieli kotów. Działa na futrzaki pobudzająco i aktywuje wiele obszarów ich życia (m.in. instynkt łowiecki, chęć do zabawy czy popęd seksualny). Na inne koty natomiast wpływa uspokajająco i relaksująco. Kocimiętka wyglądem przypomina miętę lub pokrzywę, z kolei jej niebiesko-fioletowe kwiaty z daleka przypominają lawendę. Pojawiają się one od czerwca do września, są drobne i zebrane w nibykłosy. Roślina nie oczekuje szczególnych zabiegów pielęgnacyjnych. Najlepsze warunki dla niej to stanowiska słoneczne, choć poradzi sobie też w półcieniu.
- Goździk kropkowany (Dianthus deltoides)
Tworzy zwarte darnie drobnych liści, dorasta zwykle do 20 cm wysokości (w czasie kwitnienia może osiągać 30-40 cm wysokości). Od czerwca do września zachwyca licznymi kwiatami o różnorodnej gamie kolorystycznej – mogą mieć barwę białą, różową, czerwoną, purpurową, niektóre mają na płatkach kropki. Łodygi goździka są omszone i pokryte krótkimi włoskami. Roślina nie ma szczególnych wymagań jeśli chodzi o uprawę – najlepiej rośnie i obficie kwitnie na stanowiskach ciepłych, słonecznych i przepuszczalnych.
Goździk kropkowany to bylina wieloletnia, która wyróżnia się licznymi kwiatami. Fot.apugach/123RF.com
- Driakiew kaukaska (Scabiosa caucasica)
W czasie kwitnienia osiąga około 50-60 cm wysokości. Co ciekawe, nazywana jest również wdówką. Driakiew kaukaska tworzy dekoracyjne, koszyczkowate kwiatostany, które są osadzone na szczytach wzniesionych, lekko owłosionych łodyżek. Kwiaty są dość duże (mogą mieć średnicę około 8 cm), zachwycają swoją urodą od lipca do września, ale mogą powtarzać kwitnienie do października. Kwitną na biało lub niebiesko (w różnych odcieniach). Co kilka lat warto podzielić kępy, aby odmłodzić roślinę.
- Jeżówka purpurowa (Echinacea purpurea)
Efektowna, długo kwitnąca bylina o dużych, języczkowatych kwiatach, które wabią pszczoły i motyle. Pojawiają się one od lipca do września oraz mają delikatny, korzenny zapach. Jeżówki wprowadzają do ogrodu wiejski klimat, mogą osiągać nawet 150 cm wysokości. Poza tym wykazują one właściwości lecznicze, stosowane są głównie w celu łagodzenia objawów przeziębienia. Są łatwe w uprawie i świetnie się sprawdzą w ogrodzie początkującego ogrodnika.
Przeczytaj również: Odmładzanie bylin – dlaczego jest potrzebne? Kiedy i jak często odmładzać byliny?
Jest doskonałą alternatywą dla lawendy, gdyż ma kwiaty w podobnym kolorze (ale można też spotkać odmiany kwitnące na biało lub różowo). Są one zebrane w długie kłosy, kwitną od czerwca aż do pierwszych przymrozków. Szałwia omszona jest odporna na okresowe susze, bardzo dobrze rośnie w pełnym słońcu. Po przekwitnięciu należy przyciąć jej pędy kwiatowe, dzięki czemu roślina zacznie wypuszczać nowe kwiaty.
- Przetacznik kłosowy (Veronica spicata)
Atrakcyjna bylina wieloletnia, która tworzy kłosowate kwiatostany (w zależności od odmiany mają one barwę białą, różową, niebieską czy fioletową). Utrzymują się na roślinie od czerwca aż do października, a przy tym przyciągają owady zapylające. Przetacznik efektownie wygląda w jednorodnych grupach i w kompozycjach z innymi gatunkami, jest mrozoodporny oraz ma minimalne wymagania uprawowe.
Przetacznik kłosowy to gatunek byliny wieloletniej, który kwitnie aż do przymrozków. Fot.moskwa/123RF.com
- Perowskia łobodolistna (Perovskia atriplicifolia)
Z wyglądu przypomina lawendę, ale jest od niej bardziej wytrzymała. Niebiesko-fioletowe kwiaty, które są zebrane w wiechy, pojawiają się od czerwca aż do października. Pędy rośliny są mocno rozgałęzione i pokryte srebrnymi włoskami. Liście są małe i głęboko powcinane, po roztarciu wydają szałwiowy zapach. Perowskia łobodolistna świetnie radzi sobie w pełnym słońcu, jest odporna na suszę oraz dobrze znosi ubogie gleby.
Kiedy najlepiej sadzić byliny wieloletnie?
Najlepszą porą na sadzenie bylin wieloletnich jest wiosna lub jesień. Termin wiosenny jest szczególnie zalecany w przypadku roślin kwitnących od połowy lata do jesieni. Sadzimy je w marcu lub na początku kwietnia, kiedy gleba jest już ogrzana, ale jeszcze wilgotna od zimowych opadów. Dzięki temu rośliny zdążą się ukorzenić przed letnimi upałami. Jeśli chodzi o termin jesienny, najlepszym miesiącem na sadzenie bylin wieloletnich jest jesień. Wtedy gleba jest jeszcze ciepła, a opady deszczu występują częściej niż wiosną. To sprawi, że roślinom będzie łatwiej się ukorzenić przed nadejściem zimy. Z reguły powinno się unikać sadzenia bylin latem – w tym okresie są one mocno narażone na przeschnięcie. Ponadto nie należy tego robić w czasie przymrozków.
Źródło: deccoria.pl
Przeczytaj również:
Mają tak piękne liście, że malował je Van Gogh. Siew koleusa Blumego na rozsadę
Rozświetli skalniak, gdy pożegnamy zimę. Miłek wiosenny – najważniejsze zasady uprawy