Spis treści:
- Szeflera charakterystyka – co warto wiedzieć o tej roślinie?
- Szeflera – to warto wiedzieć o jej gatunkach
- Szeflera – wymagania
- Jak pielęgnować szeflerę?
- Szeflera – choroby i szkodniki
Szeflera charakterystyka – co warto wiedzieć o tej roślinie?
Szeflera w naturze występuje na Tajwanie, w Australii, w Nowej Gwinei oraz na wyspach Nowej Zelandii. W stanie dzikim rośnie jako okazałe drzewo osiągające nawet 40 metrów wysokości. Kwiaty szeflery ostrolistnej o czerwonej barwie są porównywane do ośmiornicy.
W warunkach domowych szeflera ostrolistna nie zakwita, zdarza się to niekiedy w przypadku szeflery drzewkowatej, ale kwiaty tej odmiany nie są już tak efektowne. Szeflerę zalicza się do rodziny araliowatych.
Jaka jest charakterystyka szeflery? Roślina ma efektowne liście, które składają się z wielu mniejszych listków tego samego rozmiaru. W jednym punkcie może wyrosnąć od 4 do 12 listków.
Szeflera bywa uprawiana podobnie jak fikus benjamin i formowana niczym krzew lub drzewko. Wysokie pędy często są niezbyt grube i do jednej doniczki sadzi się kilka młodych sadzonek. To z nich potem jest splatany główny pień. Szeflera wsadzana pojedynczo zwykle wymaga dodatkowej podpórki.
Jak wyglądają kwiatostany szeflery? Kłosy kwiatostanów kojarzą się też z antenami lub mackami. Kwiaty częściej są jednak widziane w ogrodach niż w domach. Czy to znaczy, że ta roślina w warunkach domowych w ogóle nie wypuszcza kwiatów? Co zrobić, żeby szeflera zakwitła? Znane są okazy o bardzo dobrej kondycji, które przez cały swój żywot nigdy nie kwitną. Kwitnienie jest trochę „fanaberią” szeflery i wiele zależy od szczęścia. Aby zwiększyć prawdopodobieństwo, że dany okaz zakwitnie, warto zapewnić mu jak najlepsze warunki zgodne z jej wymaganiami.
Szeflera – to warto wiedzieć o jej gatunkach
W formie kwiatu doniczkowego są najczęściej uprawiane trzy gatunki tej wyjątkowej rośliny: arboricola, actinophylla i elegantissima (oraz różne odmiany tych gatunków).
-
Szeflera ostrolistna
Szeflera ostrolistna to inaczej schefflera actinophylla, jej inna nazwa to również szeflera parasolowata. W warunkach domowych dorasta nawet do sufitu. Ma duże liście, które osiągają rozmiar 25–30 centymetrów. Listki są ostro zakończone. Uprawianie tego gatunku szeflery wymaga sporo miejsca, bo roślina rozrasta się na szerokość nawet 1,5 metra!
-
Szeflera drzewkowata
Szeflera drzewkowata to inna nazwa schefflery arbicoli. Roślina w tym gatunku ma węższy pokrój, zatem odpowiedni będzie dla niej nawet mały kąt w mieszkaniu. Wieloletnie szeflery mogą osiągnąć nawet 2 metry wysokości. Liście szeflery drzewkowatej są bardziej owalne niż w szeflerze parasolowatej oraz zakończone półokrągło.
-
Dizygoteka
Trzecim gatunkiem szeflery jest schefflera elegantissima, inaczej nazywana dizygoteką. Ten gatunek łatwo odróżnić od innych, ponieważ charakteryzuje się ząbkowanymi wąskimi liśćmi. Nadaje jej to lekkości, a korona prezentuje się niczym wykonana z koronki.
Szeflera – wymagania
Szeflera jest bardzo ceniona przez miłośników botaniki, ale jak każda roślina ozdobna ma też swoje wymagania. Szeflera potrzebuje sporo światła, najlepiej w formie rozproszonej. Co ciekawe, najwięcej światła potrzebują barwne odmiany szeflery.
Odpowiednia temperatura dla tej rośliny to 18–20°C. Mimo że w naturze występuje w klimacie tropikalnym, to w warunkach domowych w czasie wiosny i lata idealną temperaturą będą dla niej 22–24°C. W sezonie jesienno-zimowym zadowoli się temperaturą w przedziale 16–18°C.
Szeflera „lubi” także większą wilgotność powietrza. Szczególnie ważne, by pamiętać o tym w przypadku doniczek ustawionych blisko kaloryfera. W okresie jesienno-zimowym charakteryzującym się suchym powietrzem, warto czasem zrosić jej liście.
Jak pielęgnować szeflerę?
Szeflera jest gatunkiem, który przepada za słońcem. Dlatego też w okresie jesienno-zimowym najlepiej stawiać ją na parapecie, który mieści się na południowej ścianie pokoju. Latem natomiast warto osłaniać roślinę przed bezpośrednim działaniem promieni słonecznych.
Dorosła szaflera może stać obok południowego okna, ale odnajdzie się też na stronie wschodniej lub zachodniej. Jeśli natomiast w pomieszczeniu jest zbyt mało światła, to lepiej wybrać szeflerę o zielonych liściach, zamiast wielobarwnych. Latem można wynieść roślinę doniczkową na zewnątrz i postawić ją w półcieniu.
Szeflera czuje się najlepiej w pomieszczeniu odznaczającym się dużą wilgotnością powietrza, ale może też przystosować się do normalnych warunków panujących w domu. Nawet ciepłe i suche powietrze w czasie zimy nie sprawi, że szeflera zacznie znacząco cierpieć. Dużo gorzej znosi przeciągi, które mogą powodować u niej zrzucanie liści.
W okresie wzrostu (wiosną i latem) szeflera wymaga obfitego podlewania. Fot.123RF.com
Jeśli chodzi o podłoże, to do sadzenia szeflery najlepiej wybrać to o lekko kwaśnym odczynie, w którym pH nie przewyższa 6. Idealna okaże się jednak mieszanka piasku, torfu i próchnicy w stosunku 1:1:3. Co istotne, możliwa jest także hydrouprawa szeflery.
Tej roślinie pochodzącej z tropików należy zapewnić warunki, do których przywykła. To oznacza, że szeflera powinna mieć zawsze wilgotne podłoże. Od kwietnia do września szeflerę trzeba regularnie (ale umiarkowanie) podlewać. Należy wystrzegać się zastoju wody. Gdy w podstawce będzie stała woda, szeflera może zacząć gubić liście. Najlepiej podlewać roślinę przy użyciu deszczówki lub miękkiej wody.
Od czasu do czasu warto też spryskać szeflerę letnią wodę. W trakcie zimy potrzebuje ona mniej wilgoci. W okresie wiosenno-letnim można też nawozić szeflerę, najlepiej co dwa tygodnie. Zimą wystarczy jej nawożenie raz w miesiącu.
Szeflera – choroby i szkodniki
Ze względu na swoje egzotyczne pochodzenie szeflera jest podatna na szkodniki. Problem może nasilać się, gdy klimat pokojowy się zmienia – to zmniejsza jej odporność na szkodniki oraz choroby. Szeflera jest osłabiona zwłaszcza w trakcie zimy.
Co może atakować roślinę? Po pierwsze przędziorki, czyli popularne szkodniki grasujące w roślinach doniczkowych. Atak przędziorków sprawia, że liście szeflery mogą pokryć się żółtymi kropkami, potem zwinąć się i opaść.
Drugim szkodnikiem atakującym szeflerę są tarczniki, czyli pluskwiaki. Powodują zmianę koloru liści, zahamowanie wzrostu, a w efekcie nawet śmierć całej rośliny. Pamiętaj też, by reagować od razu wtedy, gdy zauważysz, że z twoją szeflerą dzieje się coś niedobrego.
Przeczytaj również:
Najważniejsze zasady pielęgnacji szeflery. Zastosujesz się, będzie rosła jak nigdy
Czy zamiokulkas kwitnie? Oczywiście, ale potrzebuje do tego specjalnego traktowania
Rośliny potrzebują w zimie więcej światła. Jak doświetlić kwiaty doniczkowe domowym sposobem?
Pajęczynka i żółte plamy. Jeszcze nie jest za późno! na INTERIA.TV.