Podbiał pospolity to bylina z rodziny astrowatych, występująca w Europie, części Azji, Algierii i Maroku. Rośnie w całej Polsce, najchętniej na wilgotnych łąkach, zboczach, osuwiskach, przy drogach i zbiornikach wodnych. Przez jednych traktowany jest jako intruz, inni doceniają go za właściwości prozdrowotne. Leki i preparaty z podbiałem pomagają m.in. na kaszel, chrypkę, ból gardła i zapalenie krtani.
Jak wygląda podbiał pospolity?
To niezbyt okazała bylina – zwykle w przypadku podbiału pospolitego wysokość sięga 15-30 cm – lecz doskonale widoczna z daleka dzięki jaskrawym kwiatom.
Charakterystyczną cechą rośliny jest to, że kwitnie bardzo wcześnie, a dopiero potem wytwarza liście. Kwiaty podbiału pospolitego wyrastają na bezlistnych pędach pokrytych czerwonymi łuskami. Przyjmują postać żółtych koszyczków, których środkowe płatki są rurkowate, zaś zewnętrzne – dłuższe i języczkowate.
Gdy roślina przekwitnie, można rozpoznać ją po liściach: dużych, o sercowato zaokrąglonym kształcie, ząbkowanych brzegach i omszonym spodzie. To właśnie młode liście podbiału są podstawowym surowcem zielarskim, choć w przypadku tej rośliny można wykorzystać również rozkwitające koszyczki.
Podbiał pospolity: wymagania i pielęgnacja
W naturze podbiał pospolity preferuje gleby ciężkie i wilgotne (gliniaste) oraz jasne, słoneczne stanowiska. Niemniej poradzi sobie niemal wszędzie, także na terenach przemysłowych, hałdach węglowych czy pogorzeliskach.
Podbiał pospolity w ogrodzie pełni raczej rolę chwastu aniżeli rośliny ozdobnej, choć jego słoneczne kwiaty mogą upiększać rabatę, skarpę czy ścieżkę.
Podbiał pospolity można uprawiać także ze względu na lecznicze właściwości. Wówczas zbiera się młode liście (z resztką ogonka lub bez), następnie suszy je i przechowuje w szczelnych pojemnikach. Podobnie można postępować z rozkwitającymi kwiatami. Z suszu można przygotować napar lub leki na bazie alkoholu.
Stanowisko: Słoneczne
Wilgotność: Podłoże wilgotne
Roślina ozdobna z: Kwiaty
Podlewanie: średnie
Wysokość: -
Pokrój: Wzniesiony
Termin kwitnienia: Marzec, kwiecień
Zimozielone: nie