Fot.Unsplash.com
Styl ekologiczny we wnętrzach pojawił się na początku lat dziewięćdziesiątych ubiegłego wieku, kiedy to zaczęły nasilać się dyskusje na temat zanieczyszczenia całej planety. Rosnące uzależnienie od nowoczesnej technologii w budynkach mieszkalnych, jak i tych użyteczności publicznej przyczyniło się do rosnącego zużycia surowców i energii elektrycznej. Realna stała się groźba wyczerpania zasobów naturalnych i zatrucia środowiska. Naturalnym zjawiskiem było więc pojawienie się ekologicznego myślenia, będącego przejawem troski o środowisko. Eko – filozofia przełożyła się również na stylizacje wnętrz.
Myślenie ekologiczne wpłynęło na projekty architektów – zaowocowało to koncepcją “zielonych domów”, w których wykorzystywano m.in. naturalne sposoby wentylacji i ogrzewania. Troska o środowisko znalazła również wyraz w projektowaniu wnętrz. W miejsce tworzyw sztucznych czy wysoko przetworzonych materiałów naturalnych pojawiło się surowe drewno, kamień, roślinne włókna. Do łask wróciły przedmioty wytwarzane ręcznie przez rzemieślników. Eko – design nie lubi wyrobów seryjnych. Zamiast nich preferuje dzieła ludzkich rąk, czyli wszystko to, co powstaje bez udziału maszyn i energii elektrycznej.
Inspiracją w tym stylu jest nieskalana przez człowieka przyroda – z niej można czerpać garściami, bo drzewa, kwiaty, krajobrazy, formacje skalne są niewyczerpanym źródłem pomysłów na motywy dekoracyjne, kształty przedmiotów i zestawienia kolorystyczne. Eko – design to styl, który wykorzystuje naturalne materiały: wszystko, to co można pozyskać z lasów, pól lub ziemi, a więc różne gatunki drewna, plecionki z wikliny, bambusa i roślinnych włókien.
Fot.Unsplash.com
Projektanci chętnie korzystają z kamienia i ceramiki oraz z materiałów wtórnych. Do głosu zaczęli dochodzić designerzy, wykorzystujący do swoich kreacji materiały pochodzące z drugiego użycia, z recyklingu jak np. przetworzone butelki plastikowe.
Materiały, jeżeli nie są przetworzone, to powinny być biodegradowalne, a sposób ich wykonania nie może wpływać niekorzystnie na środowisko. Do takich materiałów nie zaliczają się oczywiście sztuczne barwniki, wybielacze czy materiały wykonane przy użyciu substancji chemicznych. Tkaniny wykorzystywane w projektach ekologicznych to lniane płótna, bawełniane kretony, jedwabne surówki. Raczej jednolite, gładko tkane lub o wyraźnej fakturze, wzory wielobarwne pojawiają się rzadko i tylko na małych powierzchniach. Moda na eko objawia się przede wszystkim tym, że wykorzystuje materiały będące w zgodzie z przyrodą oraz surowce uprawiane naturalnie.
Zatem len, czy organiczna bawełna dostały miano eko-tkanin. Kolory tego stylu, to cała paleta barw ziemi: wszystkie odcienie beżów i brązów, od najjaśniejszych po czerń, a także szarość, rdzawe czerwienie i zieleń. W projektach eko-designu meble mają zazwyczaj proste formy, bez ozdób.
Fot.Unsplash.com
Zrobione są oczywiście z drewna, rattanu, wikliny, sklejki. Do tego dodajemy naturalne dekoracje: suche gałęzie, wiązki patyków lub pęki traw w prostych wazonach, polne kamienie o ciekawych kształtach, zielniki, fotografie lub obrazki przedstawiające rośliny.
Eko-design preferuje klasyczny kształt i dobrze wyważone proporcje. W projektach architektonicznych eko-domów bardzo ważna jest oszczędność i dbałość o środowisko.
Mieszkańcy powinni mieć poczucie bliskości z naturą, ale wykorzystane technologię powinny być nowoczesne. Ciepło powinno być wykorzystywane z ziemi i słońca. Energia geotermalna i słoneczna jest bezpłatna, więc instalacja grzewcza zwróci się po jakimś czasie.
Eko-design jest stylem dla minimalistów, ceniących elegancję i prostotę. Dla osób nielubiących plastiku i krzykliwych kolorów, a za to tęskniących za kontaktem z naturą i przede wszystkim, dla których zanieczyszczenie środowiska nie jest problemem abstrakcyjnym.