Korona cesarska to wspaniały kwiat. Warto mieć ją w swoim ogrodzie!

Z artykułu dowiesz się:

• Koronka cesarska – podstawowe informacje na temat rośliny
• Korona cesarska a inne „szachownice” ogrodowe 
• Szachownica cesarska – wskazówki dotyczące uprawy 
• Wymagania korony cesarskiej – gleba i stanowisko dla rośliny 
• Korona cesarska – podstawy pielęgnacji
• Rośliny cebulowate – choroby i ochrona przed szkodnikami 

Koronka cesarska – podstawowe informacje na temat rośliny 

Korona cesarska, czyli Fritillaria imperialis bardzo często określana jest również mianem szachownicy cesarskiej. Zalicza się ona do grupy roślin cebulowatych. Miłośnicy takich kwiatów jak tulipany, hiacynty czy krokusy z pewnością szybko ją pokochają. Swoim wyglądem przyćmiewa wcześniej wspomniane gatunki, a dodatkowo jest dość prosta w uprawie. Szachownica cesarska charakteryzuje się długą łodygą, na której końcu pojawia się zbiór dzwonkowatych oraz barwnych kwiatów. Każdy z pędów zwieńczony jest dodatkowo pióropuszem zielonych liści. Ich wygląd na pierwszy rzut oka przypomina koronę, stąd też nazwa tej wspaniałej rośliny. 

Fritillaria imperialis podobnie jak tulipany zalicza się do rodziny roślin liliowatych. Świadczą o tym już same kwiaty, które rosną na łodygach, podobnie jak kwiaty tulipanów. Te skierowane są jednak ku dołowi, w dokładnie taki sam sposób jak u lilii. Sposób kwitnienia kwiatów wpłynął również na potoczne nazywanie rośliny lilią cesarską.  

Roślina zakwita na przełomie kwietnia oraz maja. Jeżeli jednak została posadzona na bardzo nasłonecznionym miejscu, to samo kwitnienie może rozpocząć się znacznie wcześniej.  Co więcej, jest ona rozpoznawalna nie tylko dzięki swoim niepowtarzalnym kwiatom, ale również ich zapachowi określanemu jako niezwykle nieprzyjemny.  

Koronkę cesarską najczęściej sadzi się na końcach rabat lub przy ogrodzeniach. W tych miejscach wyglądają przepięknie i są dobrze widoczne, gdyż dorastają nawet do 100 centymetrów. Zasadzenie ich pośrodku rabaty mogłoby przyćmić inne odmiany kwiatów ogrodowych. 

Korona cesarska a inne „szachownice” ogrodowe 

Korona cesarska jest jedną z wielu szachownic występujących w ogrodach. Jednakże to właśnie ona jest najwyższa ze wszystkich i ma największe kwiaty, dlatego cieszy się tak ogromną popularnością. Sama nazwa „szachownica” pochodzi od jednego z gatunków tego kwiatu. Występuje on nawet w dzikich warunkach – jest to Fritillaria meleagris. Kwiaty w przypadku tego okazu barwią się w kratkę. Wyróżnić można również szachownicę perską, jednak w tym przypadku jej kwiaty nie są już tak majestatyczne i zachwycające jak w przypadku odmiany cesarskiej.  

Szachownica cesarska, kostkowata oraz perska są najczęściej występującymi w kraju. W związku z tym bardzo często można je spotkać na przydomowych rabatach. Nie oznacza to natomiast, że są to jedyne okazy z tej grupy. Oprócz nich można spotkać również szachownice: 

• Michałowskiego – w kolorze bordowo-złotym, 
• Nizutkę – osiągającą maksymalną wysokość 15 centymetrów, 
• Ostropłatkową – która charakteryzuje się dwubarwnymi liśćmi. 

Przeczytaj również: Szachownica kostkowata – kwiat o geometrycznym wybarwieniu. Sprawdzi się przy oczkach wodnych

Szachownica cesarska – wskazówki dotyczące uprawy 

Roślina dostępna jest w wielu sklepach ogrodniczych w postaci gotowych do posadzenia cebulek. Są one dość duże, mają około 15 centymetrów i żółty kolor. Nie wyróżnia się u nich natomiast łuski wierzchniej. Podobnie jak kwiaty szachownicy cesarskiej, one również nieprzyjemnie pachną, chociaż zdecydowanie mniej intensywnie. Jednak to między innymi po charakterystycznym zapachu można w prosty sposób rozpoznać, że ma się do czynienia z cebulkami szachownicy cesarskiej. Przed ich zakupem, warto upewnić się, że dysponuje się miejscem, w którym można je bezpiecznie przechować do czasu sadzenia. 

Nabyte w sklepie ogrodniczym cebulki rośliny należy posadzić w doniczkach, na głębokości 3-krotnie głębszej niż ich wysokość. Zazwyczaj umieszcza się je w dołkach o głębokości 20 centymetrów. Warto również zachować odpowiedni odstęp pomiędzy poszczególnymi cebulkami — najlepiej około 40 centymetrów. Roślina ta potrzebuje sporej ilości przestrzeni, a zbyt gęste jej posadzenie może uniemożliwić jej prawidłowy wzrost. Sadząc cebulki należy również pamiętać o wykonaniu odpowiedniego drenażu na dnie dołka. W tym celu warto wykorzystać żwirek lub keramzyt — pozwoli to na odprowadzanie nadmiaru wody z korzeni rośliny. Rośliny z doniczek można przesadzić w docelowe miejsce już w sierpniu oraz początkiem września. Pozwoli to roślinie na swobodne zakorzenienie się i przygotowanie do okresu zimowego.  

Wymagania korony cesarskiej – gleba i stanowisko dla rośliny 

Uprawa szachownicy cesarskiej nie jest trudnym zadaniem, nawet dla początkującego ogrodnika. Konieczne jest jedynie przestrzeganie warunków, jakie należy spełnić, aby roślina dobrze się przyjęła i zakwitła. Gleba, w której będzie sadzona, musi być nie tylko żyzna i próchnicza – jej pH powinno mieć odczyn zasadowy lub obojętny. Jeżeli szachownica umieszczona zostanie w glebie o odczynie kwaśnym, może mieć duże problemy z pozyskiwaniem z podłoża cennych dla niej składników odżywczych. To z kolei może powodować u niej różnego rodzaju choroby, najczęściej grzybicze. Chcąc mieć pewność co do odczynu ziemi, przed posadzeniem w niej rośliny można zastosować nawóz wapienny, który podniesie wartość pH gleby w danym miejscu. 

Wybierając miejsce do posadzenia szachownicy cesarskiej, należy zadbać również o to, aby miała ona osłonę przed podmuchami wiatru. Warto pamiętać, że jest to dość wysoka roślina, dlatego silny powiew wpływa na wyginanie się pędów, a często nawet na pękanie łodyg. Samo miejsce posadzenia cebulek musi być bardzo przemyślane. Te muszą spędzić w podłożu przynajmniej 3-4 lata. W tym czasie nie ma możliwości przesadzania rośliny.  

Korona cesarska – podstawy pielęgnacji 

Pielęgnacja korony cesarskiej wymaga dość częstego nawożenia. Warto pamiętać także o regularnym podlewaniu rośliny. W okresie letnim, kiedy panuje susza, należy dostarczać jej płynów dwa razy dziennie – wczesnym rankiem oraz późniejszym wieczorem. Nie należy też dawkować zbyt dużej ilości wody na raz. Za bardzo wilgotne podłoże jest dla rośliny szkodliwe.  

Raz na 3-4 lata ogrodnicy wykopują cebule szachownicy. Proces ten najlepiej wykonać w lipcu, kiedy przekwita, a jej pędy kwiatostanowe zamierają. Z wykopanych cebulek oddziela się części przybyszowe. Następnie należy je dokładnie oczyścić z ziemi i umieścić w pojemniku z torfem. Tak przygotowane mogą czekać na sierpień oraz wrzesień, kiedy ponownie umieszczone zostaną w glebie. W przypadku bardzo małych cebulek przybyszowych nie należy się zniechęcać, jeżeli nie wydadzą pędu kwiatostanowego. Często potrzebują więcej czasu – możliwe, że w kolejnym roku zachwycą swoimi pięknymi kwiatami. 

Rośliny cebulowate – choroby i ochrona przed szkodnikami 

Cebulki roślin najbardziej narażone są na działanie szkodników, jakimi są nornice. Gryzonie te uwielbiają zjadać cebulki, przez co roślina nie wzrasta. W przypadku szachownicy problem ten nie występuje – głównie ze względu na silny zapach, jaki wydzielają cebulki. Ten zniechęca szkodniki ziemne do wyrządzenia szkód. 

Największym zagrożeniem dla rośliny są natomiast infekcje grzybicze. Te zwykle pojawiają się w przypadku nadmiaru wody w glebie. Wówczas cebulki mogą stopniowo gnić. Kluczowe jest zatem zapewnienie odpowiedniej warstwy drenażu, która skutecznie odprowadzi nadmiar wody. 

Przeczytaj również: Dlaczego cesarskie korony nie kwitną? Cebule szachownic i zasady ich pielęgnacji