Spis treści:
Runianka japońska – zadarniająca krzewinka
Runianka japońska (Pachysandra terminalis) to niska krzewinka o płożącym charakterze, należąca do rodziny bukszpanowatych (Buxaceae). Pochodzi z Azji Wschodniej, gdzie w naturze porasta gęste zarośla pod koronami drzew oraz skarpy.
Doskonale nadaje się do pokrywania dużych powierzchni w ogrodzie, ponieważ szybko tworzy gęste poduszki jasnozielonych, podłużnych i skórzastych liści. W okresie letnim pojawiają się na niej drobne, jasne kwiaty, które dodatkowo przyciągają owady zapylające.
Runianka jest zimozielona i charakteryzuje się wysoką odpornością na mróz. Dodatkowo dobrze znosi różne warunki glebowe, dzięki czemu stała się popularnym gatunkiem zadarniającym w przydomowych ogrodach oraz zieleni miejskiej. W ogrodnictwie jest ceniona również za niezwykłą łatwość uprawy.
Przeczytaj również: Rośliny zadarniające do cienia – 10 najlepszych gatunków
Jak uprawiać runiankę?
Runianka japońska jest rośliną mało wymagającą. Z uwagi na swoje pochodzenie, najlepiej rośnie na stanowiskach półcienistych lub cienistych. Doskonale radzi sobie w miejscach, gdzie inne rośliny mają problem z rozwojem, np. pod koronami drzew czy na zacienionych skarpach. Nie toleruje jednak nadmiernego nasłonecznienia, które może powodować żółknięcie i przesuszanie liści.
Co prawda runianka preferuje podłoże próchnicze i umiarkowanie wilgotne o lekko kwaśnym odczynie (pH około 5,5-6,5), jednak dobrze poradzi sobie także na słabszych glebach. To roślina bardzo tolerancyjna względem warunków glebowych i nie potrzebuje intensywnego nawożenia – można zasilać ją raz na 3-4 tygodnie wiosną i wczesnym latem nawozami do roślin ozdobnych.
Runianka japońska najlepiej rośnie w cieniu, dzięki czemu może ozdobić te miejsca ogrodu, gdzie nic innego nie chce rosnąć. Fot. krisblackphotography/CanvaPro
Runianka nie wymaga specjalnych zabiegów pielęgnacyjnych – jeżeli za bardzo się rozrośnie, można ją przyciąć lub podzielić kępy. Dodatkowo jest bardzo odporna na choroby oraz szkodniki, dzięki czemu wymaga niewielkiej troski. Po posadzeniu warto obficie podlać młode sadzonki, aby ułatwić im przyjęcie w nowym miejscu. W dalszej uprawie wystarczy zapewnić roślinie umiarkowane podlewanie w trakcie suszy.
Źródła: deccoria.pl
Przeczytaj również:
Ślimaki unikają tych pięknych kwiatów jak ognia. Posadź obok warzywnika
Mówią na nią lilia Inków, kwitnie aż do przymrozków. Piękna, ale rzadko uprawiana bylina