Spis treści:
- Oleander – charakterystyka i odmiany
- Oleander – uprawa i pielęgnacja
- Czy oleander jest trujący?
- Najczęstsze choroby oleandrów
Oleander – charakterystyka i odmiany
Oleander pospolity (Nerium oleander L.) należy do rodziny toinowatych. Jego naturalnym środowiskiem występowania są tereny rozciągające się od rejonu Morza Śródziemnego, aż po Azję Wschodnią. Naturalnym siedliskiem tej rośliny są natomiast pobrzeża mórz. To drzewko wprost uwielbia wodę. W rejonie śródziemnomorskim bujne krzewy oleandra mierzą do 5 m wysokości.
Najczęściej spotyka się gatunek o nazwie Nerium oleander. Jego duże kwiaty skupione są w baldachokształtnych kwiatostanach i rozwijają się zwykle na wierzchołkach. Te z kolei obficie się rozrastają, tworząc wiecznie zielone krzewy.
Kwiaty oleandrów najczęściej są różowe, ale istnieją odmiany o białych, czerwonych i żółtych płatkach. Malownicze i niepowtarzalne są też rodzaje oleandrów o pojedynczych kwiatach i mocno pomarańczowej barwie.
Kwiaty oleandra charakteryzują się silnym, choć przyjemnym zapachem. Szczególnie odczuwalny jest on u oleandra woniejącego (Oleander odorum) i jego krzyżówek.
Ta malownicza roślina uwielbia światło. Dlatego latem, gdy hodujesz oleandra w domu, najlepiej przestawić go w miejsca mocno nasłonecznione, np. do ogrodu. Co ciekawe, można go nawet zakopać w ziemi wraz z doniczką, w której został posadzony. Dzięki temu wilgoć będzie się długo utrzymywała w pobliżu korzeni rośliny. Latem oleander musi być obficie podlewany, toteż w podstawce pod doniczką powinna zawsze znajdować się woda.
W okolicach jesieni, jeszcze przed pojawieniem się przymrozków, należy przenieść kwiat do mieszkania i aż do wiosny zostawić go w jasnym, chłodnym miejscu. Temperatura wnętrza powinna wynosić od 6 do 8°C.
Oleandry mogą występować w różnych odmianach, które różnią się między sobą wielkością i kolorem, te najbardziej popularne to:
- oleander pospolity;
- oleander Grandiflora;
- oleander Splendens;
- oleander Monica;
- oleander Louis Pouget;
- oleander Madame Allen;
- oleander Punctatum.
Mniejsze odmiany oleandra mogą osiągać od 60 do 90 cm wzrostu, a te większe – do 150 cm. Od czasu do czasu wymagają też przycinania.
Czytaj także: Jej kwiaty są oszołamiające. Jak uprawić hortensję Pink Diamond?
Pielęgnacja oleandra nie jest skomplikowana. Fot.123RF.com
Oleander – uprawa i pielęgnacja
Zarówno uprawa, jak i pielęgnacja oleandra nie są skomplikowane. Zapewne każdy sobie z nimi poradzi. Przede wszystkim trzeba pamiętać, że ta roślina wymaga przede wszystkim słonecznego i ciepłego stanowiska. Oleandry są bardzo odporne na wszelkie zanieczyszczenia powietrza, dlatego nadają się również do uprawy w mieście. Można je hodować zarówno w ogrodach, jak i na tarasach czy na balkonach. Istnieje jeszcze kilka rzeczy, o których warto pamiętać przed zakupem oleandra.
- Decydując się na oleandra, musisz zapewnić mu odpowiednie podłoże. W doniczce, w której znajduje się oleander, ziemia powinna być żyzna, obojętna lub mieć lekko zasadowy odczyn. Kluczowe jest zapewnienie roślinie odpowiedniego nawilżenia. Pamiętaj, ziemia musi być zawsze wilgotna. Jeśli chodzi o częstotliwość podlewania drzewka, w ciepłe dni powinno się to robić nawet dwa razy dziennie. Dostęp do wody ograniczyć można zimą. Po okresie zimowym należy wznowić czynność codziennego podlewania rośliny. Ważne, aby woda do podlewania nie była chłodna. Najlepiej, gdy osiąga temperaturę pokojową. W przeciwnym razie oleander zacznie zrzucać pąki. Nie jest wskazane zraszanie kwiatów i liści oleandra. W deszczowe dni najlepiej nawet przenieść roślinę w zadaszone miejsce. Temperatura otoczenia powinna wynosić od 15 do 23°C (z wyjątkiem okresu zimowania).
- Przesadzanie oleandra zależy od jego wieku. Z reguły młodsze okazy przesadza się co rok, przycina się pędy wierzchołkowe w celu lepszego rozgałęzienia rośliny i nadania jej ładniejszego kształtu. Dojrzalsze rzadziej, bo co 2 lub 3 lata. Starszych kwiatów nie trzeba w ogóle przesadzać. Jeśli twój oleander jest wieloletni i mocno rozrośnięty, należy jedynie usunąć zleżałą ziemię z wierzchu i dosypać nową.
- Rozmnażanie oleandra jest możliwe z uciętych w okolicach marca pędów lub z nasion. Warto mieć na uwadze fakt, że roślina rozmnażana z nasion bardzo wolno zakwita. W tym wypadku wyda pąki dopiero po kilku latach.
- Zaleca się nawożenie oleandra minimum raz w tygodniu, szczególnie w okresie wzrostu i kwitnienia. Ten proces powinien zacząć się w maju, a ukończyć pod koniec września. Skorzystaj z dostępnego w sklepie ogrodniczym nawozu dla roślin kwitnących. Musi on wieloskładnikowy, odżywczy i zawierać dużą ilość potasu. Odpowiednia w tym celu będzie ziemia do palm o odczynie pH 6,7 - 7,2. Można też użyć uniwersalnej ziemi z dodatkiem ziemi gliniastej lub kredy.
Czytaj także: Efektowna dekoracja elewacji - czy warto pnączami pokryć ściany?
Oleander jest piękną i niebezpieczną rosliną. Fot.123RF.com
Czy oleander jest trujący?
Uwaga! Aby zachować bezpieczeństwo, musisz pamiętać, że oleandry to bardzo trujące rośliny. Jeśli chcesz je przycinać, rób to w rękawiczkach. Po takim zabiegu pod żadnym pozorem nie dotykaj wrażliwych części swojego ciała np. oczu. Podczas podcinania rośliny pilnuj, aby sok zawarty w pędach nie dostał się do ust. Po wykonanej pracy dokładnie umyj ręce.
Co więcej, zebranych i niepotrzebnych gałązek i liści oleandra nie powinno się palić. Dym, który wydziela się w tym procesie również jest trujący. Jeśli w domu masz małe dzieci lub zwierzęta najlepiej zrezygnuj z jego uprawy.
Ciekawostka: w dawnych czasach po oleander często sięgali skrytobójcy. Ponoć został nim również otruty papież Aleksander VI, czyli Rodrigo Borgia.
Najczęstsze choroby oleandrów
Oleander w ogrodzie, tak jak każda inna roślina narażony jest na wszelkie choroby i szkodniki. Przyczyną chorób o podłożu fizjologicznym są najczęściej błędy w uprawie czy pielęgnacji tej rośliny. Szkodzą im najbardziej:
- nadmiar wody – liście stają się wówczas nienaturalnie zielone, następnie żółkną i opadają,
- niedobór wody – powoduje brązowienie i zasychanie kwiatów oraz dolnych liści,
- niedobór potasu – doprowadza do uschnięcia brzegów liści,
- narażenie na duże przeciągi – wywołuje u rośliny żółknięcie liści,
- zbyt niska temperatura otoczenia – powoduje wiotkość, więdnięcie liści i blaknięcie pędów,
- choroby grzybowe – determinują szarą pleśń, czyli szarawy lub biały nalot na kwiatach, łodygach i liściach. Prowadzą do plamistości liści, która charakteryzuje się pojawieniem się na nich brązowych plam z ciemniejszą obwódką na liściach;
- atak szkodników, w szczególności miseczników. Te małe owady odżywiają się sokiem roślin, znacznie je osłabiając. Na zainfekowanych roślinach pojawiają się płaskie, około 3-milimetrowe czarne lub brązowe plamki, zwłaszcza na pędach i liściach.
Reasumując, jeśli twój oleander nie kwitnie, możesz być pewny, że zaatakowała go jakaś choroba lub szkodniki. Gdy roślina choruje, musisz wyciąć jej chore części i zastosować specjalne preparaty chemiczne. Jeśli chodzi o szkodniki, możesz się ich pozbyć za pomocą środków biobójczych.