Spis treści:
- Pieris — charakterystyka
- Pieris — sadzenie
- Pieris — pielęgnacja
- Pieris — odmiany
- Pieris — choroby i szkodniki
Pieris — charakterystyka
Pieris japonica to krzew zimozielony, podobnie jak wrzos amerykański (Pieris floribunda), należy do rodziny wrzosowatych (Ericaceae) i pochodzi z wilgotnego runa japońskich lasów górskich. To wiecznie zielony rodzaj liściastego krzewu, swoimi kwiatami przypominającymi konwalię. Niektóre odmiany ogrodowe wypuszczają wiosną liście w odcieniach karminowych do brązowoczerwonych.
To luźno rozgałęziony krzew o mocno owalnej lub zaokrąglonej koronie i lekko zwisających końcach gałęzi. Rośnie stosunkowo wolno i ma od dwóch do trzech metrów wysokości, w zależności od odmiany. Kora starszych gałązek jest czerwona, a młodszych pędów zielona. Liście perisa mają długość od trzech do ośmiu centymetrów, są lancetowate i ułożone jak spirale na końcach pędów. W wielu odmianach ogrodowych liście przybierają brązowy odcień wiosną, a latem ponownie stają się zielone.
Niewielkie kwiaty pierisa są kremowobiałe lub różowe i pojawiają się od marca w luźno zwisających wiechach o długości do dwunastu centymetrów. Pachną delikatnie i zdobią krzew przez wiele tygodni. Małe, okrągłe, szarobrązowe owoce pojawiają się od września. Nie mają szczególnej wartości ozdobnej.
Kwiaty pierisa delikatnie pachną i kwitną przez wiele tygodni. Fot.pixabay.com
Pieris — sadzenie
Pieris powinien być sadzony w częściowo zacienionych i osłoniętych miejscach ogrodu. Na stanowiskach nasłonecznionych istnieje ryzyko uszkodzenia liści zimą lub przesuszenia latem. Niższe odmiany można sadzić w doniczkach.
Podobnie jak niemal wszystkie pozostałe rośliny wrzosowate, pieris powinien być sadzony na glebach luźnych, piaszczystych i bogatych w próchnicę, pozbawionych wapna, kwaśnych (wartość pH około 5) i świeżych lub umiarkowanie wilgotnych. W gęstej, gliniastej glebie prawie nie ma wzrostu korzeni. Bylinę należy sadzić tylko wiosną, a glebę wzbogacać kompostem z kory i próchnicą. Ważne jest również dokładne spulchnienie zagęszczonych gruntów. W bardzo wilgotnych miejscach jako drenaż zaleca się ułożenie warstwy żwiru na dnie dołka. Po posadzeniu należy posypać obszar korzeniowy wiórami rogowymi i przykryć ściółką z kory, aby gleba nie wysychała tak szybko.
Pieris można posadzić w klombie lub w donicy. Najlepszą porą na to jest jesień. Posadzona w tym okresie roślina możne jeszcze wytworzyć pąki i wypuścić kwiaty już następnej wiosny.
Aby posadzić pieris, najpierw należy wykopać dołek, zwracając uwagę na przestrzeń, jaką zajmie rosnąca roślina. Warto pamiętać, że może osiągać dwa metry szerokości. Następnie należy przygotować wiadro wody bez wapna i namoczyć korzenie pierisa. Roślina preferuje raczej kwaśne środowisko i nie radzi sobie z wapnem. Bylinę umieszcza się w dołku, a wszystkie luki wypełnia kwaśną glebą.
Pieris można łatwo rozmnażać wiosną przez sadzonki. Należy umieść trzy do czterech sadzonek w doniczkach z ziemią doniczkową i umieść je pod folią w jasnym miejscu w nieogrzewanej szklarni. Po około dziesięciu tygodniach sadzonki wykształcą korzenie. Młode rośliny należy przez pierwszą zimę hodować wewnątrz, aby uniknąć szkód spowodowanych mrozem.
Przeczytaj również: Jak sadzić wrzosy, żeby się przyjęły i kwitły wiele lat? Poradnik krok po kroku
Właściwie pielęgnowane wrzosy przetrwają w ogrodzie wiele lat. Fot. 123RF.com
Pieris — pielęgnacja
Oprócz tego, że ma szczególne wymagania glebowe, pieris jest stosunkowo niewymagający. Jeśli jednak jest sucho, należy odpowiednio wcześnie i regularnie podlewać wiecznie zielony krzew wodą bez wapnia. Należy również zwrócić na to uwagę w miesiącach zimowych, aby uniknąć szkód spowodowanych przez suchość z powodu silnego mrozu. Ponieważ zapotrzebowanie byliny na składniki odżywcze jest niskie, nie musi być regularnie nawożona. Aby pobudzić roślinę do nieco silniejszego wzrostu za pomocą składników odżywczych, najlepiej użyć organicznego nawozu dla rododendronów. Kompost ogrodniczy nie jest odpowiedni, ponieważ zwykle ma zbyt wysoką wartość pH.
Pieris tworzy wrażliwe, płaskie korzenie, dlatego glebę wokół nich nie należy obrabiać mechanicznie ani rozkopywać. Sadzony w donicach, potrzebuje składników odżywczych co dwa tygodnie. Należy go wówczas podlewać wyłącznie wodą deszczową lub odwapnioną wodą z kranu. Regularne przycinanie pierisa nie jest konieczne. Jeśli jednak roślina jest młoda i słabo rozgałęziona można skrócić nieco jej pędy. Warto jednak zaznaczyć, że pieris jest trujący, dlatego najlepiej nosić rękawiczki podczas cięcia lub przesadzania. Ponadto jest rośliną mrozoodporną.
Pieris japoński nie wymaga intensywnego nawożenia, wystarczy zasilić go wiosną nawozem długodziałającym dedykowanym wrzosowatym, Fot.123RF.com
Pieris — odmiany
Istnieje wiele odmian, różniących się głównie wysokością, kolorem liści i kwiatów, a także mrozoodpornością:
- Pieris japonica — wrzos ma luźny pokrój i tworzy białe kwiaty. Z tego gatunku wyhodowano wiele odmian wrzosu lawendowego. Jeśli zostanie posadzony w doniczce, jego wzrost będzie nieco ograniczony i pozostanie mniejszy. Osiąga około 2 - 3 metry wysokości i jest tak samo szeroki.
- Pieris floribunda — pozostaje nieco mniejszy niż japoński wrzos lawendowy, osiąga maksymalną wysokości 2 metrów. Kwitnie również na biało, jest gęsto rozgałęziony i można go trzymać w donicy.
- Carnaval — odmiana o białych kwiatach i kremowobiałej obwódce liści, osiąga tylko około 80 centymetrów.
- Chaconne — odmiana o zwartej uprawie, pąki kwiatowe koloru brązowego, kwitnące na biało, bardzo bogate kwitnienie.
- Cupido — zwarta, krótka odmiana z kremowobiałymi, silnie rozgałęzionymi kwiatami, w zimie wypuszcza jaskrawoczerwone pąki. Pędy liściowe żółtozielone do jasnoczerwonych.
- Flamingo — średniowysoka odmiana z licznymi ciemnoróżowymi kwiatami.
Pieris występuje w wielu interesujących odmianach. Fot.123RF.com
- Forest Flame — podczas pączkowania przybiera barwę od różowoczerwonego do płomiennego czerwonego. Bardziej kolorowa, ale też bardziej wrażliwa na mróz niż inne odmiany.
- Mountain Fire — zwarta odmiana, osiąga do 1,8 m wysokości. Pędy o liściach jasnoczerwonych do kasztanowobrązowych, później błyszczących, ciemnozielonych, białe kwiaty.
- Polar Passion — bardzo zwarta odmiana o doskonałej odporności na zimno, cechują ją czerwone kwiaty i białe liście.
- Little Heath — liście są zielone i mają białą obwódkę. Nowo pojawiające się liście są czerwonawe i nadają roślinie ciekawy wygląd. Kolor kwiatów jest biały. Wysokość: 50 - 60 cm.
- Valley Valentine — kwiaty tej odmiany są czerwone i pojawiają się nieco wcześniej niż u innych odmian, bo od połowy marca. Wysokość: 80 - 150 cm.
Pieris — choroby i szkodniki
Pieris jest bardzo wytrzymałą rośliną ozdobną. Czasami ryjkowiec (chrząszcz) powoduje typowe uszkodzenia na krawędziach liści. Jednak jeśli pieris nie rośnie prawidłowo i wygląda źle, prawie zawsze jest to spowodowane nieodpowiednią glebą.
Robak Stefanotis bukietowy (Stephanotis floribunda) także atakuje roślinę. Porażenie jest początkowo wyrażane jedynie przez selektywne odbarwienie liści. Później całkowicie żółkną. Larwy i jaja szkodnika znajdują się głównie na spodniej stronie liścia. Należy natychmiast usunąć wszystkie zainfekowane liście.
Zgnilizna korzeni — jest spowodowana głównie zaleganiem wody. Dzieje się tak, gdy nadmiar wody nie może spłynąć. Należy wówczas zmniejszyć ilość używanej wody, zwłaszcza w przypadku roślin doniczkowych, zadbać o to, aby woda odpływała np. przez warstwę drenażową.
Jak zatem widać, pieris to ciekawa roślina, którą warto uprawiać w swoim ogrodzie – ten gatunek będzie jego ozdobą.
Przeczytaj również: Raz posadzone będą zdobić twój ogród przez długie lata. Jak i kiedy sadzić byliny?
Najlepszą porą na sadzenie bylin jest wiosna lub jesień. Fot.123RF.com