Dziurawiec zwyczajny: występowanie rośliny
Dziurawiec zwyczajny, zwany również zielem Świętego Jana, można znaleźć na skrajach i zrębach widnych lasów, na suchych łąkach, w trawiastych zaroślach i przy murawach. Występuje on naturalnie w Europie (w tym w Polsce), zachodniej Azji i północnej Afryce. Wyemigrował również dalej, do południowej Afryki, Ameryki Północnej, Południowej i do Nowej Zelandii. Znalazł się też nawet w Japonii.
Jak wygląda hypericum perforatum?
Dziurawiec osiąga do 60 cm wysokości. Roślina ma gładką, rozgałęzioną, wzniesioną łodygę. Liście mają podłużny, jajowaty lub lekko wydłużony kształt, z zaokrąglonym lub tępo zakończonym wierzchołkiem. Pod spodem są jaśniejsze niż na zewnątrz. Patrząc pod światło, może się wydawać, że liście są podziurkowane. W rzeczywistości są to niewielkie „zbiorniki” dla olejku eterycznego. Kwiaty rosną zebrane na szczycie łodygi w bujne, wielokwiatowe grona. Są one żółte, mają po pięć płatków i wystające z kielicha pręciki. Na powierzchni płatków znajdują się niewielkie czarne kropki. Roślina wytwarza też stożkowatą torebkę, w której kryją się czarne nasiona.
Wymagania i uprawa dziurawca
Ziele najlepiej rośnie w średnio zwięzłej, mineralno-próchniczej i bogatej w humus glebie o obojętnym pH, ale tak naprawdę toleruje większość gleb. Źle znosi przelanie – znacznie lepiej czuje się w suchym lub umiarkowanie wilgotnym podłożu. Ziemia powinna być żyzna lub umiarkowanie żyzna. Dziurawiec zwyczajny nie ma zbyt dużych wymagań, jeśli chodzi o temperaturę. Może rosnąć zarówno w umiarkowanie chłodnym, jak i przeciętnie ciepłym czy bardzo ciepłym miejscu.
Ważne! Dziurawce starsze niż rok mają zdrewniałe pędy, które wiosną należy przycinać. Dzięki temu ziele będzie intensywniej rosło i wyda więcej kwiatów.
Wysiew dziurawca zwyczajnego
Dziurawiec można rozmnażać z nasion i z sadzonek. Nasiona wysiewamy do gruntu na głębokość 0,5-1 cm w październiku i listopadzie, ewentualnie w marcu i w kwietniu do gruntu i do skrzynek, przy czym wtedy powinny one być stratyfikowane (przystosowane do wykiełkowania). Stratyfikacja ma na celu przyspieszenie kiełkowania nasion, które do tej pory znajdowały się w stanie spoczynku.
Dziurawiec z sadzonki bardzo łatwo ukorzenia się sam. Sadzonkę należy pozyskać z rośliny co najmniej 2-letniej, odcinając ją przy glebie od rośliny-matki, wraz z korzonkami. Ziele w takiej postaci najlepiej przyjmuje się w marcu, kwietniu i maju, a także pod koniec lata.
Dziurawiec bardzo łatwo rozsiewa się sam. Chcąc zapobiec zachwaszczeniu ogrodu, kwiaty trzeba ścinać przed zawiązaniem się nasion.
Zastosowanie hypericum perforatum
Dziurawiec zwyczajny jest bardzo popularny i ceniony w ziołolecznictwie. Olej z dziurawca świetnie wspiera gojenie się ran i regenerację skóry. Dziurawiec jest też doskonały na uspokojenie, trawienie i jako środek przeciwzapalny. Ziele jest jednocześnie fototoksyczne (zwiększa wrażliwość skóry na słońce).
Zwierzęta, które po zjedzeniu dziurawca pozostaną na słońcu, mogą ulec silnemu zatruciu. Osoby regularnie stosujące dziurawiec również powinny unikać promieni słonecznych. Dziurawiec może też osłabiać działanie niektórych leków oraz antykoncepcji hormonalnej. Przed rozpoczęciem kuracji dziurawcem należy skonsultować się z lekarzem.
Stanowisko: Słoneczne
Wilgotność: Podłoże umiarkowanie wilgotne
Roślina ozdobna z: Kwiaty
Podlewanie: Skąpe, średnie
Wysokość: 0,5m- 1m
Pokrój: Kępiasty, rozłożysty
Termin kwitnienia: Czerwiec, lipiec
Zimozielone: nie