W naszym klimacie selaginellę uprawia się jako roślinę domową. Jej atrakcyjność polega na tym, że można u niej zaobserwować cechy typowe zarówno dla wyglądu paproci, jak i mchu. Uwagę przyciąga gęste, zielone ulistnienie widliczki, które opalizuje w świetle na niebiesko.
Cechy charakterystyczne dla wyglądu selaginella uncinata
To niewysoka roślina z tendencją do rozrastania się na boki. Tworzy ona cienkie, widlasto rozgałęziające się pędy. Liście selaginelli są dosyć małe. Trochę przywodzą one na myśl łuski. Rosną one w rzędach po obu stronach pędów. Taki układ liści sprawia, że gałązki widliczki wyglądają, jakby były płaskie.
Na wierzchołkach niektórych liści można zaobserwować zarodnie. Selaginella zalicza się do roślin, które nie owocują, ani nie kwitną. Wytwarza ona natomiast zarodniki. U nasady jej liści znajdują się tzw. języczki. Służą one do pobierania wody.
Selaginella uncinata: uprawa
Stanowisko dla widliczki powinno być słoneczne, choć może ona rosnąć także w półcieniu. Zbyt ostre światło „przypala” jej delikatne liście. Gleba do uprawy selaginelli musi być zasobna w składniki odżywcze, lekka i przepuszczalna.
Roślina ta lub wilgoć, zarówno w podłożu, jak i powietrzu. W sytuacji, gdy zmaga się ona z brakiem wody w glebie, jej liście zaczynają usychać i trudno jest je odratować. Ziemia, w której rośnie widliczka, powinna być stale wilgotna, ale nie mokra. Warto delikatnie zraszać jej liście.
Wiosną wskazanie jest przycinanie selaginelli. Zyskuje na tym jej pokrój. Roślina ta bywa atakowana przez przędziorki, aczkolwiek większe zagrożenie dla niej stanowią błędy popełnione w uprawie.
Chętnie stosowanym patentem jest hodowla selaginelli uncinata w szkle. Może to być duży słoik, szklana kula lub terrarium. W takich warunkach łatwiej jest zapewnić tej roślinie właściwą wilgotność powietrza. Dodatkowo chroniona jest ona przed nagłymi zmianami temperatur, jak również przeciągami, które mocno jej szkodzą.
Jak wygląda rozmnażanie widliczki?
W naturze widliczki rozmnażają się poprzez zarodniki. W domowej uprawie lepiej zdaje egzamin podział rozrośniętych kęp. Zabieg ten wymaga jednak dużego wyczucia. W czasie podziału łatwo jest uszkodzić tę kruchą roślinę.
Selaginellę można rozmnażać także poprzez sadzonki pobrane z końcówek łodyg w okresie letnim lub wiosennym. Po ścięciu wystarczy je wsadzić do wilgotnej gleby, by się ukorzeniły.
Stanowisko: Półcieniste, słoneczne
Wilgotność: Podłoże umiarkowanie wilgotne
Roślina ozdobna z: Liście
Podlewanie: średnie
Wysokość: Do 0,2m
Pokrój: Płożący, wzniesiony
Termin kwitnienia: -
Zimozielone: tak