Spis treści:
Jak pielęgnować lilaka?
Większość ogrodowych odmian lilaka pospolitego (Syringa vulgaris) kwitnie przez około 16–20 dni. W przypadku niektórych mieszańcowych (np. Syringa chinensis) możliwe jest także słabsze, jesienne powtórzenie kwitnienia, choć drugi rzut zazwyczaj nie dorównuje intensywnością majowemu. Co istotne, liczba kwiatów w danym roku zależy bezpośrednio od kondycji starszych, dwuletnich pędów – to na nich powstają pąki kwiatowe. Dlatego sposób pielęgnacji w poprzednim sezonie, w tym stanowisko, poziom pH gleby i dostępność składników pokarmowych, wpływa bezpośrednio na liczbę rozwiniętych wiech w kolejnym roku.
Optymalne podłoże dla lilaków to gleba przepuszczalna o odczynie lekko zasadowym lub obojętnym – w praktyce oznacza to pH na poziomie 6,8–7,4. W takich warunkach fosfor, pierwiastek kluczowy dla zawiązywania pąków, jest łatwo przyswajalny przez roślinę. Obfite kwitnienie zależy też od wilgotności. Dorosłe krzewy w okresie letnim potrzebują około 25 litrów wody tygodniowo. Od sierpnia ilość wody należy stopniowo ograniczać, by pobudzić drewnienie pędów przed nadejściem zimy.
Kluczowym zabiegiem pielęgnacyjnym jest przycinanie przekwitłych kwiatostanów. Należy je wykonać w ciągu trzech tygodni po zakończeniu kwitnienia, ponieważ to właśnie latem tworzą się nowe pąki. Usunięcie kwiatostanu wraz z niewielkim odcinkiem pędu (około 1 cm) zapobiega tworzeniu nasion, co pozwala roślinie skierować energię w rozwój bocznych pąków. Podczas cięcia warto również usuwać odrosty korzeniowe, które mogą konkurować z głównym krzewem o wodę i składniki odżywcze. Co 8–10 lat zaleca się wykonanie silniejszego, odmładzającego cięcia – polega ono na całkowitym usunięciu dwóch najstarszych pędów tuż przy ziemi. Zabieg ten przywraca wigor dojrzałym egzemplarzom, choć w kolejnych dwóch sezonach roślina może kwitnąć mniej obficie.
Najwięcej kwiatów bzu pojawia się na dwuletnich pędach. Dlatego o dobry efekt musimy zadbać z wyprzedzeniem. Fot. welcomia / Canva Pro
Jak przedłużyć kwitnienie bzu?
Regularne usuwanie przekwitających kwiatostanów to jeden z najskuteczniejszych sposobów na wydłużenie okresu kwitnienia lilaka – dobrze wykonane cięcie potrafi przedłużyć dekoracyjność krzewu nawet o kilka dni. Warto jednak pamiętać, że istnieje także inna, równie prosta i efektywna metoda – odpowiedni dobór odmian o zróżnicowanym czasie kwitnienia. Zestawiając w jednej rabacie wczesne hybrydy (np. ‘Pocahontas’), klasyczne lilaki pospolite (takie jak ‘Andenken an Ludwig Späth’) oraz późne mieszańce prestonowskie (np. ‘Miss Canada’), można wydłużyć sezon kwitnienia nawet do 6-8 tygodni (zamiast standardowych 18–20 dni).
Drugim kluczowym czynnikiem wpływającym na długość kwitnienia jest odpowiednie dokarmianie. Już od momentu pojawienia się pierwszych pękających pąków warto rozpocząć nawożenie preparatem mineralnym o zbilansowanym składzie, zawierającym fosfor i potas – składniki te wzmacniają tkanki kwiatowe i przedłużają trwałość wiech. Najlepiej sprawdza się nawóz NPK w proporcjach 6-12-18, rozpuszczony w wodzie i stosowany co dwa tygodnie. W czasie kwitnienia bezwzględnie należy unikać nawozów azotowych – sprzyjają one wzrostowi masy zielonej, ale ograniczają kwitnienie.
Przeczytaj również: Gęsty i pełny kwiatów. Jak zrobić żywopłot z lilaka pospolitego?
Pamiętajmy też o dobrym sąsiedztwie. To nie tylko kwestia estetyki, lecz także realny wpływ na zdrowie i długość kwitnienia bzu. Najlepiej sadzić go w towarzystwie bylin, które nie wchodzą w konkurencję z jego systemem korzeniowym – sprawdzają się tu m.in. kocimiętka, lawenda wąskolistna czy szałwia omszona. Rośliny te pomagają utrzymać stabilną wilgotność gleby i ograniczają rozwój chwastów, jednocześnie nie pobierając zbyt wielu składników pokarmowych z głębszych warstw podłoża. Przeciwnie zachowują się drzewa o rozbudowanym i silnie ekspansywnym systemie korzeniowym – brzozy, klony czy topole szybko osuszają i zubożają glebę wokół siebie, przez co lilaki rosnące w ich pobliżu mają krótszy okres kwitnienia i częściej zapadają na choroby fizjologiczne. Należy też unikać sąsiedztwa roślin kwasolubnych, takich jak borówki, wrzosy czy rododendrony. W przypadku bzu spadek pH poniżej wartości 6,0 ogranicza przyswajanie magnezu i wapnia, co skutkuje osłabieniem tkanek i szybszym starzeniem się kwiatów.
Źródło: deccoria.pl
Przeczytaj również:
Jak rozmnożyć bez? Ukorzenianie i pielęgnacja sadzonek bzu
Czym nawozić hortensje, by miały dużo kwiatów? Pielęgnacja hortensji w maju
Zjawiskowo kwitnące różowe drzewka do ogrodu. Posadź, będą zachwycać nawet z daleka