Spis treści:
Parocja perska — krzew z Puszczy Kaspijskiej
Parocja perska (Parrotia persica) ma wszystko, aby z polskich ogrodów zaczęły znikać tuje. Pochodząca z Azji Zachodniej roślina wyróżnia się gęstą zielenią, dekoracyjnym kwitnieniem i odpornością. Parocja perska to wolno rosnące drzewo, które w naszych ogrodach dorasta do około pięciu metrów. W naturze jednak może osiągnąć ok. 20 m wysokości, ale dopiero po wielu latach. Często nazywana jest również "żelaznym drzewem". Wszystko przez niezwykłą twardość drewna.
Jeżeli oczekujemy w ogrodzie dekoracyjnej różnorodności, to parocja perska spełni nasze wymagania. To dlatego, że gwarantuje wielobarwność w ciągu całego roku. Wiosną na parocji perskiej pojawiają się czerwone kwiaty. Nietypowe, bo bez płatków, ale zdecydowanie oryginalne. Latem roślina gwarantuje obfitą zieleń, natomiast jesienią parocja mieni się kolorami. Liście przybierają odcienie złota, pomarańczy, czerwieni, a czasami fioletu. Często na drzewie pojawiają się wszystkie kolory jednocześnie. Tuje, ze swoją monochromatycznością, nie mogą równać się z azjatyckim krzewem.
Liście parocji perskiej są podłużne lub okrągłe i zazwyczaj mają 5-20 cm długości i 3-7 szerokości. Mogą być całobrzegie lub karbowane. Są sztywne, lekko owłosione i mają pofalowany brzeg. Co ważne, liście na parocji utrzymują się do grudnia. Jako że parocja perska ma gęstą i rozłożystą koronę oraz bardzo długie konary, które mają tendencję do skręcania się, świetnie sprawdzi się jako średni lub wysoki żywopłot. Można ją również wykorzystać jako soliter albo posadzić przy ogrodzeniu w sporych odstępach, by lekko osłaniała przed widokiem sąsiadów.
Co jeszcze ważne z perspektywy polskiego ogrodnika, parocja perska jest odporna na mrozy i suszę. Dodatkowo jest łatwa w uprawie, a jej wzrostu nie zatrzyma nawet zanieczyszczenie powietrza. Parocja perska może być uprawiana w ogrodzie, natomiast dobrze czuje się także w donicach.
Przeczytaj również: Żywopłot liściasty czy iglasty? Najlepsze gatunki, sposób i terminy sadzenia
Uprawa parocji perskiej
Parocja perska to roślina o stosunkowo niewielkich wymaganiach. Jeżeli nasz krzew jest dobrze zakorzeniony, to w regionach z umiarkowanymi opadami nie potrzebują dodatkowego nawodnienia. Natomiast w sytuacji, kiedy parocja perska rośnie w piaszczystej lub żwirowej glebie, a do tego występują długie okresy bez opadów, warto podlać roślinę co dwa tygodnie.
Jeżeli mowa o wymaganiach glebowych, to parocja perska lubi rosnąć na glebach żyznych, lekko kwaśnych i przepuszczalnych. Niemniej jednak toleruje też gleby gliniaste, o ile nie są stale podmokłe. Nie jest to więc roślina kapryśna. W przypadku nawożenia należy stosować umiar. Pełnoskładnikowy nawóz organiczny raz w roku w zupełności wystarczy. Należy uważać na nadmiar nawozu. To dlatego, że może to wpłynąć negatywnie na odporność rośliny na mróz i bardziej suche okresy. Jej rozwój wspiera także nawożenie torfem.
Wiosną na parocji perskiej pojawiają się czerwone kwiaty. Nietypowe, bo bez płatków. Fot. seven75/CanvaPro
Parocja perska najlepiej i najszybciej rośnie na stanowiskach słonecznych lub półcienistych. Powinna być sadzona również w miejscach osłoniętych od wiatru. Jak wspomnieliśmy, wykazuje się dużą opornością na mrozy, jednak młode krzewy warto jednak okryć na zimę przez pierwsze dwa, góra trzy sezony. Jeżeli chodzi o przycinanie parocji perskiej, to decyzja zależy od ogrodnika i tego, czy zamierza formować roślinę. Jeśli tak, można wykonać przycinanie kształtujące zgodnie z zasadami przycinania krzewów.
Zastosowanie parocji perskiej
Parocja perska w polskich ogrodach ma zastosowanie tylko jako roślina ozdobna. Zważywszy na jesienną barwę, może być wykorzystana w kompozycjach kolorystycznych, często trafia do nasadzeń w parkach i ogrodach. Oczywiście najczęściej wykorzystuje się ją jako soliter (pojedyncza, efektowna roślina, która jest sadzona w widocznym miejscu ogrodu). Parocja perska jest bardzo dobrym towarzyszem dla roślin iglastych i kwasolubnych.
Przeczytaj również: Jak sadzić laurowiśnię na żywopłot? Wybierz najlepszą odmianę
Warto również nadmienić, że parocja perska ma ozdobną korę. Może więc być wykorzystywana jako element strukturalny w większych kompozycjach roślinnych, gdzie także kolorowe liście dodają głębi i zróżnicowania.
Największym atutem parocji są jej piękne liście, które zmieniają kolor wraz z porami roku. Fot. whiteway/Maria Brzostowska/CanvaPro
Parocja perska wykorzystywana jest również w przemyśle drzewnym. Jak wspomnieliśmy na początku, roślina charakteryzuje się bardzo twardym, a do tego zwartym i sprężystym drewnem. Dzięki temu parocja perska wykorzystywana była jako substytut stali, np. do wyrobu części do maszyn. Dziś, jako że drewno parocji ma bardzo ładny, różowawy odcień, używane jest do wyrobu mebli.
Źródło: Deccoria.pl
Przeczytaj również:
Gdy zakwitnie, trudno oderwać od niej wzrok. Ciekawe odmiany i uprawa kolkwicji chińskiej
Kwieciak jabłkowiec – objawy i zwalczanie groźnej choroby jabłoni