Spis treści:
Co to jest rzodkiew wężowa?
Rzodkiew wężowa (Raphanus caudatus) osiąga około 100 cm wysokości, a jej wyróżnikiem są łuszczyny o długości od 20 do nawet 100 cm, które smakują podobnie jak rzodkiewka – są lekko ostre, soczyste i chrupiące. Roślina ta wywodzi się z Azji, skąd trafiła do Europy, jednak jej nasiona są nadal trudno dostępne w polskich sklepach ogrodniczych. Warto jednak poszukać ich w ofertach zagranicznych dostawców, ponieważ rzodkiew wężowa to nie tylko ciekawostka botaniczna, ale również smaczny i zdrowy dodatek do diety.
Uprawa rzodkwi wężowej
Rzodkiew wężowa jest łatwa w uprawie, a jej wymagania nie odbiegają znacząco od tych, jakie ma klasyczna rzodkiewka. Nasiona wysiewa się od marca do kwietnia, najlepiej w pierwszej połowie tego okresu. Głębokość siewu powinna wynosić około 1 cm, a odstępy między rzędami około 30 cm. Można ją uprawiać zarówno w gruncie, jak i w dużych donicach.
- Stanowisko
Stanowisko pod uprawę rzodkwi wężowej powinno być słoneczne, ponieważ dostęp do światła sprzyja rozwojowi zdrowych i mięsistych łuszczyn. Roślina toleruje przymrozki do około -5°C, co czyni ją odporną na kaprysy wiosennej pogody.
- Ziemia
Rzodkiew wężowa najlepiej rośnie na glebach żyznych, próchniczych, o odczynie lekko kwaśnym do obojętnego (pH 6,5-7). Świetnym podłożem będzie również kompost. W amatorskiej uprawie nawożenie nie jest konieczne, ale w przypadku gleb uboższych można co 1-2 tygodnie zasilać rośliny naturalnymi nawozami, takimi jak gnojówka z pokrzywy (przed kwitnieniem) czy biohumus (przez cały sezon).
Jadalne są także liście, pędy i kwiaty rzodkwi wężowej. Fot.nungning20/123RF.com
- Podlewanie
Podlewanie rzodkwi wężowej powinno być umiarkowane – roślina nie lubi nadmiaru wilgoci, ale wymaga równomiernego nawadniania, aby uniknąć przesuszenia gleby. Systematyczne podlewanie sprzyja formowaniu zdrowych łuszczyn.
- Podpory
Rzodkiew wężowa jest rośliną o tendencji do pokładania się pod ciężarem łuszczyn. Warto ją podpierać, np. za pomocą palików, co ułatwi zbiór i poprawi estetykę uprawy. Regularne obrywanie młodych łuszczyn sprzyja rozkrzewianiu się rośliny, a także wydłuża okres plonowania.
Przeczytaj również: Dziki ogórek, który pomaga na trawienie i cukrzycę. Jak uprawiać cyklanterę?
Jakie właściwości ma rzodkiew wężowa?
Rzodkiew wężowa to prawdziwy skarb kulinarny. Jej młode łuszczyny można jeść na surowo, jako chrupiący dodatek do sałatek, kanapek czy dań głównych. Są one także świetnym składnikiem do kiszenia, marynowania czy przygotowywania pikli. Oprócz łuszczyn jadalne są również liście, kwiaty i pędy, które mogą być wykorzystywane jako dekoracja potraw lub składnik zup i gulaszy.
Rzodkiew wężowa jest nie tylko smaczna, ale również bardzo zdrowa. Fot.nungning20/123RF.com
W kuchni azjatyckiej rzodkiew wężowa od dawna stanowi ważny element tradycyjnych przepisów. Jej lekko ostry smak nadaje potrawom charakterystycznego wyrazu, a chrupiąca konsystencja sprawia, że świetnie komponuje się z dipami czy sosami. Rzodkiew wężowa jest skarbnicą witamin, zwłaszcza witaminy C, A, K oraz witamin z grupy B. Oprócz tego zawiera minerały, takie jak potas, magnez, wapń i żelazo. Znana jest ze swoich właściwości przeciwutleniających, które pomagają w walce z wolnymi rodnikami. Rzodkiewka wężowa zawiera też błonnik pokarmowy, który wspomaga trawienie oraz pomaga w utrzymaniu prawidłowej pracy jelit.
Łatwa w uprawie, odporna na choroby i szkodniki, a jednocześnie niezwykle dekoracyjna – z pewnością zasługuje na więcej uwagi w polskich ogrodach. Jej unikalne, jadalne łuszczyny, a także pędy i kwiaty, sprawiają, że może stać się nie tylko ciekawym dodatkiem do codziennej kuchni, ale również sposobem na urozmaicenie diety i wprowadzenie dodatków do domowych dań.
Źródło: deccoria.pl
Przeczytaj również:
Siew cebuli na rozsadę. Uprawa cebuli na duże i zdrowe główki
Siew bobika na przedplon. Poprawia jakość gleby, hamuje rozwój chwastów w ogrodzie
Zimowy zbiór warzyw. Jakie warzywa są odporne na mrozy i mogą zimować w gruncie?