Gnojówka z pokrzywy

Pokrzywa - nawóz naturalny

Pokrzywa zwyczajna powszechnie uważana jest za mało urodziwy, niepożądany i groźny chwast. Nie warto się jej jednak z ogrodu całkiem pozbywać. Trzymanie jej w zakątku rzadko uczęszczanym przez ludzi, gdzie nie będzie nikomu przeszkadzać, wiąże się z kilkoma korzyściami.

Nawóz z pokrzywy zwyczajnej

Pokrzywa obfituje w witaminy (A, z grupy B, C, K) i sole mineralne (przede wszystkim potas, azot, fosfor, magnez i żelazo). Zawiera również znaczące ilości chlorofilu, karoteny, ksantofile, pektyny, enzymy i wiele, wiele innych. Substancje te mogą pozytywnie wpłynąć na procesy wzrostu, kwitnienia i owocowania roślin. Zwiększają również ich odporność na ataki szkodników. Oprysk z pokrzywy przyda się również w walce z niektórymi z nich. 

Pokrzywa jako nawóz pod pomidory

Z pokrzywy przygotować można gnojówkę i wywar. Wykorzystać można również nieprzetworzone części rośliny. Warto dodawać ją (bez korzeni i nasion) do kompostownika – pokrzywa jest katalizatorem, przyśpieszającym powstawanie kompostu. Dzięki jej dodatkowi zwiększy się zawartość minerałów w naturalnym nawozie.

Nawożenie roślin w ogrodzie to jeden z ważniejszych etapów pielęgnacji, dlatego decyzji o zastosowaniu odpowiedniego nawozu warto poświęcić dłuższą chwilę. Gnojówka z pokrzyw jest naturalnym preparatem o potwierdzonym działaniu, która nie szkodzi środowisku i nie powoduje kumulowania nadmiernej ilości szkodliwych chemikaliów.

Ogrodnicy na co dzień korzystający z komercyjnych, chemicznych odżywek podważają jej skuteczność. Nie bez przyczyny — decydując się na nawożenie roślin w ogrodzie, przy użyciu gnojówki z pokrzywy, musimy liczyć się z tym, że będzie ona działać nieco słabiej i wolniej niż konwencjonalne środki ochrony roślin.

Gnojówka z pokrzyw

Gnojówkę przygotowuje się z roślin zbieranych od maja do końca lata, przed kwitnieniem. Wykorzystuje się przede wszystkim zielone części "chwasta", bez korzeni. 1 kg świeżo zebranej pokrzywy tniemy na kawałki i zalewamy 10 litrami wody (optymalnie odstanej deszczówki). Naczynie, w którym przygotowujemy nawóz, przesłaniamy niepotrzebną tkaniną i odstawiamy je w ustronne miejsce, z którego nie będzie dolatywał jej niezbyt przyjemny zapach. Przykrą woń pomoże okiełznać dodatek mączki skalnej. Nawóz mieszamy dwa razy dziennie. Proces fermentacji będzie trwał od 2 do 4 tygodni – łato rozpoznać, kiedy dobiega końca. Płyn przestaje „buzować”, robi się klarowny i znika z niego piana.