Spis treści:
Szybko rosnące pnącza do ogrodu – 10 najlepszych propozycji
Jeśli chodzi o szybko rosnące pnącza do ogrodu, wybór jest naprawdę duży. Każdy gatunek ma swoje wymagania, dlatego najlepiej dopasować je do warunków w ogrodzie. Co więcej, takie rośliny świetnie nadają się do ukrywania mniej atrakcyjnych miejsc, np. starego murku, ogrodzenia czy elewacji. Jeśli zastanawiasz się, które wybrać, oto krótki przegląd.
- Wiciokrzew japoński (Lonicera japonica)
Wiciokrzew japoński rośnie bardzo szybko, nawet do 2 metrów rocznie, a maksymalnie osiąga 6 m. Jego małe, jajowate liście utrzymują się na pędach do połowy zimy. Latem obsypuje się pięknie pachnącymi kwiatami, a od sierpnia do października pojawiają się ciemnoniebieskie owoce. Lubi słońce, ale dobrze radzi sobie także w półcieniu. Wymaga żyznych, umiarkowanie wilgotnych gleb.
- Wiciokrzew Henry’ego (Lonicera henryi)
Dorasta do 3 m wysokości i zalicza się do pędów zimozielonych. Ma długie, lancetowate liście, a do końca sierpnia pojawiają się drobne kwiaty. Wiciokrzew Henry’ego najlepiej rośnie w zacienionych, osłoniętych od wiatru miejscach. Najlepsza dla niego będzie gleba próchnicza i przepuszczalna. Podczas surowych zim bywa narażony na przemarznięcie, ale szybko się regeneruje.
Przeczytaj również: Nietypowe krzewy na niskie żywopłoty. Sprawdzą się w każdym ogrodzie
- Wiciokrzew zaostrzony (Lonicera acuminata)
To kolejny zimozielony gatunek, bujny i osiągający nawet 4 m wysokości. Jego liczne liście pokryte są delikatnym meszkiem. Może kwitnąć aż do października, obsypując się kremowożółtymi kwiatami. Odmiana ta jest całkowicie mrozoodporna i odporna na zanieczyszczenia powietrza. Dobrze rośnie zarówno w słońcu, jak i półcieniu, nawet mszyce mu niestraszne.
- Milin amerykański (Campsis radicans)
Wyróżnia się trąbkowatymi kwiatami w intensywnym, czerwono-pomarańczowym kolorze. Może dorastać nawet do 10 m. Jego liście mają kształt pierzastozłożony. Młode sadzonki są mniej odporne na mróz i warto je dodatkowo zabezpieczać. Milin amerykański preferuje słoneczne stanowiska oraz żyzne, obojętne gleby.
Niektóre pnącza wyróżniają się cudownymi kwiatami. Przykładem jest wiciokrzew japoński. Fot. spring75/123RF.com
- Dławisz okrągłolistny (Celastrus orbiculatus)
To pnącze odporne na mrozy i zanieczyszczenia. Najbardziej charakterystyczne są jego owoce – żółte torebki, które pękają na trzy części, odsłaniając ciemnopomarańczowe nasiona. Wyglądają wtedy jak kwiaty. Warto pamiętać, by nie sadzić go obok małych drzew i krzewów, ponieważ mocno je oplata i może dusić.
- Akebia pięciolistkowa (Akebia quinata)
Podczas łagodnych zim liście akebii pozostają na pędach, a przy silniejszych mrozach opadają. Jej ciemnoróżowe kwiaty ukrywają się wśród liści, nie rzucają się w oczy, ale pięknie pachną cynamonem. Najbardziej efektownie wygląda podczas owocowania, gdy obsypuje się mięsistymi, fioletowymi jagodami. W Polsce owoce zawiązują się rzadko, ale sama roślina świetnie sprawdza się w ogrodzie – dobrze znosi słabą glebę, suszę i mrozy.
- Glicynia kwiecista (Wisteria floribunda)
Glicynia to wyjątkowo efektowne pnącze. Wymaga uwagi, nawożenia i podcinania, by obficie kwitło. Jej kwiatostany osiągają nawet 40 cm długości i zwisają z pędów niczym girlandy. Kwitnie w maju, stając się prawdziwą ozdobą ogrodu. Jesienią liście przebarwiają się na żółto i nadal wyglądają pięknie.
- Powojnik alpejski (Clematis alpina)
To jedno z niższych pnączy, występujące dziko np. w Tatrach. Nie potrzebuje wysokich podpór. Jego liście są podwójnie trójdzielne, a w okresie kwitnienia obsypuje się niebieskofioletowymi dzwonkami, które utrzymują się nawet do sierpnia. Powojnik najlepiej rośnie w glebach wapiennych i dobrze znosi mrozy.
Szybko rosnące pnącza potrafią zakryć brzydkie miejsca w ogrodzie. Na zdjęciu glicynia kwiecista. Fot. mikolav/123RF.com
- Aktinidia pstrolistna (Actinidia kolomikta)
Największą ozdobą tego pnącza są liście. Wiosną pojawiają się na nich białe plamki, które z czasem przebarwiają się na różowo, tworząc piękną mozaikę. Jesienią liście przybierają żółte barwy. Kwiaty są niepozorne, ale pięknie pachną. Ciekawostką jest fakt, że to polska odmiana – wyhodował ją Szczepan Marczyński w 2001 roku. Aktinidia wymaga słonecznego stanowiska, w cieniu słabo się wybarwia.
- Rdestówka bucharska (Fallopia baldschuanica)
Wyróżnia się bujnym ulistnieniem i potrafi osiągać nawet 15 m długości. Jej niewielkie liście mają faliste brzegi, a drobne, białe kwiaty zebrane są w wiechy. Rdestówka potrzebuje żyznej gleby i słonecznego stanowiska. Podczas silnych mrozów przemarza, ale szybko się regeneruje.
Przeczytaj również: Letnie cięcie żywopłotów. Oto 5 sposobów na gęste, zielone ogrodzenie
Kiedy najlepiej sadzić pnącza?
Pnącza można sadzić niemal przez cały okres wegetacyjny. Najlepszym momentem będzie lato oraz jesień, bo wtedy rośliny mają czas na zakorzenienie się i wzmocnienie przed wiosną. Odmiany mniej odporne na mróz lepiej sadzić wiosną lub latem, aby zdążyły przygotować się do zimy.
Sadząc pnącza latem, pamiętaj o dodatkowym nawadnianiu. Zwróć też uwagę na miejsce, ponieważ wiele gatunków szybko się rozrasta i w krótkim czasie potrafi zdominować ogród. Oczywiście problem ten można łatwo rozwiązać regularnym przycinaniem. Jeśli sadzisz kilka gatunków, wybierz takie o podobnych wymaganiach i tempie wzrostu, aby nie konkurowały ze sobą.
Źródło: deccoria.pl
Przeczytaj również:
Maki w ogrodzie. Oto 5 najpiękniejszych, długo kwitnących gatunków
Rozświetla jesienny ogród kolorami. Aster nowoangielski - najlepsze odmiany, uprawa i zastosowanie
Jak zebrać więcej pomidorów? Jeden prosty zabieg i krzaczek będzie się od nich uginał