Z tego artykułu dowiesz się:
- Jak nawozić stefanotisa
- Jak rozmnażać stefanotisa
- Jakie są choroby stefanotisa
- Co robić, gdy stefanotis gubi liście
Stefanotis bukietowy — podlewanie
Podlewanie stefanotisa bukietowego powinno być obfite, szczególnie w głównej fazie wzrostu. Korzenie rośliny muszą być utrzymywane w glebie o stałej wilgotności przez cały okres wegetacyjny. Należy unikać nawet krótkich okresów przesuszania rośliny. Od późnej jesieni do wiosny stefanotis bukietowy podlewa się nieco oszczędniej. Roślina nie toleruje nasiąkania wodą. Z tego też powodu jej nadmiar powinien mieć możliwość swobodnego spływania lub wylewania się z pojemnika po podlaniu. Przelanie rośliny szybko prowadzi do zgnilizny korzeni. Stefanotis bukietowy lubi dużą wilgotność. Wówczas dobrze się rozwija. Dlaczego w temperaturze powyżej 22°C należy codziennie spryskiwać go letnią, pozbawioną wapnia wodą.
Stefanotis bukietowy — nawożenie
W okresie kwitnienia nawożenie stefanotisa bukietowego powinno być wykonywane za pomocą mieszanki płynnej, co około 2-3 tygodnie. Od kwietnia do września można go wzbogacać co 4 do 8 tygodni. Zaś preparat o długoterminowym działaniu najlepiej podawać wiosną i latem. Po zakupie rośliny nie jest konieczne jej nawożenie. Należy tę czynność rozpocząć dopiero rok po jej przesadzeniu, ponieważ typowa gleba doniczkowa jest prawie zawsze wstępnie wzbogacana.
Stefanotis bukietowy — przesadzanie
Przesadzanie stefanotisa bukietowego to czynność, którą należy wykonywać co około 2 lata. Jest to jedyny sposób, aby roślina mogła dalej rosnąć. Natomiast co roku trzeba dodatkowo wymieniać wierzchnią warstwę gleby na nowe podłoże.
Stefanotis bukietowy — rozmnażanie
Rozmnażanie stefanotisa bukietowego wykonuje się od wiosny do wczesnego lata. W tym celu wycina się sadzonki o długości 8 do 12 cm z pędów bez kwiatów. Należy je wkładać do dobrze zwilżonej mieszanki torfu i piasku. Naczynie należy następnie przykryć plastikową folią i umieścić w jasnym miejscu bez bezpośredniego dostępu do światła słonecznego w temperaturze od 18 do 20°C. Podłoże powinno być utrzymywane równomiernie wilgotne aż do momentu pełnego ukorzenienia się rośliny, czyli przez około 8 do 10 tygodni. Gdy tylko sadzonki rozwiną mocne korzenie, można je posadzić w wybranym przez siebie miejscu.
Stefanotis bukietowy — przycinanie
Przycinanie stefanotisa bukietowego powinno być wykonane w kwietniu, przed pojawieniem się nowych pędów. Należy go skrócić o minimum około 1/3. Taki regularny zabieg może kontrolować również wielkość rośliny. Stefanotis łatwo toleruje wykonywanie tego typu procedur wczesną wiosną. Zbyt długie pędy należy skrócić jednak maksymalnie o 2/3. Cięcie pędów, które nie są zdrewniałe, wykonuje się ostrym nożem. Zdrewniałe części zawsze przycinane są sekatorem.
Stefanotis z reguły przycina się w kwietniu, przed pierwszym kwitnieniem Fot. 123RF/PICSEL
Stefanotis bukietowy — ziemia
Ziemia do stefanotisa bukietowego powinna być dobrej jakości. Nie może być ani zbyt mokra, ani zbyt sucha. Można użyć mieszanki doniczkowej. Wartość pH gleby powinna wynosić od 5,5 do 6,5. Jeśli jest nieprawidłowa, stefanotis nie będzie mógł się zdrowo rozwijać. Roślina dobrze rośnie też w mieszance ziemi doniczkowej i granulek gliny, których stosunek powinien wynosić 2:1 lub 1:1. Taka mieszanka zapewnia jej ochronę przed nasiąkaniem wodą i nie będzie zatrzymywać wilgoci zbyt długo. Idealna mieszanka dla tej rośliny to dwie części wysokiej jakości ziemi doniczkowej, dwie części gleby ornej z wysoką zawartością gliny i jedna część piasku lub żwiru. Taka mieszanka może być przed posadzeniem rośliny dodatkowo ogrzana.
Stefanotis bukietowy — choroby
Najczęstszą chorobą stefanotisa bukietowego jest chloroza, czyli dolegliwość spowodowana przez nieodpowiednią pielęgnację. Dochodzi do jej rozwoju, kiedy jest on podlewany wodą zawierającą dużą ilość wapnia. Wówczas mogą pojawić się żółte liście i opadanie pąków. Aby zapobiec ich powstawaniu, należy podlewać ją wodą pozbawioną wapnia, najlepiej o dużej zawartości żelaza.
Roślinę atakują różnego rodzaju szkodniki. Należą do nich przędziorek chmielowiec, którego pajęczyny są szczególnie łatwe do rozpoznania na wciętych krawędziach liści. Po spryskaniu wodą takie wstęgi są szczególnie widoczne. Na roślinach może wystąpić również inwazja wełnowców. Małe, białe pajęczyny przypominające waciki to wyraźne widoczne na liściach skutki ich działania. Należy regularnie sprawdzać rośliny również pod kątem owadów łuskowatych, ponieważ dobrze się kamuflują. Ze względu na ubarwienie często są pomijane. Jeśli jednak dobrze się przyjrzysz, zauważysz łuski na wysokich łukowatych tarczach grzbietowych.
Stefanotis bukietowy — gubienie liści
Jeżeli stefanotis bukietowy gubi liście, zwykle jest to spowodowane szokiem termicznym lub przeciągami. Przyczyną może być też zbyt intensywne podlewanie lub suchość. Czasami gubienie liści jest wynikiem ataku przez wełnowce lub inne szkodniki.
Stefanotis bukietowy — stanowisko
Stanowisko stefanotisa bukietowego powinno być jasne, jednak bez pełnego słońca. Należy unikać wystawiania go na bezpośrednie działanie światła słonecznego, szczególnie latem. W miejscach zbyt ciemnych roślina tworzy zbyt długie, rzadkie pędy i za mało kwiatów.
Stefanotis jest wrażliwy na zmianę położenia. Nawet obracanie donicy może doprowadzić do opadania liści i kwiatów. Roślina potrzebuje wystarczającego oświetlenia. O ile jednak nie jest umieszczona w ciemnym, zimnym kącie, zazwyczaj nie stwarza problemów. Jeżeli jest trzymana w doniczce w domu, wówczas warto wybrać parapet i okno w wychodzące na wschód lub zachód. Stefanotis bukietowy preferuje jasne i przewiewne miejsca w pokoju. Nie toleruje palącego słońca. Zimą roślina powinna być przechowywana w temperaturze około 12 do 15°C, ponieważ kwitnie dobrze jedynie po chłodnej hibernacji.
Stefanotis bukietowy — pielęgnacja
Podsumowując, pielęgnacja stefanotisa bukietowego nie jest łatwa. Wymaga:
- właściwej lokalizacji,
- odpowiedniego podlewania, ponieważ woda musi być uboga wapno,
- obfitego podlewania latem, a umiarkowanego zimą,
- optymalnej temperatury – od wiosny do jesieni idealna to od 18 do 22°C, choć całkiem dobrze rośnie również w cieplejszych warunkach,
- niezbyt intensywnego nawożenia, jednak zabiegi takie należy wykonywać co 2 tygodnie od marca do końca lipca,
- bardzo uważnego przesadzania – tak, aby nie uszkodzić korzeni rośliny,
- hibernowania w zimnym miejscu.
Stefanotis bukietowy jest wrażliwy na nagłe zmiany, dlatego należy na niego uważać, szczególnie podczas wietrzenia zimą, aby nie uszkodzić go zimnym przeciągiem. Ekstremalne wahania temperatur prowadzą do stresu związanego z ciepłem i zimnem. Jeśli roślinie jest za gorąco, widać to po żółtych, uschniętych liściach. Po silnym szoku termicznym liście mogą stać się bardziej miękkie, wiotkie a czasem nawet przezroczyste.
Stefanotis bukietowy, choć nie jest łatwy w pielęgnacji, to jeżeli zapewnisz mu odpowiednie warunki do rozwoju, będzie cieszyć twoje oczy przez wiele lat. Roślina ta to nie tylko pachnący kwiat doniczkowy, ale również częsty dodatek do bukietów ślubnych i okolicznościowych. Jej małe, białe kwiatuszki mogą swoim zapachem wypełnić całe pomieszczenie, tak, że niepotrzebne będzie już stosowanie np. świec zapachowych. Warto ją włączyć do zielonego zakątka w swoim domu!
Redakcja Deccoria.pl
