Podagrycznik pospolity, zwany również: kozią stopką, śnitkem, gierzem, girszą i barszcznicą to roślina bardzo szybko rozprzestrzeniająca się za pomocą kłączy (nawet jeden mały kawałek zostawionego korzonka urośnie na nowo). Występuje praktycznie wszędzie, najczęściej jednak w lasach liściastych o wilgotnym podłożu, w zaroślach, parkach, przy zabudowaniach, pod płotami, na śmietniskach w sadach i ogrodach. Jest inwazyjny i trudny do wyplenienia. Pojawia się, gdy tylko zaczyna topnieć śnieg.
Ziele należy do rodziny selerowatych, rośnie w miejscach cienistych i bogatych w azot. Osiąga wysokość 50–100 cm, posiada malutkie białe kwiaty (jesienią wykształcają się z nich jajowate owocki o korzennym smaku), charakterystyczne są trójdzielne, podłużnie jajowate liście górne i podwójnie trójdzielne liście dolne. Łodygi są gładkie, kanciaste i bruzdowane.
Uwaga! Zbierając podagrycznik należy uważać, żeby nie pomylić go z innymi, niekiedy silnie trującym roślinami z rodziny baldaszkowatych.
Obejrzyj filmik: Jak odróżnić podagrycznik/jak rozpoznać podagrycznik
Źródło: YouTube:Sebastian Szaman 21 Wieku// Jak odróżnić podagrycznik/jak rozpoznać podagrycznik
Podagrycznik w zielarstwie
Podagrycznik jest bardzo cennym surowcem, o niezwykłych właściwościach prozdrowotnych. Sama jego nazwa „Aegopodnium podagraria” oznacza „leczący podagrę”. Angielska nazwa Goutweed oznacza "ziele artretyzmu".
Prawdopodobnie już neandertalczycy stosowali podagrycznik do leczenia zdeformowanych stawów i uśmierzania bólu, o czym świadczą wykopaliska archeologiczne. Jak mówi legenda, Królowa Jadwiga jadała na śniadanie barszcz ze śnitką, a nasi przodkowie robili na nim polewki, jadali „jak zieleninę” i suszyli na herbatkę (pito ją na przemianę materii, uspokojenie, miała również właściwości przeciwzapalne i moczopędne). Podgarcznik jadano również w okresach wojny. Był powszechnie znany jako remedium na reumatyzm, ischias (rwa kulszowa) i podagrę – czyli dnę moczanową.
Fot. 123RF.com
Dzięki współczesnym badaniom wiadomo, że podagrycznik zawiera witaminę C, prowitaminę A, minerały (potas, magnez, cynk, miedź, mangan), poliacetyleny, polifenole, olejki eteryczne. Dowiedziono także jego działania przeciwzapalnego, przeciwdrobnoustrojowego (zwalczają bakterie, m.in. Escherichia coli czy gronkowca) oraz potencjalne właściwości przeciwnowotworowe.
Podagrycznik ma silne właściwości oczyszczające, usuwa z organizmu zbędne produkty przemiany materii i działa odtruwająco. Wpływa również oczyszczająco na wątrobę, dlatego jest polecany do stosowania w dla osób odchudzających się oraz osób, które stale przyjmują leki syntetyczne.
Liście i ziele podagrycznika stosowane w postaci herbaty wpływają również korzystnie na pracę przewodu pokarmowego – poprawiają trawienie, polecane są w zaburzeniach funkcjonowania jelit, biegunkach i zaparciach jako środek regulujący.
Fot. 123RF.com
To roślina, którą niewątpliwe warto posiadać w apteczce ziołowej, może naturalnie pomóc w leczeniu codziennych dolegliwości. Warto ją dodawać do zup, duszonych ziemniaków, jajecznicy czy nadziewać nią pierogi. Idealnie nadaje się również na pesto. Najsmaczniejsze są młode listki, można je jeść na surowo. Nasiona są również ciekawą przyprawą. Można je utrzeć z solą i doprawiać nimi zupę.
Obejrzyj filmik: Diabelska Stopa - Podagrycznik
Źródło: YouTube: Adolf Kudlinski // Podagrycznik to nie tylko chwast ale takze jadalne "zielsko".
Deccoria.pl
Zdjęcia: 123RF.com
Przeczytaj również:
Apteka w ogrodzie: Pięć ziół na depresję, obniżony nastrój i chroniczne zmęczenie
Apteka w ogrodzie: Zioła na oczyszczanie płuc
Apteka w ogrodzie: Oczyszczanie organizmu
Apteka w ogrodzie: pamięć i koncentracja
Apteka w ogrodzie: Pokonaj stres roślinami!
Apteka w ogrodzie: Zioła wzmacniające trzustkę
Apteka w ogrodzie: Zioła łagodzące ból gardła
Apteka w ogrodzie: Zioła wspomagające trawienie
Apteka w ogrodzie: Zioła na ból głowy