Koniczyna biała: charakterystyka rośliny
Koniczyna biała to wieloletnia roślina dorastająca do ok. 15-30 cm wysokości. Jej wiotkie, płożące łodygi rozrastają się promieniście. Mają one zdolność do ukorzeniania się w węzłach, tworząc w ten sposób zawiązki nowych roślin. Każdy liść składa się z 3 małych, odwrotnie jajowatych listków. Jak wiadomo, 4-listna koniczyna to rzadkość i znajdują ją tylko prawdziwi szczęściarze.
Kwiatostany tej rośliny mają postać niewielkich główek. Każdą z nich tworzy od 40 do 80 pojedynczych motylkowych kwiatków w kolorze białym. Kwiaty koniczyny są miododajne. Przyciągają pszczoły i trzmiele. Po zapyleniu na kwiatostanach formują się charakterystyczne strąki. Każdy z nich zawiera 2-3 nasionka.
Dekoracyjne odmiany koniczyny
W celach zdobnych warto zasiać w ogrodzie następujące odmiany:
- Isabelle – odmiana z amarantowo-seledynowymi liśćmi;
- Dragon’s Blood – odmianę tę wyróżniają zielone u nasady liście z białą końcówką i fioletowymi smugami biegnącymi wzdłuż unerwienia.
Koniczyna biała: uprawa i pielęgnacja
Koniczyna rozesłana jest rośliną bardzo tolerancyjną, przyjmie się niemalże w każdym gruncie. Najlepiej służą jej ziemie gliniasto-piaszczyste, umiarkowanie żyzne i wilgotne, bogate w azot oraz wapń. Zbyt urodzajne podłoża sprawiają, że mocno rozrastają się liście koniczyny. Niestety odbywa się to kosztem jej kwitnienia.
Trifolium repens preferuje stanowiska słoneczne. W półcieniu roślina ta jest w stanie rosnąć, ale niestety nie kwitnie. Nie jest jej straszna nadmierna suchość ani wilgoć podłoża. Nie trzeba okrywać jej na zimę. Zadeptywanie, a także podgryzanie koniczynie nie szkodzi, gdyż ma ona dużą zdolność do regeneracji.
Koniczyna biała właściwie nie wymaga pielęgnacji. Nie trzeba jej podlewać ani nawozić. By ograniczyć rozprzestrzenianie się rośliny, należy ścinać kwiatowe pędy jeszcze zanim zaczną zawiązywać się nasiona.
Zasiew koniczyny trzeba przeprowadzić w marcu lub kwietniu. Nasiona wsadza się do gruntu w rzędach na głębokość ok. 1 cm.
Zastosowanie dla koniczyny białej
Koniczyna biała ma zdolność wiązania azotu z powietrza. Jest ona rezultatem symbiozy pomiędzy jej korzeniami a zasiedlającymi je bakteriami z rodzaju Rhizobium. Z tego powodu warto pokusić się o zasiew koniczyny – chociażby po to, by wzbogacić glebę pod uprawę innych roślin.
Zawiera ona dużą ilość białka i składników mineralnych, przez co sprawdza się jako pasza dla bydła. W ogrodzie można ją wykorzystać jako roślinę okrywową lub zasiać na trawnik. Koniczyna dobrze nadaje się na skalniaki.
Choroby i szkodniki koniczyny białej
Koniczyna biała, nazywana też rozesłaną, rośnie na skrajach dróg, na łąkach i pastwiskach, coraz częściej uprawia się ją w ogrodach. Podobnie jak w przypadku innych odmian koniczyny, uprawie mogą zagrażać takie choroby, jak rdza koniczyny, rak koniczyny, mączniak prawdziwy, antraknoza, pleśń pylników, kustrzebka czy zgorzel siewek.
Pojawiają się na niej również drobne szkodniki, jednak dużo większym zagrożeniem od nich są dla roślin chwasty pasożytnicze: kanianka pospolita, kanianka macierzankowa oraz kanianka koniczynowa, które potrafią całkowicie zdominować uprawę.
Stanowisko: Słoneczne
Wilgotność: Podłoże umiarkowanie wilgotne
Roślina ozdobna z: Kwiaty, liście
Podlewanie: Skąpe
Wysokość: 0,2-0,5 m
Pokrój: Płożący
Termin kwitnienia: Maj, czerwiec, lipiec, sierpień, wrzesień, październik
Zimozielone: tak