Fot.123RF.com
Lukrecja okiem ogrodnika
Lukrecja (łac. glycyrrhiza) to bylina z rodziny bobowatych. Nazwa Glycyrrhiza wywodzi się od greckiego słowa „glycos”, które oznacza słodki i „rhiza” - korzeń. Występuje w stanie dzikim w Azji Środkowej, Azji Mniejszej i w południowej części Europy. Uprawiana jest m.in. we Włoszech, Hiszpanii oraz w Polsce. Lukrecja jest rośliną zielną, wieloletnią o grubym, rozgałęzionym korzeniu z licznymi rozłogami dorastającymi do kilku metrów długości. Jej łodyga sięga do 1,5 m wysokości. Jest rozgałęziona i gładka.
Liście rośliny osadzone są naprzemianlegle, złożone z 5-8 listków kształtu jajowatego z ostrym zakończeniem. Kwiaty lukrecji są drobne, motylkowe, koloru jasnoliliowego, fioletowego, zebrane w wyprostowane, groniaste kwiatostany umiejscowione w kątach liści. Każdy kwiat posiada 10 pręcików (9 zrośniętych i 1 wolny) oraz 1 słupek. Kwitnienie przypada na czerwiec i lipiec. Owocem jest czerwonobrązowy strąk zawierający 3-5 nasion. Lukrecję możemy rozmnażać wegetatywnie, sadząc części rozłogów o długości 20 cm odcięte od starych okazów lub z nasion. Roślina potrzebuje stanowiska słonecznego, osłoniętego od wiatrów oraz żyznej, wilgotnej gleby o dużej zawartości wapnia.
Właściwości zdrowotne lukrecji
Lukrecja była wykorzystywana jako roślina spożywcza i lecznicza od czterech lub pięciu tysiącleci. Największe znaczenie ma to czego nie widać - korzeń lukrecji. To w nim drzemią najważniejsze właściwości tej rośliny i to właśnie kłącze ma zastosowanie w medycynie tradycyjnej i pielęgnacji. Roślina wykorzystywana była wszędzie tam, gdzie rosła i przez każdą kulturę, która miała do niej dostęp. Chociaż pierwotnie zbierano ją dziko rosnącą, później była jednym z głównych plonów rolniczych przez ponad tysiąc lat.
Starożytny Egipt
Egipcjanie wykorzystywali lukrecję jako jeden z głównych leków. Grecki Teofrast w trzecim wieku p.n.e. odnotował zastosowanie lukrecji w leczeniu astmy, suchego kaszlu oraz problemów z oddychaniem. Rzymianie nazywali roślinę „likiritia”, co ewoluowało ostatecznie do słowa „lukrecja”. Była ona dla nich podstawowym lekiem na kaszel.
Medycyna chińska
Lukrecja znana jako gan cao, stosowana jest od około 3000 lat. Zioło służy do regulowania funkcji żołądka, a także jako tonizujące "Qi", łagodzące płuca, wykrztuśne, przeciwgorączkowe, detoksykacyjne, przeciwzapalne, pobudzające śledzionę oraz jako składnik w wielu preparatach ziołowych.
W Chinach roślina ta najczęściej stosowana jest przy zapaleniu gardła i krtani, kaszlu, kołataniu serca, bólu brzucha z powodu astenii, wrzodach układu trawiennego, zakażeniach ropnych, owrzodzeniach skóry, zapaleniach wątroby, zapaleniu mózgu B, odrze oraz wszystkich rodzajach infekcji dróg oddechowych.
Medycyna indyjska (Ayurweda)
W Ayurwedzie lukrecja znana jest pod różnymi nazwami – mulathi, yasti-madhu, jasti-madhu, madhuka, mithiladki. Uważana jest za chłodzącą, tonizującą, przeciwzapalną, wykrztuśną, moczopędną i łagodnie przeczyszczającą. Używa się jej do leczenia zatruć, wrzodów, chorób wątroby, pęcherza i płuc. Działa kojąco dla każdego rodzaju zapalenia błon śluzowych w dowolnym miejscu w ciele. Jest także stosowana w leczeniu kaszlu, bólu gardła, chrypki oraz gorączki.
Lukrecja na problemy z wątrobą
Wyciągi z lukrecji przyśpieszają gojenie wrzodów żołądka. Składniki zawarte w roślinie chronią wątrobę przed marskością i stłuszczeniem, a także toksycznym wpływem węglowodorów i metali ciężkich, obniżają stężenie diglicerydów, zapobiegają powstawaniu nadtlenków i wolnych rodników, przyśpieszają usuwanie wolnych rodników z ustroju. Działają wykrztuśnie, przeciwbakteryjnie, żółciopędnie, rozkurczowo i moczopędnie. Lukrecja hamuje reakcje autoagresji, dlatego można ją z powodzeniem stosować w terapii chorób autoimmunologicznych, np. łuszczycy. Z uwagi na ochronne i przeciwzapalne działanie na wątrobę poleca się lukrecję w terapii wirusowego i toksycznego zapalenia wątroby.
Niepozorne zioło pomaga w walce z wirusami
Lukrecja ma silny wpływ na wirusy. Działa przeciwko szerokiej gamie patogenów (o czym poniżej), poprzez wiele mechanizmów. Silnie hamuje ich zdolność do tworzenia porów błonowych, przez które wirusy następnie wnikają do komórki. To spowalnia infekcję wirusową. Zawarte w lukrecji substancje pomagają stymulować nasz układ odpornościowy do likwidowania atakującego wirusa.
Lukrecja i jej składowa – glicyryzyna, jest szczególnie skuteczna przeciwko wirusom otoczkowym i obejmuje szeroki ich zakres: herpeswirusy, pokswirusy, hepadnawirusy, flawiwirusy, togawirusy, koronawirusy, wirusy zapalenia wątroby typu D, ortomyksowirusy, paramyksowirusy, rabdowirusy, bunyawirusy, filowirusy i retrowirusy.
Zobacz, filmik na temat lukrecji, w którym lekarz medycyny w przystępny sposób tłumaczy jej zalety i mechanizm działania.
źródło: Marek Skoczylas
Stosowanie lukrecji
Lukrecja jest najczęściej stosowana jako nalewka, herbata lub w kapsułkach. Można ją nabyć w większości sklepów zielarskich i aptekach. W przypadku okresu większej zachorowalności na infekcje wirusowe najlepiej przyjmować ją profilaktycznie. Jeśli już dojdzie do zakażenia zioło będzie spowolniało rozwój infekcji.
Dziękujemy, że przeczytałeś nasz artykuł do końca. Jeśli chcesz być na bieżąco z tematami związanymi z domem i ogrodem, zapraszamy do naszego serwisu ponownie.
Deccoria.pl