Barszcz sosnowskiego
Jedną z najbardziej toksycznych roślin, jakie możemy spotkać w Polsce, jest barszcz sosnowskiego. Potocznie nazywany "Zemstą Stalina", powodujący przede wszystkim oparzenia skóry (trzeciego stopnia), ale w określonych sytuacjach może przyczynić się nawet do śmierci osoby, która miała z nią kontakt. Jest silnie fotouczulająca. Główne zagrożenie dla zdrowia stanowią substancje (furanokumaryny) zawarte w soku oraz w wydzielinie włosków gruczołowych barszczu Sosnowskiego. Związki te w obecności światła słonecznego, w szczególności promieni UVA i UVB, wiążą się z DNA komórek skóry i powodują oparzenia (fotodermatozę) II i III stopnia. Jeśli nasza skóra miała kontakt z tą rośliną, najlepiej umyć ją dokładnie wodą z mydłem i szczelnie zakryć przed promieniami słonecznymi.
Fot. Wikimedia Commons/Popadius
Pomimo iż barszcz jest podobny do wyrośnietego kopru, jest od niego dużo wyższy, osiąga nawet 4 metry wysokości. Chwast ma zieloną bruzdowaną łodygą, która w dolnej części jest pokryta fioletowymi plamkami. Jego liście są duże i szerokie, o zaostrzonych końcówkach, a kwiaty zebrane w gęsty i duży baldach są białe.
Fot. Wikimedia Commons/Popadius
Dlaczego "Zemsta Stalina"?
Barazcz to inwazyjny chwast należący do rodziny selerowatych (Apiaceae). Do Polski został sprowadzony z Kaukazu pod koniec lat 50. XX wieku. W czasach stalinowskich rozpoczęto jego uprawę na wielką skalę, ponieważ miał służyć jako pasza dla bydła, jednak niedługo potem zaprzestano jego uprawy. Bardzo często rośnie w tych samych skupiskach, co barszcz olbrzymi, który jest równie niebezpieczny co Sosnowski.
Pasternak
Kolejną rośliną, która może przysporzyć nam problemów, jest pasternak. Jego korzeń przypomina wyglądem pietruszkę. Rośnie też dziko na łąkach. Produkuje te same związki co barszcz sosnowskiego, jednak w znacznie mniejszym natężeniu. Może powodować oparzenia. Najczęściej nie są one aż tak poważne, jak te, spowodowane przez barszcz.
Arcydzięgiel lekarski
Spotkamy go na łąkach w terenach górskich. Jest pod ścisłą ochroną. Posiada charakterystyczne, kuliste kwiatostany. Jego korzeń wykorzystywany był w walce z epidemią dżumy w średniowieczu. Według legend, to archanioł Gabriel zstąpił na ziemię i wskazał tę roślinę jako lekarstwo na szalejącą zarazę. Stąd jego łacińska nazwa: Archangelica officinalis. Niestety preparatów z tej rośliny nie powinno się stosować latem, gdyż zarówno kontakt, jak i spożywanie jej przetworów może powodować oparzenia.
Szczwół plamisty
Trująca roślina z rodziny selerowatych. Dawniej łacińska nazwa, zarówno tej rośliny, jak i jeszcze bardziej trującego szaleju jadowitego, brzmiała cicuta. Prawdopodobnie to właśnie szczwół był głównym składnikiem trucizny, którą kazano wypić Sokratesowi. Wiosną więcej substancji toksycznych zawierają korzenie, latem pędy naziemne. Młode listki bywają mylone z pietruszką i pasternakiem. Objawami zatrucia mogą być osłabienie i utrata wrażliwości na bodźce. W razie podejrzenia zatrucia należy jak najszybciej zgłosić się na pogotowie, gdyż brak pomocy lekarskiej może skończyć się uduszeniem.
PRZECZYTAJ RÓWNIEŻ:
Kwiaty doniczkowe trujące dla psa
Rośliny trujące dla zwierząt domowych
Najczęściej spotykane trujące rośliny doniczkowe
Te rośliny mogą być naprawdę szkodliwe