Rodzaje
Succulentus po łacinie oznacza soczysty. Te rośliny są przyzwyczajone do długotrwałych susz i życia na pustyni. Dostosowały swoje organy do gromadzenia zapasów wody w tkance wodnej, która może występować na powierzchni rośliny lub w jej wnętrzu - w łodygach, liściach, bulwach, kłączach lub cebulach. Charakteryzuje się ona mięsistym i grubym wyglądem, a także okrągłym lub walcowatym kształtem. Rośliny dzieli się na 3 grupy, które odpowiadają miejscom magazynowania wody: pędowe, korzeniowe, liściowe.
Ciekawostki:
Dzięki zapasom wody w tkance wodnej, duże egzemplarze sukulentów mogą przeżyć nawet kilka lat suszy. Wypracowały także systemy zapobiegające nadmiernej utracie wody. Niektóre gatunki zredukowały powierzchnie liści jedynie do postaci cierni (jak kaktusy), z kolei inne wytworzyły warstwę woskowatego nalotu, który hamuje proces parowania wody (aloesy). Płytki, lecz rozległy system korzeniowy sukulentów również jest metodą na wolniejszą utratę płynów. Sukulenty należą do różnych rodzin botanicznych, a ich wspólną cechą jest przystosowanie do stałego lub okresowego niedoboru wody. Rośliny, które dostosowały się do takich warunków to kserofity, które się dzielą między innymi na:
Terofity - rozwijają się bardzo szybko w krótkich, wilgotnych okresach, a suszę przeczekują w formie nasion.
Geofity - w okresach wilgotnych rozwijają części nadziemne, natomiast suszę przeczekują w postaci cebul, bulw, kłączy, czyli organów podziemnych.
Pielęgnacja
Sukulenty są mało absorbującymi roślinami i nie wymagają częstego podlewania. Musimy jedynie pamiętać, że nie lubią dużej ilości wody, ponieważ są przyzwyczajone do suszy i niesprzyjających warunków. Południowo-wschodnia części domu będzie dostarczała im odpowiednią ilość światła. Sukulentom, w przeciwieństwie do większości innych roślin, nie przeszkadza zimowy sezon grzewczy, podczas którego powietrze staje się suche.
Optymalna temperatura w fazie wzrostu wynosi 20-25°C, w fazie spoczynku, gdy roślina hamuje swój metabolizm i wzrost, nie więcej niż 15°C. Posiadacze okazałych kolekcji sukulentów, chcąc zapewnić swoim podopiecznym jak najlepsze warunki, powinni dostosować domową uprawę i jak najbardziej ją upodobnić do naturalnego środowiska ich występowania.
Częstotliwość podlewania spodoba się zapominalskim. Gdy jest ciepło, wystarczy nawadniać rośliny raz, dwa w ciągu tygodnia, natomiast zimą tylko raz w miesiącu. Jednak musimy mieć na uwadze, że w różnych mieszkaniach warunki mogą być inne. Dlatego złotym środkiem jest sprawdzanie, czy ziemia jest sucha. Najprostszym sposobem będzie dotknięcie jej przez otwór na dnie doniczki.
Kolejną ważną kwestią jest gatunek naszej roślinki. Zanim zaczniesz ją pielęgnować, zapoznaj się z jej upodobaniami i naturalnym środowiskiem. Na pozór dwa podobne sukulenty, mogą mieć inne wymagania. Na przykład Haworthia retusa potrzebuje miejsca jasnego z rozproszonym światłem. Z kolei Haworthia turgida powinna znajdować się na okiennym parapecie z bezpośrednim dostępem do słońca.
Sposoby podlewania
Samonawadniacze do doniczek oraz spryskiwanie sukulentów nie są najlepszymi sposobami, aby dostarczyć tym roślinom wodę. Jej ciągła obecność nie pozwoli na przeschnięcie ziemi, z kolei spryskiwacz dostarczy ją tylko do wierzchnich warstw podłoża. Ta metoda może służyć nawożeniu roślin makro - i mikroelementami oraz zapewnić im odpowiednią wilgotność na przykład w sezonie grzewczym. Przy sukulentach nie jest to konieczne, jednak inne rośliny w twoim domu podziękują ci za to pięknym wyglądem przez cały rok.
Dzięki tym metodom nawadniania sukulentów, na pewno ich nie „przelejesz”:
1) Przepłynięcie wody przez całą doniczkę – obficie polewamy całą roślinę i ziemię, tak aby nadmiar wody wypływał przez otwór. Czynność możemy powtórzyć. Dzięki tej metodzie podlewania mamy pewność, że każda warstwa została odpowiednio nawilżona, a jednocześnie woda „nie stoi” w doniczce i nie spowoduje pleśnienia ziemi.
2) Strzykawka – to idealne rozwiązanie, gdy w jednym naczyniu mamy kilka roślin. Kwietniki z sukulentów i kaktusów wyglądają pięknie, lecz im więcej ich w donicy, tym większa konkurencja przy zdobywaniu pożywienia. Dlatego strzykawka pozwoli na precyzyjne dostarczenie wody pod każdy z okazów. Atutem jest również miarka pozwalająca zobaczyć, jak obficie podlaliśmy rośliny.
Rozmnażanie
Najprostszym sposobem na powiększenie swojego sukulentowego zbioru jest odcięcie liścia i suszenie go na płasko od 1 do 2 tygodni. Następnie w płytkim pojemniku, uprzednio napełnionym ziemią dla kaktusów, układamy obok siebie listki i codziennie spryskujemy wodą. Pamiętajmy jednak, aby nie robić tego zbyt obficie, ponieważ nadmiar wody może doprowadzić do podgnicia sadzonek. Po upływie około dwóch miesięcy na liściach zaczną pojawiać się miniaturowe wersje rośliny-matki wraz z korzeniami. Najlepszą oznaką na gotowość do przesadzenia młodych roślinek, jest łatwe odłączenie ich od pędu, które powinny pożółknąć. Od ułożenia ich na ziemi, do czasu odpowiedniego, aby umieścić je w doniczce, może minąć nawet 5 miesięcy. Gotowe sadzonki, należy płytko posadzić w przygotowanej doniczce z drenażem oraz ziemią do kaktusów i spryskiwać co 2 dni. Nie podlewamy ich, ponieważ są zbyt małe i nie chcemy, aby zostały przelane.
Proces rozmnażania jest długi, jednak nieczasochłonny. Ponadto, dzięki temu systemowi otrzymamy prawie taką samą roślinę jak ta, z której został pobrany listek.
Natalia Bieg/ Deccoria.pl
Zdjęcie główne: 123rf.com
Zobacz również: