Pięlęgnacja róż bez tajemnic

Niezależnie, czy nasza róża należy do grupy krzewiastych, rabatowych, pnących, miniaturowych czy okrywowych, ma kwiaty pełne, półpełne czy pojedyncze – raczej nie zaliczy się do roślin o małych wymaganiach i łatwych w uprawie, które można bez zastanowienia pozostawić samym sobie. Za prawidłową opiekę odwdzięczy się jednak z pewnością długim, obfitym kwitnieniem.

Właściwa pielęgnacja zaczyna się już właściwie przed posadzeniem, już na etapie podejmowania decyzji o zakupie róży. Przy ogromie odmian warto zwrócić uwagę na te, które posiadają międzynarodowe lub krajowe wyróżnienia i certyfikaty, ponieważ zazwyczaj są to odmiany szczególnie odporne na choroby. Wybierajmy rośliny z przynajmniej trzema grubymi pędami i dobrym przekorzenieniem się bryły — takie szybciej i pewniej się przyjmują. Pomijając róże sadzone i sprzedawane w pojemnikach – te rosną bez przerwy – powinniśmy unikać roślin, które z pąków rozwinęły już listki – takie na ogół niestety rzadko się przyjmują.

Zarejestruj się! | Dodaj galerię!

Warunki uprawy róży

Wystawa — róże to dzieci słońca, w naturze występują na skrajach lasów, na łąkach i w jasnych zaroślach, takie też stanowisko powinno się im zapewnić w ogrodzie. Im ciemniejsze miejsce, tym dłuższe będą międzywęźla na pędach i tym mniej kwiatów się zawiąże. Należy jednak pamiętać, że wystawa południowa bez przewiewu, przy ścianie to miejsce równie nieodpowiednie – wzrasta wtedy znacznie niebezpieczeństwo zaatakowania róży przez przędziorki.

Zarejestruj się! | Dodaj galerię!

Gleba — róże lubią, gdy jest gliniasta, wtedy doskonale utrzymują wilgoć, jednakże należy zapewnić im dobry drenaż i odpływ wody, aby w przypadku gwałtownych ulew nie podtopić korzeni. Zbyt zwięzłą i zbitą ziemię warto przed posadzeniem rozluźnić piaskiem lub perlitem, a w przypadkach naprawdę ciężkiej ziemi dodatkowo na dno otworu można wsypać żwir. Róże głęboko się korzenią, wprawdzie nie jest to system palowy, lecz duże krzewy po kilku latach mogą korzenić się na głębokość nawet metra.

Przed posadzeniem warto zatem przygotować stanowisko bardzo dokładnie i wykopać z głębszych warstw elementy mogące później przeszkadzać w rozwoju rośliny – np. gruz, duże kamienie lub nieprzepuszczalne dla wody zbitki iłów. Aby zlikwidować takie warstwy, dno wykopanego otworu należy mocno spulchnić i usunąć to, co niepotrzebne. Róże nie lubią konkurencji w otoczeniu bryły korzeniowej – warto unikać bardzo bliskiego podsadzania ich trawami, bylinami czy innymi krzewami. Później kilka razy w sezonie dobrze jest spulchniać glebę wokół krzewu, aby dostarczyć tlen w niższe jej partie oraz systematycznie pozbywać się chwastów.

Zarejestruj się! | Dodaj galerię!

Podlewanie — jeśli róże są dobrze przyjęte i głęboko zakorzenione, podlewa się je jedynie podczas suszy i upałów. Egzemplarze dopiero co posadzone w pierwszym roku podlewamy częściej, aby szybciej się przyjęły. Podlewanie powinno być intensywne i rzadkie — to częste i oszczędne rozleniwia roślinę, która przestaje penetrować głębsze warstwy gleby korzeniami w poszukiwaniu wilgoci. Wybierajmy do podlewanie poranki i nie polewajmy liści – sprzyja to rozwojowi chorób grzybowych.

Nawożenie — zasadniczo w pierwszym roku po posadzeniu raczej nie powinno się odbywać, nawozimy dopiero od drugiego sezonu. Wiosną zaczynamy dokarmianie od nawozu o przedłużonym działaniu, drugi raz nawozi się tuż po pierwszym kwitnieniu – aby pobudzić różę do ponownego kwitnienia.

Usuwanie dzikich odrostów — to bardzo ważny element w pielęgnacji róż – pędy wyrastające z podkładki, poniżej miejsca szczepienia (okulizacji) mają zazwyczaj bardzo dużą siłę wzrostu, mogą one właściwą różę przerosnąć i z czasem ją zagłuszyć.

Zarejestruj się! | Dodaj galerię!

Cięcie — powinno odbywać się tuż nad pąkiem skierowanym na zewnątrz pędu, ukośnie, aby w miejscu rany nie zbierała się woda. Odpowiedni termin to wiosna, kiedy pąki są nabrzmiałe, ale roślina jeszcze nie wypuściła liści. Narzędzia powinny być ostre i odkażone. Wysokość ciecia i jego sposób zależy od grupy, do której nasza róża należy. Inaczej tnie się róże parkowe, powtarzające i niepowtarzające kwitnienia, inaczej stare, okrywowe czy dzikie, wielkokwiatowe czy wielokwiatowe. Pnące skraca się właściwie o długość uszkodzenia zimowego.

Przygotowanie do zimy — zaczyna się już w lecie – od połowy lipca zaprzestajemy nawożenia azotowego, aby roślina zdążyła dostatecznie zdrewnieć. Okrycia zimowego wymagają wszystkie młode egzemplarze oraz wrażliwe odmiany nierodzime. Kopczykiem z ziemi obsypuje się dolną część pędu, tak aby zabezpieczyć miejsce okulizacji. Dobrze jest przykryć rośliny stroiszem iglastym, odmiany pnące i pienne przygina się do ziemi lub mocuje wokół pędów chochoł z gałęzi.

Zarejestruj się! | Dodaj galerię!

Szkodniki i choroby — róże są dość wrażliwe na wiele chorób grzybowych – plamistości, rdze, mączniaki, oraz na szkodniki takie jak mszyca, przędziorki skoczki czy nimułki. Profilaktyka zaczyna się już od doboru odmiany – takiej, która wykazuje odporność na choroby, poza tym powinno się stosować odpowiednie nawożenie azotowe oraz unikać bardzo dużego zagęszczenia roślin. Jeśli już problem wystąpi, należy usuwać opadłe liście, które są źródłem ponownej infekcji, ścinać porażone części pędów i zastosować odpowiedni oprysk. Warto zainteresować się również zaletami uprawy róż z roślinami, które odstraszają szkodniki.

A może Wy macie jakieś sprawdzone i pomocne triki w uprawie Waszych róż? Podzielcie się zdjęciami Waszych ogrodowych piękności.